-
1.
0Yaşım 21 üniversiteyi ilk senemde kazanamadım 2. senemde kazandım buna rağmen taktan bi anadolu şehrinin taktan üniversitesinde bu yetmez gibi bide bu taktan üniversitede hazırlık varmış, zaten üniversiteyi ilk sene kazanamayıp 1 sene kaybettiğim yetmiyormuş gibi 1 senede hazırlıkta harcadım. Lisede sınıf arkadaşlarım üniversite son sınıfa geçerken ben ancak 2. sınıfa geçebildim güzel bi şehirde güzel bi üniversitede olsaydım eğer bu eğlenceli bile sayılabilirdi aslında ama işte koduğumun üniversitesinde öyle değil. Lisede hiç sevgilim olmadı, üniversitede elbet olur diyordum ama burdada olmadı neden olmadı bölümde kız yok kardeşler sevgili değil normal arkadaş olarak dışarıya çıkıp gezeceğim bile bayan arkadaşım yok üniversite bi an önce bitsin diye ağlıyorum bazı akşamlar ciddiyim bak ağlıyorum üzüntüden ağlama sebebimde facebookta güzel üniversitelerde okuyan arkadaşlarımın koyduğu fotoğraflar.
Hayatım bu aralar gerçekten taktan bunu yazıp rahatlamak istedim kimsenin okumasına gerek yok.
-
2.
0kimsenin okumasına gerek yok. şunu başta yazsaydın ya bin niye zamanımı çalıyon
-
3.
0panpa ben iyi okuldayım da ne oluyo ben de yalnızlıktan ölüyorum bu adaletsiz dünyanın taktan hayatın ta dıbına koyim.
-
4.
0ben yalnızda degılım ıyı bı okuldayım gel bıde bana sor amk
7 yıl oldu 7 yıl dıle kolay bu yıl 7 ıncı yıla gırıcem hala mezun olacam amk
arkadasların mezun olmus ıyı guzel dıyorsunda benımkıler askere gıttı geldı bebelerı oldu amk daha ne olsun amk yas 25 hala bı sıke sap olamadım -
5.
0lan olum şu üniversiteyi niye sadece karı kız olarak düşünüyosun. kendini geliştir işte. yalnızlık candır.bu zamanlar bi daha geçmez eline
-
6.
0@1 üniversite ve bölüm ne panpa
-
7.
0aglama tatlım, beni de aglataksın.
-
8.
0bak pompiş ben üniversite okuyamadım. ailemin durumu iyi değildi. bi ara durumlar da bozuldu. dershaneye felan gitmiştim ama bi taka yaramadı. kafam hep evdeydi. taşındık ettik bi sürü durumlar oldu. kendimi geliştireyim bari dedim. ilk etap grafikerlik eğitimi aldım. birkaç yerde çalıştım bu sayede, daha sonrasında fotoğraf eğitimi aldım. fotoğrafın çok ekmeğini yedim. gönlümde hep kameramanlık yatıyordu ama bi kere okumaktan soğudum okuluna gidemedim. derken bir gün özel bir akademinin mülakatları varmış, oraya girdim 2 yıl ücretsiz görüntü yönetmenliği eğitimi aldım. ardından yine şans 1 yıl da yönetmenlik eğitimi denk geldi başka bir yerden. tabi bu arada produksiyon firmalarına girdim. belgeseldi, kısafilmdi reklamdı v.s bildiğin kameraman oldum. tv kanallarına giriş yapmaya başlayınca işin rengi biraz değişti. para alamamaya felan başladım. ev - iş arası uzak gelmeye başladı. masraflarımı bile çıkaramıyordum. akrabamda kalıyordum ama onların kavgaları beni bezdirdi en sonunda... el yanında da nereye kadar kalacaksın öyle değil mi? velhasıl kelam yaşım 27. geçenlerde yine gittim bi grafikerlik işine başvurdum. şimdi oturmuş onu bekliyorum. insan yalnızken daha çok üretiyor. kendinle yalnız kaldığında bol bol muhakeme yap. yaşın çok genç. hayatımda yaptığım en büyük hata insanlara küsmek oldu. 2 yıl hiçkimseyle konuşmadım. daha sonrasında bunalıma girmeye başladım. bi ara kendimle konuşuyordum. derken yine işler açıldı ama bu sefer de insanlardan uzak kalmamın bedelini ödemeye başladım. bir doğum günü olurdu ben gidemezdim utangaçlıktan... insanlardan uzak kalma. mümkün olduğunca senden kaliteli insanlarla takıl. kısmet olursa ben de mimar sinan gibi bi üniversiteye gitmek isterim. ama inan üni her şey değil. çalıştığım zaman diliminde bir kez olsun üniversite karşıma gelmedi. yalnızca oradaki arkadaşlıkların ileride iş ortamında nasıl değerlendirirsin diye düşünürsün. bazen vermek lazım hayata... vermeden alamıyorsun...
-
9.
0okumadım amk