peder kömür madeninde çalışıyo diyince bişey diyemedim panpa

devam et lan köylü, iyi gidiyorsun.

not: ben de köylüyüm lan, ne eksiliyonuz amkduğumun metropol puştları.

insanların en güzel zamanlarıdır genç yaşlar. En diri, en dinamik olduğunuz yıllardır. Bu yıllarda yavaş yavaş şekillendirirsiniz gelceğinizi yaptığınız seçimlerle tabiki. Benim hikayemde yanlış bir seçimin doğurduğu bir bin.
Ben Kütahyanın bir köyünde dünyaya merhaba dedim. Ailemin uzun süre çocuğu olmamasından dolayı ben el bebek gül bebek büyüdüm hep ama ailemin durumu kötü denebilecek bir durumdaydı. Bunun sebebinin amcam ve karısı yengemin olduğunu sonra öğrendim. Köy hayatını yaşayanlar bilir çocukken sokaklarda koşuşturup, misket oynayıp futbolcu kartlarıyla kumar alışkanlığımızı geliştiryorduk işte. Okul hayatımı çok kötü bir öğrencilikle geçiyordu. Hayatımın bir bölümünü de Okuldan çıkınca akşamleyin kahvehanelerde abilerimin yanında yancılık yaparak geçirdim. Eve gitmek istemezdim çünkü hep kavga vardı. Annem sürekli ağlardı. Kavgaların sebebi amcamların dedemlerin ve bizim aynı evde yaşamamızdı. Orta okulu zar zor bitirdikten sonra babam liseyi de okumamı istedi. Gittik yazıldık liseye. Köyden liseye gitmek çok zor oluyordu. Maliyetide baya fazlaydı. Babam bir kömür madeninde işçi olarak çalışıyordu. Ay sonu gelince servis parasını zar zor ödeyebilirdi. Zaten harçlıkta veremezdi bana. Yanımda zütürdüğüm iki dilim yağlı ekmeği öğle aralarında ıssız bir yere gidip yer dersime öyle girerdim. Çok zor zamanlardı. Arkadaşım yoktu hiç. Derslerimde çok kötüydü. Pgibolojim iyi bozulunca okula gitmemeye başladım. Dedemin köyde bulunan koyun sürüsüne çoban oldum. Bir sürede dağlarda koyunlarla vakit geçirdim. Yeri geldi gece dağda yattım yeri geldi koyun kaybolduğu için dedemden bir ton dayak yedim.

Dinlemek isteyenler rez alsın. Yeterli sayıda ilgi olursa yazmaya devam edeceğim.