Rezerved

rezerved

Reserved. Aq avrupada batık fabrika aldi diyon okuldan sonra işe gidiyom diyon pic bu nasıl çelişki. Ayrıca fabrika avrupadaysa bursaya nasıl otobüsle geliyon aq

rezerved

Reserved

@64 21. entryde nakliyeye 150bin euro verdiğimi yazmıştım panpa başka çelişkili yer görürsen söyle panpa

@64 yani avrupadan nakiyeyle geldi makineler tek tek tırlarla yaklaşık 50 tır falandı tam hatırlamıyorum

sallama.avi

@69 gibin saolasun panpa ne diyim. birazdan devam edeceğim beyler

rezerved

rezerved

geldiğim gün sınavım vardı ona çalışmıştım iki gün sonra okuldan alelacele çıktım üstümü değiştirmeden gittim işletmeye meraktan çatlıyordum amk. bi baktım bizim bakımcının keyfi yerinde makinanın etrafına on kişi toplanmış babam aksdıbına falan bakıyor. bi an dondum kaldım babam arkasına döndü beni gördü aslanım dedi kendime gelmişim. sonrasında babam makineyle bizzat ilgilendi bir hafta uğraştan sonra çalıştırdık makineyi. çok mutlu olmuş ve güvenim aşırı yerine gelmişti. meşhur olmuştum işletmede. sonrasında makineyi çok zorlamadan %25 verimle denemeye başladık mallarda bir hata olucak mı diye. bir kaç ufak sorundan sonra halloldu o da. şöyle söyleyeyim o makinenin sıfırı 400bin euro civarındaydı gibsen alamazdık. bizimki 65 model .%25 verimli çalışıyordu ama sıfırdan makinemiz olmuştu sonuçta.

makinayı çalıştırdıktan sonra babam oraya operatör aldı iki tane sonrasında çok büyük işler almadan üretim yapmaya başladı bi sorun olursa kafamız çok ağrımasın diye, birinci ayın sonuna geldiğine bir baktık sadece o makına borcumuzun faızlerını kapatmış, diğer işlerden de kar a geçmeye başlamışız.

neyse günler geçti borçlar yavaş yavaş kapanıyor derken yine pazarlamacıyla işe çıkmıştım. kütahyalı bir adamdı yanlış hatırlamıyorsam, balkon perdesi işi varmış bi türlü adam bulamamış ya diğer işletmelerin makine enleri tutmuyor ya da işleri fazlaymış. her neyse adama anlattım durumu adam ben bi düşüneyim dedi. tamam dedik tam çıkarken ofisten gelin şartları konuşalım dedi. muhasebeciyle birbirmize bakıyoruz. aradım peder beyi yarım saat içinde geldi. bir iş verdi anlatamam beyler o zaman için o makinenin 6 aylık kapasitesini kaplıyordu. %40nı da peşin vermişti ücretin.

önceden organizedeki diğer işletmeler giblemezdi bizi, adımız hurdacıya çıkmıştı zaten. bu olay olduktan sonra bizi ciddiye almaya başladılar diğer işlerde artmaya başladı. hatta ertesi ay iki makina daha almıştık çorludan. aile durumu günden güne düzeliyordu para artırıp artık dışarıda yemek yiyebiliyorduk. insanın kafası rahat olunca daha rahat düşünüyor beyler. daha sonra çok proje ürettik işletmeyle alakalı her neyse burayı kısa geçeyim.

bizim oralarda zengin ama parasıyla ne iş yapsam diye etrafta dolaşan insan çok fazla. biraz etrafta konuşulmaya başlayınca baya godaman bi adam geldi, ortak olmak istiyorum diyerek. iyi de birisi hiç bi zaman çelişkiye düşmedik. şirketin bütün borçları ve yüklü miktarda nakit paraya ve işletmenin idaresi babamda kalması şartıyla hisselerin %45ni sattı babam adama. öyle rahatlamıştık ki anlatamam. o gün benim kendimi bildiğim anlamaya başladığım gündür. hala günlüklerimi açar o zamanki duygularımı tekrar hissetmek iyi gelir.

beyler kendinizi hayatınızı değiştirmek için insanlara iyilik yapmayı sorumluluklar almayı deneyin, bu benim kendi görüşüm tabi. kendinize karşı olan sorumlukluklarını yerine getirdiğinizde hem gece rahat uyur hem de özgüveniniz yerine gelir bergüzer korele bile ilanı aşk edersiniz. ben de bu olaylardan sonra sorumluluk almayı öğrendim ve hayatımı yavaş yavaş alıştıra alıştıra değiştirmeye başladım.

daha sonra daha az gitmeye başladım işletmeye. çünkü benlik bir şey yoktu artık, işler de rayına oturmuştu zaten. okuluma devam ettim ama hala bi şeyler ekgibti bir yerlerde hata yapıyordum galiba.

önce yaşam standartlarını değiştirdim beyler. hiç bir zaman simit ayranı ya da rakı balığı ayrı tutmadım. hepsini aynı kefede tuttum, nasılsa sonunda karnım doyuyordu fark etmiyordu ne yediğim. param olmasına rağmen harcamıyordum. sonrasında yavaş yavaş alıştıra alıştıra değiştirmeye çalıştırdım kendimi. odamın en ücra köşelerine sevdiğim sözleri yazmıştım, bazı şeyleri hatırlatacak sözler. her gün 15 dk haberleri izledim, bi tane gazetenin de manşetini okumaya çalıştım. çok zor geliyordu ama gayret etmem gerekiyordu. bazı şeylerin farkına varıp da uygulamamaya geçememek çok zor imtihandır beyler.

bir şeyi kırk gün yapınca alışırsın derler ya beyler çok doğru bi söz. zamanla alışıyordum ders çalışmaya gündemi takip etmeye. son bi büyük sorunum kalmıştı, eski kız arkadaşımı okulda her gün görüyordum, ne kadar uzak olsak da görünce bi tuhaf oluyor insan. haziran ayıydı sanırım, kızın doğum günüydü. hıçkıra hıçkıra odamdan çıkmadım, o gece sabaha kadar ağladım. sonrasında şöyle bir şiir yazmışım beyler paylaşmak isterim.

hayatımdan;
çok sene'ler geçti.
çok sen'ler geçti.
birsenler, aysenler, esenler esti geçti.
hiç biri ne sayhama seda oldular, ne sevdama veda.
onsekiz boğumun darağacından gözyaşıyla büyümenin vaktidir şimdi,
nice senelere güzel kız
nice sensiz güzel senelere..