Galiba birileri hesabıma giriyor ya da bunadım. Bir kişiyle mesajlaşmışım ama hatırlamıyorum. ilk olarak şifremi değiştirdim eheheh.

Uzun uzun yazmayalı uzun zaman oldu. Ve bu zaman diliminde bir kaç şey değişti. Ama etkili olmayan şeyler. Neyse konumuza dönelim, bugünkü sorumuz şu:

"Yakında olmasını istediklerimiz hep uzaklaşır mı?" bu soruyu ben değil 11 yaşındaki yeğenim yordu. Ramiz dayı değiliz ki şiirsel bir cevabımız olsun. Hiçbir şey söylemedim. 11 yaşında bir çocuğun hayatla tanışmaması lazım, her şeyi toz pembe görmesi lazım, oyun oynaması lazım, bu kadar aklı başında olmaması lazım.

Bazen o kadar yorgun hissediyorum ki "müsait bir yerdeeğ" diye bağırasım geliyor. Ama hayat durmadan devam ediyor.

Bu aralar bankacı bir hatun geliyor. Tabi 7-8 kişi geliyorlar. Fabrika çıkışından kızılmış kendileri. Beyaz tenli, benden bir baş kısa, oldukça güzel gülen bir hatun. Haliyle tanıştım ehehehe. Sohbeti hoş, hanım hanımcık bildiğin evlenmek üzere üretilmiş bir hatun kişi. Tam bir hanımefendi.

Allah sonumu hayretsin ne diyeyim.

hayatta bazen güzel şeyler olabiliyor.

edit: olmama ihtimali daha yüksekmiş meğer

Bu geceyi kapatalım.

"Hayır, dostum. Ben en acıklı anda bile güldürücü sözler bulabilen bir insanım. Kendime acımam yoktur."
- Oğuz Atay

Altın kapılarımız kan oldu tayfuun

Şu hayatta beni mutlu eden hiçbir şey yok lan. Hiçbir şey. Mutlu olamıyorum hayattan zevk alamıyorum. Ot gibi yaşıyorum dıbına koyim. Göğsümde sürekli bir ağırlık var. Sürekli bir iç sıkıntısı. Kendime çok az bir saygım var ondan dolayı intihar etmiyorum. Saygı değil aslında ne olduğunu tam olarak bende bilmiyorum. Bak şu satırları deniz kenarında bir bankta sadece denizin ve arkada geçen tek tük arabaların sesini dinleyerek hafif soğuk bir esinti yüzümü yalayıp geçerken yazmak isterdim ama odamda yatağın kenarına oturmuş pencereden karşı binanin duvarına bakıp anasını gibeyim böyle hayatın diyerek yazıyorum.

Olmak istediğim yerde olamıyorum. insanlar çok kaba. Kötü şeyler görmek duymak istemiyorum artık. Usun zamandır haberlere bile bakmıyorum. O kadar kötü durumdayım ki beni hayatta tutan ne bilmiyorum. Hiçbir fikrim yok. Zaten hiçbir beklentimde yok. Bana en çok koyan şu geç yaşımda yaşama hevesimin bitmesi. Söndüm lan resmen. 0 beklenti. Kalk çalış yat. Başka hiçbir gibim yok.

Ben sohbet etmek istiyorum abicim. Tanımadığım bir insan ile sohbet etmek. O beni görmesin ben onu. Sadece sohbet dıbına koyim. O anlatsın ben dinleyim ben anlatim o dinlesin. Karşılıklı olarak pgibolojimizi gibelim. Ne bilim bi kızla flörtleşim yine ben onu o beni görmesin ama tekrar o heyecanı o güzel duyguyu hissedeyim.

Birileri kalbime dokunsun yoksa varlığından şüphe etmeye devam edeceğim. çok kırıldı, sıkıldı paramparça oldu artık bir kalbim var mı bilmiyorum. Ağır bir depresyondayım biliyorum. Bunun nedeni insanlara gösterdiğim iyi niyetin boş çıkması.

Kırılacak bir kalbim yok artık. Aslında kalbimin kırılacak bir yeri yok. Paramparça dıbına koyim.

Bitiğim. Kuyu dibinde debeleniyorum her seferinde ışık biraz daha kayboluyor. Bilmiyorum sonum ne zaman gelir ne olur ama mutlu olarak ölmek istiyorum.

Bak çok düşünürüm bu ölüm mevzusunu ilk defa netim diyebilirim. Böyle kalbim kırık bir şekilde değil de mutlu olarak ölmek isterim.

Galiba sonsuza kadar yaşarım amk.

Şimdi böyle güzel güzel takılıyoruz bakalım günün ilk ışıkları ile kimin sülalesinden başlayıp nüfus müdürüne kadar ziyaret edeceğiz 🙄

Abi yapma be

Ne iş yapıyorsun reis

Millete bak ya halı sahaya çağırır gibi grup cikse çağırıyorlar

Yaşıyo musun sen ya

Bu gece çok doluyum. Çok sıkkın canım. Niye böyle oldu lan. Hiçbir zaman umduğumu bulamıyorum.

Yazsam ne değişecek dıbına koyayım. giberim böyle işi ya yazmıyorum.

Yazacağım tek şey tüm insanların vicdanını gibim. Vicdansizlarinda kalın bağırsağını gibeyim.

Plaklar burada yokkihiçyok:)

Günlerdir türkçe Popa maruz kalıyorum.

Dünyanın en tehlikeli duygusu geçmişe duyulan özlem sanırım.

Bugün kalbim çok kırıldı.

1 hafta boyunca küfür etmeme kararı aldım.

Mantar doğrarken içinden "As the music dies, something in your eyes, calls to mind the silver screen and all its sad good-byes" diyen benden başka bir ruh hastası yoktur. Eminim.

Bakın benim parolam sevgidir. Ama ben şiddeti de yerine göre bir enstrüman olarak kullanırım.

Başka zamana aitmişim gibi hissediyorum. Ruhen, kalben, bedenen bu zamana bu asra ait değilmiş gibi.

Neyse çok düşünmeyelim, kaybolalım bakalım plaklarda.

Bir armağan gibi Tanrı'dan bana
Kış güneşinde altın kirpiklerin.