Altıncı sınıftaydım beyler, hani bilirsiniz bazı okullarda ihtiyac sahibi öğrencilere yardımcı olurlar falan. Yine olay aynı, müdür yardımcımız teker teker sınıfları geziyor ve ihtiyac sahibi öğrencilerin isimlerini yazıyor. Sıra gelmiş bizim sınıfa kafasını kapıdan uzatıp müsaitmisiniz diyor öğretmenimize, öğretmenimiz buyrun diyor ve müdür yardımcısı konuşmaya başlıyor. Gençler diyor kış geliyor malum bot ihtiyacı olan varmı? Öncelik anne yada babası olmayanlarda diyor ve sıra arkadaşım bana diyor seninde ismini yazsınlar. konuşsana söyle hadi.. Hadi arkadasım bak gidicek şimdi müdür yardımcısı.. Sanıyorsunuz ki utandığımdan sesim çıkmıyor boğazım öyle bi düğümlendiki o an. Derdim bi botumun olmaması değildi.
Öncelik anne babası olmayan..
defalarca duyuyorum bu sesi kulağımda. Baba diyorum ve gözümden yaşlar süzülmeye başlayınca arkadasım kalkıp diyor hocam arkadasımın da ihtiyacı var onunda ismini yazın. Ben hala susuyorum beyler, Baba diyorum yine.. Babanın elinden tutup yürüyemiyorsan bi çift botun ne anlamı var ki?
Şimdi üniversite ikinci sınıftayım beyler tamı tdıbına sekiz sene.. Geçenlerde bi dostumla dertleşiyorduk diyorki sekiz senede geçmedimi acısı çok takıyosun kafana. Geçmiyor beyler ne biliyim sokakta çocugunun elinden tutmuş bi adam görsem kafamı eğip kaldırım taşlarını izlemeye başlıyorum.
Geçmiyor beyler. "Toprak aldığını geri vermiyor" diye bi söz var hani. Anne babanızın değerini iyi bilin. Hadi kalın sağlıcakla...

Edit: Dua etmişsiniz hepiniz Allah sizdende razı olsun.