Devdıb panpa

Rezerveeeeeeeeeeeeeee

Rezerved

Panpa oyunun kurucisi sizi sosyal atik olarak goruyor

Rezerve

Ya kardeş gibtir git

Yaz bro

Rezerve 11

Youtube ve benzeri yerlerden gördüğüm çoğu şeyin bu oyunun içine girmemle birlikte uydurma olduğunu anladım. Benden yaptığımı kanıtlamam için video veya fotoğraf istemiyorlardı. Sadece yaptığımı söylemem yeterliydi. Evet, bu size garip gelebilir. Benim bu görevleri ekgibsiz olarak yerine getireceğime dair inançları tamdı.

Gece 4'de aldığım ilk görev akşam 8'e kadar aç durmak oldu. Gün içinde pek fazla dışarı çıkmadığımdan ve asosyal bir bin olarak babaannemin emekli maaşından geçindiğim için bu benim için pek bir sorun olmadı. Ah zavallı kadın, beni yanına alarak hayatındaki en büyük hatayı yapmıştı. Ne vardı öksüz yurduna bıraksan yani. Sahiplenilecek adam mıydım ben!

Burak güngör YouTube kanalına bakın oyunla ilgili ayrıntılı bilgi var

Biraz sonra devam edeceğim yazmaya okuyanlar varsa. Şimdilik beklemek zorundasınız beyler özür diliyorum

Birkaç saat sonra mesaj aldım. Mesaj kutuma baktığımda emin misin yazan bir mesaj gördüm. Bana ulaşmışlardı. Ben evet yazdıktan sonra bana oyunun kurallarını teker teker yazmaya başladı.

1-) Bu oyunu oynadığımı asla kimseyle paylaşmayacaktım.
2-) Bu oyunu asla bırakamazdım.
3-) Her görevi tamamlamak için bir günüm vardı.

Ve son olarakta görevleri başarıyla tamamladığımda beni 10000 dolar ile ödüllendirecekti.

Bir tane kural görmüştünüz beyler oyunu kafama göre bırakamamla ilgili peki neden bırakamazdım.

Benim ona evet adında mesaj atmamla onun benim tc kimlik numarama kadar bütün bilgilerimi bana göndermesi bir oldu çünkü.

Asla çıkamayacağım bir oyunun içine girmiştim

Kararımdan emin olduktan sonra bu oyuna ingilizce bir şekilde katılmak istediğimi belirttim. Kafamda tek bir soru vardı bu yapımcılar bana Rusça mı yoksa ingilizce yazarak mı geri döneceklerdi. Rusça döneceklerse bu dili bilmediğim için bu oyundan vazgeçmemden başka şansım yoktu. Ama ingilizce dönecekse eğer orta seviye ingilizcemle bunun üstesinden gelebilirdim. ingilizcemin orta seviye olmasının sebebi de aşırı derece de asosyal bir kişilik olmamdan kaynaklanan yabancı dizi bağımlılığıydı. Bu bağımlılık sayesinde Türkçe alt yazılı olarak bitirdiğim yabancı dizileri daha sonrasında ingilizce alt yazı olarak, en sonunda da alt yazısız tamamiylen saf ingilizce olarak izliyordum. Evet yanlış duymadınız aynen bunu yapıyordum. Yani bir yabancı diziyi 3 kez bitiriyordum. Şu ana kadar izlediğim yabancı dizi sayısı da 50 civarında artık oradan siz hesaplayın ingilizcemin ne kadar iyi olduğunu.

Sorduk mu?

Bunu sözlüklerden ve birkaç haber sitesinden araştırdım. Hepsinde çok tehlikeli bir oyun olduğu, size hergün görev verildiği ve son görevinizin de intihar etmek olduğu yazıyordu. Bu oyunu görmeden önce zaten intihar etmeyi düşünüyordum. O yüzden bu manyakça şeyi denememem için hiçbir sebep yoktu! Kimleri öldürdüğü nelere yol açtığı umrumda değildi. Tek istediğim şey beni bu hayata biraz daha bağlayacak bir sebepti.

Bu oyunun yapımcılarının Rusların facebooku olan vk aracılığıyla bizimle iletişime geçtiklerini öğrendim. Sadece tek yapmam gereken şey BlueWhale adı altında vk de bir hashtag paylaşmamdı. Daha sonrasında ise yapımcılar bana ulaşacaklardı.

Okul bittiğinde babaannemin yüzüne bakmaya utandım. Zavallı kadın benim için o kadar uğraşmış, çabalamış ama ben onu hayal kırıklığına uğratmıştım. Ama o yinede beni incitmedi. Üzülme evladım seneye tekrar denersin diyordu, yüzündeki tebessümü hiç bozmadan.

Bu Dünya benim için yaşanmaz bir yerdi. Annem ve babamın her mezarına gittiğimde onların yanında bir tabutun içinde gömülü olarak hayal etmiştim hep kendimi. Yaşamak için bir sebebim yoktu, babaannem dışında. Belki de o olmasaydı çoktan intihar etmiştim.

işte tam hayattan ümidimi kesmiş, intiharın eşiğine gelmişken sosyal medyadan gördüğüm birşey ile bu Dünya'da 50 gün daha yaşamam için bir sebep oldu. Blue Whale!

intihar etmediysen sıkıntı yok güzelim

Oğlum şehir hayatı bana göre değil benim burada keyfim yerinde sizin de keyfiniz yerinde olsun derdi hep babama. O olaydan sonra da beni sahiplenmiş ve beni mümkün olduğunca tamir etmeye çalışmıştı ancak bu yaptıklarının hepsi boş bir çabaydı. Bu yaşadığım olay atlatamayacağım ölçüde çok büyük bir travmaydı.

Senelerim böyle akıp gitti. 18 yaşıma geldiğimde ise herşey çok geçti ve ben bunu YGS sınavı bittikten sonra anlamıştım.

Bu olay olduktan ve ailemi defnettikten sonra artık birinin beni sahiplenmesi gerekiyordu. O zamana kadar beni sevip sayan, aramızda çok büyük bir bağ bulunan sülalemdeki bireylerin hiçbiri beni sahiplenmedi! Bir kişi hariç, babaannem...

Babaannem annem ve babam evlendikten sonra dedemle birlikte kendi tuttukları bahçeli evlerinde kalmış. Dedem öldükten sonra babamın o kadar ısrarına rağmen yine de bizimle birlikte kalmak istememişti.

Dokunayım da tutsun