Bu oyunu oynadıktan sonra bu bataklığın içine girdikten sonra asla eskisi gibi olamayacağımı biliyordum. Hoş zaten eski halim her türlü beterdi. Bu yüzden şansımı denedim ama bu 50 gün boyunca acı gerçeklerle yüzleştim. Birçok olay yaşadım, insanlara bir çok olay yaşattım ve o gün Metin gavatını toprağa gömdükten sonra her şeyin bittiğini sandım. Yanılmışım, hemde çok yanılmışım...

Evet beyler bundan bir kaç ay önce size anlattığım o hikayeden şimdi yazacağım hikayeye kadar olan aralıktaki yaşadığım olayları sizlere aktaracağım. Hikayenin 1. bölümünü bilmeyenler için
(bkz: Blue whale oyunu ile altüst olan hayatım)

Bu acı verici olaydan sonra pgibolojik tedavi almaya devam ediyordum. Ben ve ninem ilk hafta gayet mutluyduk. Bu 1 hafta içinde bizi rahatsız eden tek olay polislerin bu yaşadığım olay silsilesiyle ilgili sürekli beni sorguya çekmesiydi. Ben onlara vermem gereken cevapları verdim. Bir kaç gün sonra artık gelmediklerinde huzura kavuştuğumu ninemle birlikte bu asosyal hayata kaldığım yerden devam edeceğimi sandım. Bir gece karanlık bir odayı los bir şekilde aydınlatan bilgisayar ışığının başında ferre 64 den 31 imi çekerken bir çığlık sesi duydum. Bilgisayardan geldiğini zannettim devam ettim. Ama işimi bitirip banyoya girdiğimde aslında bilgisayardan değilde ninemden geldiğini anlamıştım.

Ninemin helasını yaptığı klozetin kapağının üstünde bantla yapıştırılmış bir kağıt duruyordu. Klozette leş gibi kokuyordu. Klozeti açtığımda içine saçılmış takları görmek anlık bir kusma isteği yarattı bende. Kendimi toparladım, sifonu çektim ve eldivenlerimi dikkatlice giydikten sonra bantı çıkarıp kağıdı aldım. Kağıtta bu daha başlangıç yazıyordu. Nenem beni mi trollüyor diye merak ettim, nenemi aradım ama cevap vermedi herhalde gerçekten kaybolmuştu. Ben tabiki yapmam gerekeni yapmayıp 155 i aramadan paltomu giydim ve gecenin karanlığında dışarı çıktım.