Blue Whale yani mavi balina oyununu çoğunuz bilirsiniz beyler. Bu oyun Rusya'da vk adlı bir sosyal medya platformunda popüler olmaya başlamış ve sonrasında Avrupa'ya da sıçrayarak yüzlerce kişinin intihar etmesine sebep olmuştur. Şu an vk bunun önüne geçti ama ben sizlere vk bunun önüne geçmeden önce bu işe kalkışmamı ve kalkıştıktan sonra neler yaşadığımı anlatacağım hazırsanız başlıyorum. Birkaç kişi okusa bile yeterli.
Edit:Evet çalıntı beyler ama bitirdim hikayeyi bu arada trende de çıkmışız dıbınakoyim

12. Sınıfa giden girdiği YGS sınavının sonuçları açıklandıktan sonra kendi gerçekleriyle yüzleşen sınıfta çoğu zaman kaale alınmayan, kızların Dünya'da erkek cinsinden tek ben kalsam bile gidip lezbiyen olacakları herifin tekiydim.

Tabi böyle olmamda geçmişte yaşadığım beni maneviyat açısından etkileyen çok ciddi bir olay sebep olmuştu.

12 Ayın sultanı olan Ramazan ayının ilk günüydü. Annem babam ve ben istanbul'dan Ankara'ya ilk günün iftarını ailedeki dostlarımızla birlikte açmak için otobüse binmiştik. Yolculuk biraz uzundu ama gerçekten bizim için buna değerdi.

Gece yolculuk devam ederken ve neredeyse tüm yolcular uyumuş tek ben uyanıkken kafamı şoföre çevirdikten sonra birden şoförün uyuya kaldığını farkettikten sonra şoke oldum. Şoföre bağırmamdan sonra otobüsteki bütün yolcular ani bir irkilmeyle uyanmış ve şoförde benim bağırmamdan sonra ani bir refleksle uyanıp direksiyonu çevirmesiyle birlikte ailemin ve yolcuların çoğunun ölümüne sebep verecek o hatayı yapmıştı.

Ailemle birlikte ön tarafta oturuyordum ama otobüs tam ağaca çarpmadan önce kendimi arka tarafa atıp yaşamayı başarmıştım. Ne büyük başarı ya! O zamanlar 10 yaşındaydım beyler. Belkide en masum yıllarımdı. Ve ben bu yıllarımda işte bu acı gerçeklerle yüzleşerek başladım hayata.

Bu olay olduktan ve ailemi defnettikten sonra artık birinin beni sahiplenmesi gerekiyordu. O zamana kadar beni sevip sayan, aramızda çok büyük bir bağ bulunan sülalemdeki bireylerin hiçbiri beni sahiplenmedi! Bir kişi hariç, babaannem...

Babaannem annem ve babam evlendikten sonra dedemle birlikte kendi tuttukları bahçeli evlerinde kalmış. Dedem öldükten sonra babamın o kadar ısrarına rağmen yine de bizimle birlikte kalmak istememişti.

Oğlum şehir hayatı bana göre değil benim burada keyfim yerinde sizin de keyfiniz yerinde olsun derdi hep babama. O olaydan sonra da beni sahiplenmiş ve beni mümkün olduğunca tamir etmeye çalışmıştı ancak bu yaptıklarının hepsi boş bir çabaydı. Bu yaşadığım olay atlatamayacağım ölçüde çok büyük bir travmaydı.

Senelerim böyle akıp gitti. 18 yaşıma geldiğimde ise herşey çok geçti ve ben bunu YGS sınavı bittikten sonra anlamıştım.

Okul bittiğinde babaannemin yüzüne bakmaya utandım. Zavallı kadın benim için o kadar uğraşmış, çabalamış ama ben onu hayal kırıklığına uğratmıştım. Ama o yinede beni incitmedi. Üzülme evladım seneye tekrar denersin diyordu, yüzündeki tebessümü hiç bozmadan.

Bu Dünya benim için yaşanmaz bir yerdi. Annem ve babamın her mezarına gittiğimde onların yanında bir tabutun içinde gömülü olarak hayal etmiştim hep kendimi. Yaşamak için bir sebebim yoktu, babaannem dışında. Belki de o olmasaydı çoktan intihar etmiştim.

işte tam hayattan ümidimi kesmiş, intiharın eşiğine gelmişken sosyal medyadan gördüğüm birşey ile bu Dünya'da 50 gün daha yaşamam için bir sebep oldu. Blue Whale!

Bunu sözlüklerden ve birkaç haber sitesinden araştırdım. Hepsinde çok tehlikeli bir oyun olduğu, size hergün görev verildiği ve son görevinizin de intihar etmek olduğu yazıyordu. Bu oyunu görmeden önce zaten intihar etmeyi düşünüyordum. O yüzden bu manyakça şeyi denememem için hiçbir sebep yoktu! Kimleri öldürdüğü nelere yol açtığı umrumda değildi. Tek istediğim şey beni bu hayata biraz daha bağlayacak bir sebepti.

Bu oyunun yapımcılarının Rusların facebooku olan vk aracılığıyla bizimle iletişime geçtiklerini öğrendim. Sadece tek yapmam gereken şey BlueWhale adı altında vk de bir hashtag paylaşmamdı. Daha sonrasında ise yapımcılar bana ulaşacaklardı.

Kararımdan emin olduktan sonra bu oyuna ingilizce bir şekilde katılmak istediğimi belirttim. Kafamda tek bir soru vardı bu yapımcılar bana Rusça mı yoksa ingilizce yazarak mı geri döneceklerdi. Rusça döneceklerse bu dili bilmediğim için bu oyundan vazgeçmemden başka şansım yoktu. Ama ingilizce dönecekse eğer orta seviye ingilizcemle bunun üstesinden gelebilirdim. ingilizcemin orta seviye olmasının sebebi de aşırı derece de asosyal bir kişilik olmamdan kaynaklanan yabancı dizi bağımlılığıydı. Bu bağımlılık sayesinde Türkçe alt yazılı olarak bitirdiğim yabancı dizileri daha sonrasında ingilizce alt yazı olarak, en sonunda da alt yazısız tamamiylen saf ingilizce olarak izliyordum. Evet yanlış duymadınız aynen bunu yapıyordum. Yani bir yabancı diziyi 3 kez bitiriyordum. Şu ana kadar izlediğim yabancı dizi sayısı da 50 civarında artık oradan siz hesaplayın ingilizcemin ne kadar iyi olduğunu.

Birkaç saat sonra mesaj aldım. Mesaj kutuma baktığımda emin misin yazan bir mesaj gördüm. Bana ulaşmışlardı. Ben evet yazdıktan sonra bana oyunun kurallarını teker teker yazmaya başladı.

1-) Bu oyunu oynadığımı asla kimseyle paylaşmayacaktım.
2-) Bu oyunu asla bırakamazdım.
3-) Her görevi tamamlamak için bir günüm vardı.

Ve son olarakta görevleri başarıyla tamamladığımda beni 10000 dolar ile ödüllendirecekti.

Bir tane kural görmüştünüz beyler oyunu kafama göre bırakamamla ilgili peki neden bırakamazdım.

Benim ona evet adında mesaj atmamla onun benim tc kimlik numarama kadar bütün bilgilerimi bana göndermesi bir oldu çünkü.

Asla çıkamayacağım bir oyunun içine girmiştim

Youtube ve benzeri yerlerden gördüğüm çoğu şeyin bu oyunun içine girmemle birlikte uydurma olduğunu anladım. Benden yaptığımı kanıtlamam için video veya fotoğraf istemiyorlardı. Sadece yaptığımı söylemem yeterliydi. Evet, bu size garip gelebilir. Benim bu görevleri ekgibsiz olarak yerine getireceğime dair inançları tamdı.

Gece 4'de aldığım ilk görev akşam 8'e kadar aç durmak oldu. Gün içinde pek fazla dışarı çıkmadığımdan ve asosyal bir bin olarak babaannemin emekli maaşından geçindiğim için bu benim için pek bir sorun olmadı. Ah zavallı kadın, beni yanına alarak hayatındaki en büyük hatayı yapmıştı. Ne vardı öksüz yurduna bıraksan yani. Sahiplenilecek adam mıydım ben!

Şimdi burada çoğunuz oruç mu tutuyorsun ulan bu nasıl görev huur çocuğu diyebilir. Emin olun bende bu göreve ilk başta anlam veremedim beyler ama zaman geçtikçe bu görevlerin her birinin bilinç altımda nasıl bir etki bıraktıklarını da farketmeye başladım.

Sabahtan akşama kadar bilgisayarımın başından kalkmayıp hunharca torrentan indirdiğim Gta 5 i oynadıktan sonra görev bittiği gibi yemeklere gömüldüm. Zor olmamıştı. Ve diğer görevler için merakım da gitgide artmıştı.

Sonraki gün bana verilen görev doğrultusunda hayvan belgeselleri izledim. Babaannem benim bunları izlediğimi görünce ne oldu oğlum artık bunlara mı merak saldın dedi bana. Evet dedim bende hiçbirşey belli etmemeye çalışarak. O gittikten sonra devam ettim izlemeye, vicdanımı bastırmaya çalışarak...

Her yeni gün aldığım yeni görevleri başarıyla yerine getiriyordum. Artık bu Dünya'da kendimi işe yarar hissetmeye başlamıştım. Gece'den sabaha kadar korku filmi izleme görevinden sonra 10.gün görevimi beklerken karşıma çıkan görev karşısında şoke oldum.

-Evi terket.

Resmen evden ayrılmamı istiyordu. Benim gibi silik birinin hiç yakın arkadaşı olmadığından bu benim için dışarıda yatla aynı şeydi. Ancak bu oyuna kendimi bi kere kaptırmıştım. Bıraktığımda babaannemin bankada duran 5000 lirasını bile halledebilirdi bu adamlar. Tabi bunlar benim oyuna devam etmem için bir bahanemdi ve bu bahaneler beni sonunda oyuna devam etmeye ikna etti.

Sabah olmuştu. 11.güne gelmiştik ve benim tamı tdıbına 39 gün boyunca dışarıda yaşayarak görevlerime devam etmemi istiyordu. Benim gibi bir sosyal atık için çok ciddi bir süre bu. Normal insan için bile ciddi bir süre. Fakat artık zihnim bu yolda devam edeceğime dair ikna olmuştu, ne kadar zor olsa dahi.

11. Güne kadar görevler hep normal, insanlık çerçevesi içerisinde gitti. Fakat yeni gelen bu görevden sonra artık böyle olmayacağını anlamaya başlamıştım.

-Sıradaki görevin: Babaannenin bankadaki 5000 TL'sini kendin için çek.

Ulan resmen benden babannemi soymamı istiyordu! Artık burada dur demeliydim. Ama bu işi sonlandırdığımda gibtiğimin aşağılanma duygusunun tekrar benimle yüzleşeceğini hissettiğimden vazgeçemedim. Evet, beyler o kahrolasıca şeyi yapacaktım.

Sabah bulamadığında babaannemin benim için endişelenip endişelenmediğini düşünürken bir yandan da o parayı nasıl çekeceğimi düşünüyordum. Babaannemin yatan emeklilik parasını bankadan genellikle ben çekerdim beyler. O yüzden kart şifresini falan biliyordum. Tek mesele o kartı almaktaydı.

O gün günlerden cuma olduğunu hatırladım. Altın günüydü. Sıra Nuray hanımlarda olmalıydı ve babaannem kesinlikle oraya gidecekti. Daha önceki altın günlerinden zaman dilimini kendi kafamda tahmin etmeye çalıştım. Ve 2 gibi gideceğine dair karar verdim. Tek mesele şuydu, benim ortalıkta gözükmemem onun altın gününe gitmesini engeller miydi?

Engellemezdi. Çünkü babaannemin tek sosyal aktivitesi oydu ve zavallı kadın eğer o aktiviteden de mahrum edilirse iyice kendi içine kapanacak ve onun için sonuçları iyi olmayacaktı. O yüzden bizim evin oradaki bir kafeye saat 1.40 gibi oturup bekledim. Bir çay söyledim ve babaannemin o kapıdan çıktığını görmek için kafayı bizim evin bahçesine diktim.

Benim bakmamdan hemen birkaç dakika sonra kadın evden çıkmıştı. Hemen eve girdim ve babaannemin yatak odasındaki sehpanın altındaki çekmeceyi açtıktan sonra banka kartını aldım. Şipşak! Bunu yapmam sadece 1-2 dakikamı almıştı. Evden çıktım ve bizim evin birkaç yüz metre ilerisindeki bankaya koşar adımlarla yürümeye başladım. ilk defa bu hayattan zevk alıyordum beyler. Adrenalinin eşiğindeydim!

Beyler yazıp kaydettim kimse okumuyor diye şimdi baktım 5 6 panpam yazmış o bile bana yeter hemen seri seri gönderiyorum

Kuyrukta bir süre bekledikten sonra bankamatikten parayı çektim. içimde hafif vicdan azabı oluşmuştu ancak bu bile umrumda değildi artık. Başarmıştım! Bir sonraki görevime geçmek için sabırsızlanırken bizim evin yolunu tuttum ve babaannem gelmeden kartı yerine bıraktım. inşallah anlaması biraz vakit alırdı, en azından bu oyun bitene kadar alması yeterliydi benim için. Sonra bu milyar yıllık Dünya'dan bir hiç olup silinip gidecektim.

Tam kapıdan çıkarken atladığım bir detay geldi aklıma. Babaannemin benim için endişelenmesine bir çözüm bulmalıydım. 48 saat geçtikten sonra polise haber verebilirdi. Birde polisle uğraşamazdım. Hem de yaşlı kadının benim için kendisini üzmesini, harap etmesini istemiyordum. O yüzden bir mektup yazmak geldi aklıma. Tam olarak ne yaptığımı tabiki anlatmayacaktım ancak bu soruna bir çözüm bulmuş olacaktım.

Mektubumu yazdıktan sonra bir daha bu eve adım atmamak için anahtarımı evde bıraktıktan sonra kendi yoluma koyuldum.

Orada burada vakit harcadıktan sonra bir mesaj geldi telefonuma.

-Tebrikler! Görevini başarıyla tamamladın! Sıradaki görev için hazır mısın?

Ona daha görevi bitirdiğimi bile yazmadan benim görevi bitirdiğimi anlamıştı ancak bu beni şaşırtmadı. Bilgilerimi attığında her taka erişiminin olduğunu zaten o zaman anlamıştım.

+Evet hazırım, sadece bir soru soracağım sana?

-Sor.

+Evden ayrıldım ancak geceyi dışarıda değil de başka bir yerde geçirebilme hakkım var mı?

-Evet, var. Ancak benim belirlediğim yerde.

Bana belirlediği yerin konumunu daha sonra gönderecekti o yüzden 12.gün verdiği taktan görevi yapıp, ona mesaj attıktan sonra bana konum atması için beklemeye koyuldum.

Biraz vakit geçtikten sonra konumu bana attı. Uygulamanın bana gösterdiği zamansal hesaplamaya göre benim şuan bulunduğum konumdan o konuma tamı tdıbına 2 saat araba mesafesi vardı. Benim için sorun değildi çünkü her yol çilesinin bir devası vardır o da nedir bilir misiniz beyler! 500T. Kendisi bir çile tabiki o ayrı konu

500T ile inmem gereken durağa geldikten sonra taksi durağına yürümeye başladım. Taksi ile gitmem gereken az bir kısa yolu da tamamladıktan sonra varmam gereken yere sonunda gelmiştim. Benim için yorucu olmuştu. Apartmana baktığımda dış bölgesinin biraz bakıma ihtiyacı olduğunu farkettim. içerideki durumun nasıl olduğunu bilmiyordum onu biraz sonra öğrenecektim. Sahi neden benim için burayı seçmişti ki? Amacı neydi yani. Kafamdaki bu soru işaretleriyle apartmanın 5.katının ziline bastım. Dış kapı açıldıktan sonra içeriye girdim ve asansöre bindim. 5.katı işaretledikten sonra karşılaşacağım kişinin kim olduğunu öğrenmek için sabırsızlanırken birden 4.katta asansörün durması ve ışıkların gitmesi ile irkildim. Noluyordu lan!