Bu akıl ruh hastasının bana verdiği görevlerle birlikte 40.güne geldim beyler. Bu 40 günün bana etkisi şu şekilde oldu.

-Ani değişen duygusal hormanlar

-Pişman olmama duygusu

-Düşünme yetisinde zayıflık

-Artık ölmemem için bir sebep olmadığı hissi

-Karar alma mekanizmasında bozukluk.

Burada yazdıklarım size hafif gelebilir. Ama bu yaşadıklarım benim rüyalarımı dahi etkilemişti. Nasıl kurtulacaktım bu beladan? Her geçen gün o son göreve daha da fazla yaklaşıyordum ve geriye sadece 10 gün kalmıştı

40.gün kundakçılık görevi verdi bana. Yapmadığım bi o kalmıştı zaten dıbına koyim. Kundakçılık da kime kundakçılık bir tahmin edin? Babaannemin evine kundakçılık yapacaktım.

Günleeeerr sonra 500T'ye yine işim düşmüştü. Bindim ona ve bir iki saat sonra benim yaşadığım semte geldim. O evi yakarsam eğer sadece babaanneme zarar vermeyecektim. Kendi anılarımı ve benim masum olduğum zamanları da yok edecektim.

Tahmin edin bu çakal bana görevi hangi gün verdi? Cuma... Beni, benden daha iyi tanıyor bu huur çocuğu...

Kundakçılık için gerekli malzemeleri aldıktan sonra babaannemin evden çıkması için beklemeye başladım. Ulan şunu yapacağıma iki rekat Cuma namazı kılıp hayırlı bir evlat olsam çok mu şey yapmış olurdum sanki...

Babaannemin hastaneye kaldırılışından sonra 3 gün geçmişti. Ben çaktırmadan belli aralıklarla ona bakmaya çalışıyordum ama nafile. Bu imkansız gibi birşeydi.

Bir yandan poliste bu kundakçının kim olduğunu sorguluyordu ve bütün soru işaretleri beni gösteriyordu. Ancak beni gösterse bile ispatlayacak hiçbirşeyleri yoktu. Ben planımı kusursuz bir şekilde uygulamıştım.

Oyunun 43. gününde benim hayattan bezme oranım tavan yapmaya başlamıştı. Oyun bitmeden intihar edebilirdim. Hatta adam bana oyun bitti, kaybettin dese direk intihar edecektim herhalde.

Her neyse ben hastanenin önünde yine beklerken telefonuma sıradaki görev için bir mesaj geldi. Bu görev harbiden geç gelmişti. Ama artık gerçekten beni Can Alıcı noktadan vurmak istiyordu.

Görevim uyuşturucu çekmekti.

Calıntı

Babaannem çıktıktan sonra itfaiye, ambulans, polis ne varsa aradım dıbına koyim. Seri adımlarla eve girdim. Benzini döktüm ve bildiğim tek dua olan fatiha'yı da okuduktan sonra çakmağı attım. Bu kadar basit mi ulan huur çocuğu diyorsanız eğer evet bu kadar basit. Ne sandınız dıbına koyim gereksiz yere duygu kasacağımı felan mı? Adam tüm ayarlarımı gibti zaten benim.

Ben bunu yaptıktan sonra sokaktaki ahali çekirdeklerini alıp yangını izlemek için sıraya girmişlerdi. Babaannemin ve itfaiyenin gelmesiyle birlikte ortalık daha da şenlendi. Ben kahkahalar atarken birden babaannemin bayılıp yere kapaklandığını gördüğümde o an benim için zaman durdu. Hemen yanına koşmak istedim ama bunu yapamazdım... Tek çarem ölmemesi için dua etmekti. Ulan benim gibi birinin duası ters teperdi şimdi o yüzden etmeyecektim. Neyse akşam olduğunda gösteri bittiğinde sokak ahalisi de evlerine dağıldı. Geriye küller içinde kalan ev ve bahçenin bir kısmı kaldı

Bu metin denen gavatı nasıl ikna edecektim? Edemeyecektim... Adam mafya bossu dıbına koyim o işler o kadar kolay mı? Adamın zütünden kan alırlar kan...

Daha fazla mal alma bahanesiyle metinle tekrar buluşacaktım o arada ani bir hareketle silahını alıp namluyu ona doğrultacaktım ve telefonunu alacaktım. Haa şimdi düşündümde mekanını polise de ihbar edebilirim hani... Ama olsun, böylesi daha eğlenceli...

Dediğim gibi yaptım ve daha fazla mal alma bahanesiyle tekrardan Metin'le buluştum.

+Ne oldu yeğenim, yetmedi mi sana verdiğim mal?

-Bana yetti abi de arkadaşlara yetmedi. Biraz daha lazım onlara.

+Sen iste yeter ki koçum be hallederiz.

Mal kasasından malı almak için eğildiği anda kıvrak bir hareketle masadaki silahı alıp ona doğrulttum.

-Sakın kıpırdama yeğenim senden alacağım birşey var.

rezerve

Eminim hepsi yaşanmıştır

Belki buralarda bir rez vardır

Kesin yaşanmıştır

Silahı sıktı ancak boş bir havadan başka hiçbirşey çıkmadı. Mermileri ona göstermemle birlikte şoke olmuş biçimde addıbının silahını almaya çalışırken attığım çelme ile yere kapaklandı. Ancak bende addıbının vurduğu yumruk ile yere kapaklandım. Addıbının silahını aldı.

+O şarjörü ordan çıkartarak sadece kendi ölümünü engelledin seni aptal huur çocuğu. Ne olurdu yani oyuna devam etsen en azından şaşalı bir şekilde ölmüş olurdun!

O arada polislerin siren sesleri çalmaya başladı bu ve adamı panikledi o arada silahı almaya çalıştım. Silah ikimizin arasında dönüp duruyordu. Polislerin de içeri girmesi an meselesiydi.

+Tahsin yardım etsene lan Tahsin!!!

Etmedi oradan hemen topukladı sadece o ve ben kalmıştık

Beyler içeri girdim evet ama bir de oradan çıkmam var değil mi? O yüzden polisleri daha öncesinden aramıştım ve tam vaktinde gelerek hayatımı kurtarmışlardı.

Silah 2 mizin arasında dönerken silahı kaptım ve ona doğrulttum. Ancak hiç pes etmeden üstüme doğru koşmaya başladı. Tam benim üstüme atlarken benim eğilmemle birlikte açık olan pencerenin camından uçması bir oldu.

Ben şok olmuş gözlerle ölen adamın cesedine doğru bakarken polisler yanıma gelmişti. Beni sakinleştirmeye çalıştılar, arabaya bindirdiler...

Başımdan geçen herşeyi polislere anlattım, tabi ki tüm ayrıntısıyla değil. Evi kundakladığımı felan söylemedim mesela. Onlara ifade verirken onlarda benim ruhsal bir takım sıkıntılar yaşadığımı anlamışlardı.

Bluehuur çocuğu

Çalıntı

Cugu vermek için giriş yaptım

OHHAAAAHAA CALINTI YARRRAM

Çalıntı oç seni

Devam et

Tam Metin denen gavatı konuşturacakken tam arkamda kırılan kapı sesi ve benim direk yere yapışmam... Ulan gece kulübündeki olayın aynısını yaşıyordum resmen bu kapıların benimle derdi neydi?

Adamı beni diz çöktürmüş Metin de kafama silahı doğrultmuştu.

+Bak sıkacaksın biliyorum ama ölmeden önce sadece şunu bilmek istiyorum? Sen bir piyon musun ve en başından beri neden bunu yapıyorsunuz?

-Ben bir piyon değilim cüce. Ben yapmam gerekeni yapan birisiyim. Bana verilen neyse yaparım bu Dünya'nın sizin gibilerinden temizlenmesine yardımcı oluyorum sadece. (PiYON) kelime-i şehadeti getir.

+Bilmiyorum, sen direk sık kafama...

Keske calinti olmasa