Sabah olmuştu. 11.güne gelmiştik ve benim tamı tdıbına 39 gün boyunca dışarıda yaşayarak görevlerime devam etmemi istiyordu. Benim gibi bir sosyal atık için çok ciddi bir süre bu. Normal insan için bile ciddi bir süre. Fakat artık zihnim bu yolda devam edeceğime dair ikna olmuştu, ne kadar zor olsa dahi.

11. Güne kadar görevler hep normal, insanlık çerçevesi içerisinde gitti. Fakat yeni gelen bu görevden sonra artık böyle olmayacağını anlamaya başlamıştım.

-Sıradaki görevin: Babaannenin bankadaki 5000 TL'sini kendin için çek.

Ulan resmen benden babannemi soymamı istiyordu! Artık burada dur demeliydim. Ama bu işi sonlandırdığımda gibtiğimin aşağılanma duygusunun tekrar benimle yüzleşeceğini hissettiğimden vazgeçemedim. Evet, beyler o kahrolasıca şeyi yapacaktım.

Sabah bulamadığında babaannemin benim için endişelenip endişelenmediğini düşünürken bir yandan da o parayı nasıl çekeceğimi düşünüyordum. Babaannemin yatan emeklilik parasını bankadan genellikle ben çekerdim beyler. O yüzden kart şifresini falan biliyordum. Tek mesele o kartı almaktaydı.

O gün günlerden cuma olduğunu hatırladım. Altın günüydü. Sıra Nuray hanımlarda olmalıydı ve babaannem kesinlikle oraya gidecekti. Daha önceki altın günlerinden zaman dilimini kendi kafamda tahmin etmeye çalıştım. Ve 2 gibi gideceğine dair karar verdim. Tek mesele şuydu, benim ortalıkta gözükmemem onun altın gününe gitmesini engeller miydi?

Engellemezdi. Çünkü babaannemin tek sosyal aktivitesi oydu ve zavallı kadın eğer o aktiviteden de mahrum edilirse iyice kendi içine kapanacak ve onun için sonuçları iyi olmayacaktı. O yüzden bizim evin oradaki bir kafeye saat 1.40 gibi oturup bekledim. Bir çay söyledim ve babaannemin o kapıdan çıktığını görmek için kafayı bizim evin bahçesine diktim.

Benim bakmamdan hemen birkaç dakika sonra kadın evden çıkmıştı. Hemen eve girdim ve babaannemin yatak odasındaki sehpanın altındaki çekmeceyi açtıktan sonra banka kartını aldım. Şipşak! Bunu yapmam sadece 1-2 dakikamı almıştı. Evden çıktım ve bizim evin birkaç yüz metre ilerisindeki bankaya koşar adımlarla yürümeye başladım. ilk defa bu hayattan zevk alıyordum beyler. Adrenalinin eşiğindeydim!

Devam et

Rezerve

Rezerve

Çalıntı

Rez devam

Beyler yazıp kaydettim kimse okumuyor diye şimdi baktım 5 6 panpam yazmış o bile bana yeter hemen seri seri gönderiyorum

Kuyrukta bir süre bekledikten sonra bankamatikten parayı çektim. içimde hafif vicdan azabı oluşmuştu ancak bu bile umrumda değildi artık. Başarmıştım! Bir sonraki görevime geçmek için sabırsızlanırken bizim evin yolunu tuttum ve babaannem gelmeden kartı yerine bıraktım. inşallah anlaması biraz vakit alırdı, en azından bu oyun bitene kadar alması yeterliydi benim için. Sonra bu milyar yıllık Dünya'dan bir hiç olup silinip gidecektim.

Tam kapıdan çıkarken atladığım bir detay geldi aklıma. Babaannemin benim için endişelenmesine bir çözüm bulmalıydım. 48 saat geçtikten sonra polise haber verebilirdi. Birde polisle uğraşamazdım. Hem de yaşlı kadının benim için kendisini üzmesini, harap etmesini istemiyordum. O yüzden bir mektup yazmak geldi aklıma. Tam olarak ne yaptığımı tabiki anlatmayacaktım ancak bu soruna bir çözüm bulmuş olacaktım.

Mektubumu yazdıktan sonra bir daha bu eve adım atmamak için anahtarımı evde bıraktıktan sonra kendi yoluma koyuldum.

Orada burada vakit harcadıktan sonra bir mesaj geldi telefonuma.

-Tebrikler! Görevini başarıyla tamamladın! Sıradaki görev için hazır mısın?

Ona daha görevi bitirdiğimi bile yazmadan benim görevi bitirdiğimi anlamıştı ancak bu beni şaşırtmadı. Bilgilerimi attığında her taka erişiminin olduğunu zaten o zaman anlamıştım.

+Evet hazırım, sadece bir soru soracağım sana?

-Sor.

+Evden ayrıldım ancak geceyi dışarıda değil de başka bir yerde geçirebilme hakkım var mı?

-Evet, var. Ancak benim belirlediğim yerde.

Bana belirlediği yerin konumunu daha sonra gönderecekti o yüzden 12.gün verdiği taktan görevi yapıp, ona mesaj attıktan sonra bana konum atması için beklemeye koyuldum.

Biraz vakit geçtikten sonra konumu bana attı. Uygulamanın bana gösterdiği zamansal hesaplamaya göre benim şuan bulunduğum konumdan o konuma tamı tdıbına 2 saat araba mesafesi vardı. Benim için sorun değildi çünkü her yol çilesinin bir devası vardır o da nedir bilir misiniz beyler! 500T. Kendisi bir çile tabiki o ayrı konu

500T ile inmem gereken durağa geldikten sonra taksi durağına yürümeye başladım. Taksi ile gitmem gereken az bir kısa yolu da tamamladıktan sonra varmam gereken yere sonunda gelmiştim. Benim için yorucu olmuştu. Apartmana baktığımda dış bölgesinin biraz bakıma ihtiyacı olduğunu farkettim. içerideki durumun nasıl olduğunu bilmiyordum onu biraz sonra öğrenecektim. Sahi neden benim için burayı seçmişti ki? Amacı neydi yani. Kafamdaki bu soru işaretleriyle apartmanın 5.katının ziline bastım. Dış kapı açıldıktan sonra içeriye girdim ve asansöre bindim. 5.katı işaretledikten sonra karşılaşacağım kişinin kim olduğunu öğrenmek için sabırsızlanırken birden 4.katta asansörün durması ve ışıkların gitmesi ile irkildim. Noluyordu lan!

Karanlıklar içinde bas bas bağırırken resmen sesimi kimse duymuyordu. Nasıl oluyordu bu lan! Koskoca apartmanda kimse yok muydu?

Artık pes edip, nefesimi dinlendirirken bir hoparlör cızırtısı duymaya başladım. Asansörün içinde bir hoparlör vardı. Bunu ilk girdiğimde nasıl farkedemedim bende bilmiyorum beyler. Her neyse cızırtı kesildi. . Ve ingilizce konuşan bir ses hafif seslerle mikrofonunu test ettikten sonra benimle konuşmaya başladı.

+Bu gece burada kalmak istiyordun değil mi? Kalacaksın ve 13. Günki sınavında bu olacak. Sen bu görevi bitirene kadar asla dışarı adım atamayacaksın.

Ben şoke olmuş bir biçimde ağlamaklı şekilde adama yalvarırken birden kulağıma gelen bir ses dalgasıyla aniden irkildim. Birkaç dakika kulaklarımın, beynimin içinde çınlamasını bu sesle dinlemeye başladım. Ya sonrası, sonrası benim için bundan çok daha kötü oldu. Çınlama bittikten sonra hoparlörden gelen seslerin etkisiyle beynimde ve vücudumun diğer organlarında dalgalar titreşmeye başladı. Yeni bir işkence metodu öğrenmem işte bunun gibi acı bir şekilde oldu

Saatler geçti. Artık gözümün içinden gözyaşı değil kan akacaktı resmen! Artık pes edip intihar etmek için kafamı asansörün cdıbına vurmak için hazırlanırken ses kesildi. Kendimi ani bir biçimde yere attım. Ses kesilmişti ama ben etkisini hala hissetmeye devam ediyordum. Yarım saatim öyle geçti. Ne zaman ben kendimi ayağa kalkacak kadar iyi hissettikten sonra asansör hareketlendi ve beni 1.kata indirdi.

Asansörden zar zor kendimi dışarı attıktan sonra duvara asılı bir yazı gördüm.

+Oyuna devam etmek, kaderini çizmek istiyorsan bu apartmanı terk et!

Dediğini yaptım ve apartmanı terkettim. Uykusuz kalmıştım. Yere yığılmamak için apartmanın yakınındaki parka kendimi atmaya çalışırken az kalsın araba çarpacaktı. Ucuz atlattım ve kendimi parka attığım gibi çimlerin arasına gömülmem bir oldu.

Uyandıktan sonra kendimi nerede buldum dersiniz? Hastanede! Ulan hastaneye gidip uyanamayacak kadar ne yaptın ulan ayı diyenleriniz olabilir. Ancak bu gerçekten normal bir uyku değildi beyler. Uyandıktan sonra kör olduğumu zannetmemde bunun ispatı birkaç saniye ışığı göremedim ulan! huur çocuğu bana nasıl işkence ettiyse, bunun kalıntılarının bunlarla sınırlı olmayacağını anlamıştım.

Bu geceyi hastanede geçirmeye karar verdim. Tabi ki babaannemin beni polise ihbar etmediğini umarak. Uyandıktan birkaç dakika sonra uyandığımı hemşirenin farketmesiyle birlikte yanıma polisler geldi. Beni sorguladılar, bende onlara gereken cevabı verdim ve gittiler. Telefonumun nerede olduğunu hemşireye sorduğumda şarjda olduğunu söyledi. Telefonu getirmesini rica ettikten sonra sıradaki görev için telefona giriş yaptım.

Görev olarak benden 1 saat boyunca aralıksız kahkaha atmamı istiyordu. Bunu neden istediğine anlam veremedim ve telefonu yanımdaki sehpaya bıraktıktan sonra tekrardan uykuya daldım

Rezervasyon

Rezerved hizli yaz panpa

(Ç)alıntı

dıbına koyduklarımın salakları. Oyuna girdikten sonra çıkış yok. Redditte bir hikaye vardı çıkmak istiyorum demiş, onlarda senin bütün bilgilerini deep webe yayarız demişler. Sen evet yazınca bilgileri ele geçmiyor yani amk kertenkeleleri