Çok şanlısıyız..

Herşeyi sokaklarda öğrendik, Futbolu, paylaşmayı, kavga etmeyi, dayak yemeyi, aşık olmayı..

Bizim mahalemizde tekel bayiler vardı, o zamanlar küçüğüm daha, ama bir semtin çocuğuysan ve mahalle kültürüyle büyüdüysen asla çocuk kalamazsın.

O tekel bayilerin köşelerinde ya da yakınlarında bulduğum bira şişelerini toplar gider satardım. Bakkal elime 1 milyon tutuştururdu kağıt bir milyon.

Bir çocuk için çok büyük paraydı o para.

Kendime bir meybuz alıp mahalleye doğru yürürdüm, maç yapan çocukların arasına girer akşam ezanına kadar top oynardım. Sonra cebimde kalan diğer paralarla bi kaç arkadaşımı alır onlara da meybuz ısmarlardım.

Eve gelirdim kan ter içinde annem hemen duşa sokardı beni.

O günleri hiç bişeye değişmem.

Büyüdükçe karakterin daha da oturmaya başlardı, Çünkü mahallenin delikanlısı olmaya başlarsın, küçük çocukların başını okşar, yaşlı komşuların pazar poşetlerini taşırsın ve inanın bunları yaparken hissettiğiniz o güzel duygu hiç bişeyde olmazdı.

Akşamları mahallenin parkında oturur kola çiğdem (Çekirdek) yapardık.
inceden biri Güçlü soydemir açardı telefondan, iyiden iyiye tribe girerdin ve aşk hikayeleri dudaklardan dökülmeye başlardı..

Bizler Aşkı da, Paylaşmayı da, dertlere derman olmayı da sokaklardan öğrendik.

Ve bir daha gelsem dünyaya yine aynı mahallenin delikanlısı olmak isterdim.

Az önce Güçlü dinlerken eskiler geldi aklıma, yazayım dedim.

https://www.youtube.com/watch?v=7dQTQmil-yU