Aşkımız bile cesaret kokar...

Aga cebimizde 5 krş yokken bile bir insana aşık olabiliriz...

Hatırlıyorum ilk okuldaydım, o zamanlar yokluk çekerdik ailecek. Aga yemin ederim aç yattığımız günler oldu... Ama dilimizden şükür hiç ekgib olmadı...

Neyse daha çocuğuz o zamanlar ilk okuldayız.. O gariban çocuk gitti sınıf arkadaşı Gamze'ye aşık oldu... Çok güzeldi lan o günler , üzerimizdeki kıyafetler , kirli eski olsa bile aşkımız bembeyaz , tertemizdi..

Neyse bende o pasaklı halimle Gamze'ye onu sevdiğimi söyledim... Gamze bana burun kıvırarak, birazda küçümser tavırla reddetti...
Ama çocuktuk lan , neden lan neden , sonra o Gamze gitti sınıfın emlak zenginin çocuğu Sezgin le çıkmaya başladı... Hem de gözümüm önünde... Canım o kadar çok yanıyordu ki...

Neyse ilk okul bitti liseye geçtik...

Gamze hala aklımda...
Sonra söyleyemediğim bütün kelimeleri söylemeye karar verdim... O zamanlar facebook kurulalı yeni olmuş 4-5 yıldır piyasada , MSN den faceye geçiş dönemini yaşıyor insanlar...

Bende söyleyemediklerimi faceden mesaj atarak söylemeye karar verdim..

Bir gün bi internet kafeye gittim... 50 krş a 30 dk masa açtırdım Gamzeye şu mesajı attım...

" Ben seni ayağıma giyecek 1 çift ayakkabı yokken bile sevebiliyordum... "

Görüldü cevap gelmedi...

Yüreğinizi gibim , çok masum duygularımız vardı lan bizim...

Edit: Şu anda sınıf öğretmenliği okuyorum... Aile olarak eskisi kadar yokluk çekmiyoruz... Geçenlerde Gamze yi gördüm, tabi eskisi gibi değiliz, giyimimize kıyafetimize şeklimize bakıyoruz, yolda karşılaştık , mal mal baktı gitti yüreğini gibtiğim...