Ben daha küçükken bundan 20 sene önce falan 6-7 yaşındayım daha ilkokula başlamadım hayal meyal hatırlıyorum biraz bir mahallede müstakil evde kalırdık. leyla ile mecnundaki gibi bir mahalleydi. küçük bir bahçemiz vardı. herkes birbirini tanırdı mahallede. kasap,bakkal, manav,boyacı, sıvacı kim varsa tanıştı. baya büyük bir mahalleydi de.beni herkes severdi mahallenin küçüklerindendim o zamanlar.top oynar saklambaç falan oynardım. herkesin kapısı açıktı kimse hırsız girer diye düşünmezdi. çünkü mahalleye giren çıkan belliydi. yabancı biri girdi mi hemen mahallenin gençleri sorguya çekerdi.o zamanlar öyle mahallenin kızlarına kimse yavşayamaz laf atamazdı. atan olursa mahallenin gençleri toplu kavgaya giderdi. herkes küçüklüğünden beri birbirini tanır birbirini kollar kardeşi gibi severdi. esnaf mahalleliyi kesinlikle kazıklamazdı. üstüne üstlük bazen yardıma ihtiyacı olan bir ev olduğunda herkes yardım ederdi. derbi günleri kahvehanede toplanırdı erkekler. kadınlar da mahalle sokağında toplanır sandalyede oturur sohbet ederlerdi. çok ama çok güzel zamanlardı. güven vardı. saygı vardı. sevgi vardı. şimdi herkes dağıldı.o zamanın yaşlıları öldü gençleri 40lı yaşlara geldiler dağıldılar. tabi biz de ben küçükken ayrılmıştık mahalleden. şimdi o hayatı bir daha yaşayamayacağımın üzüntüsüyle birbirine söven sayan komşuların arasında, birbirinin arkasından konuşanların arasında ve hatta yan komşusuyla selamı bile olmayan 11 katlı binalarda oturuyoruz.