bizim bebeğin durumu

daha önce de paylaşmıştım burada bundan 4 ay önce bir bebeğimiz oldu. Özdemir.

Şimdi 5. ayın içerisinde.

bugüne kadar aileme hiç yük olmadım hiç de bir şey istemedim.

ilkokuldan bu yana dershaneler hep bedava oldu sınavlarında birinci oldum, okulu uzatmadım, annemlere bir kere olsun harç ödetmedim, kitap parası istemedim. kredi aldım annemlerden harçlık istemedim. öderken zütümden kan geldi.

nişanlandım eşim de benim gibi. gittik ailelerin aldığı hediyeleri bile biz kendimiz aldık, aklınıza gelebilecek herşeyi.

Askere gittim nişanlımla aynı evde yaşadık. o yalnız gidin anne bir kere olsun yalnız bırakmayın dedim. bir kere gitmedi.

evlendim annemlerden neredeyse hiç para almadım. gelen altınları falan sattık savuşturduk ailenin düğünü dedik bir sürü masrafa girdik.

Şimdi bebeğimiz oldu. tek istediğim 1-2 yaşına kadar bildiğimiz birisine bırakmak. bizim kanımızdan bizim canımızdan olanı gene bizim kanımızdan bizim canımızdan birine bırakmak.

ama yok beyler ya. malesef yoğun emeklilik hayatlarında yalnızca 3 ay ayırabildiler bize eşimin annesi de 1 ay.

Ben hayatımda uzun zamandan beri ailemden bir tek şey istedim. onu da kendime değil özdemirime istedim. ama olmadı. olmuyor. olmayacak.

özet: ben ailemden bir tek şey istedim... okumayın dıbına koyum. kuzen sen de burada okuyup paylaşma. aramızda kalsın.