Toplumun boğazına attırayım, kuralların bağırsaklarını gibeyim, çizgilerin ışıkların bacısını bafileyeyim de... korkuyorum.
yalnız olmaktan değil yalnızlar her zaman bir adım öndedir.
sefil bi hayat yaşamaktan korkuyorum. tamamen özgür olup da kalacak yerin, takılacak arkadaşın, oynayacağın playstation olmazsa da mutlu olabilir misin?
evet, belki olabiliriz de bilincimizi de bilinçaltımızı da o denli temizleyebileceğimizi düşünmüyorum.
tek basına zor olur, eğer özgürlüğü isteyen arkadaşlarım olsa beraber düşünüp para da kazanırdık.
ama tutsaktan başka bir şey göremiyorum etrafımda.

reserved devam hacı sağlam yazıyorsun

"yaşamıyoruz sadece hayatta kalıyoruz" bu çok iyiydi.

Ne güzel yazmışsın lan

edit: başlık tutmuş tutmasıda doğal tabi adam resmen içimizi okumuş şukusunu verin

özellikte birincide kendimi buldum aq surekli 2 karekterle savaştım aq ailede iyi çocuk dışarda gizli hatta kimsenin bilmemesi gereken işler yaptım bin takıldım

beni tanıdılar siz kaçın

devam reiz

içten fethetmek..
onlar gibi görünüp olmamak.
eşek gibi çalışmaya devam, farklı bir amaç ve azimle.

nerdesin dıbınakoyim sen de mi terk ettin bizi

Ahaha kendimi gördüm amk içimde söyleyeye çalışıp ta bi türlü soyleyemedigim şeyler

Kader ortaklarım benim gelin sarılalım

amk bir defada sonunu bağlayın yaw lost senaristi misiniz nesiniz

Popüler kültüre ayak uydurabilirsiniz,
Rihanna ve miley cyrus gibi uyuşturucu ve ciks propagandası yapan zehir tacirlerinin beyninizi ve bedeninizi gibmesine izin verebilirsiniz.
Sorun şu ki , aciz yaşantımızda yapacağı en ufak bir değişiklik bulamayiz.
Hayat sokaklarda,
Çocuklar soğukta,
Ve insanlar açlıktan hala ölüyor.
Yaşam sert geçen bir kış günü.
Sadece kendi zütü sıcakta olanlar rahat.

Popüler olan herşeyden nedensiz bir şekilde nefret ediyorum.
Sanırım bu gibik sistemin populere olan saygi ilkesi beni çileden çıkarıyor.
Korkuyorum, hayallerim ve düşüncelerim popüler kültür öğesi olup aciz beyinlerin kıvrımlarına düşecek diye korkuyorum.

Yalnızlık, işin özü burada.
Hayır o değil, kardeşim ondan bahsetmiyorum...
Kalabalık içerisinde yalnızlıktan bahsedemeyiz.
Yalnızlık paylaşılamaz, paylaşılsa yalnızlık olmaz.
Yalnızlık o sahte sosyal yasam sunan bilgisayarların ardindaki uyuşmuş beyinlerin yaşamı değil.
Yalnızlık bambaşka.
Doğa ve siz.
Deniz güneş mehtap ağaçlar gündüz gezinen sincaplar gece korkutucu kurt ve ayılar yanında domuzlar.
Yalnızlık tek başına hayatta kalmak.
Yalnızlık Robinson cruise olmak.
Yalnızlık Alexander supertramp olmak.
Yalnızlık kanatlarını güçlenmesiyle o yapay yuvadan uçan özgür bir kartal olmak.

adam içimi dökmüş buraya amk şuku

Uyaniyoruz beyler uyaniyoruz...
Yaşam bu değil.
Yaşamın büyük bir virajı var,
Önümüzde ufak bir tepe var ve manzara hemen ardında..
Bizse tepenin karanlık yuzundeyiz, viraji donmemiz gerekiyor fakat yolu bilmiyoruz lanet olsun ki,
Beyler , viraji döneceğiz.
Kendini bulmak, nirvanaya ulaşmak yada ermek adına ne derseniz deyin,
Çünkü yaşam bu taktan beton şehrin çok uzağında, ağaçların ve denizin kenarında biryerlerde.

AĞLADIM LAN PiÇ ŞUKU

Bizler evrendeki küçük bir noktayiz, demek isterdim. Ama inanın bir nokta dahi olamayacak kadar küçük küçük küçük küçük küçük kucuguz. Ve baloncuk evren teorisinin var olduğu bir sistemde yasiyorsak sanirim kucuklugumuzu ifade dahi edemeyiz. Ama şöyle bir durum var ki dünyadaki yasama baktigimizda tek hücreliler ve atomlara kadar giden mucizevi bir küçülen tasarım söz konusu. Bana bu mukemmel kaide bir patlamanın eseri olamayacak kadar şahane geliyor.
Sonsuz bir evrende, varlığımız ve yoklugumuzun en ufak bir değeri dahi yok. Ve başka gezegenlerde yaşam olup olmadığını merak ediyoruz, sanki bu dünyada kardeşçe yaşamayı becerebilmisiz gibi.

Hayatımda bu kadar haklısını görmedim duygulandırdın bin

beyler buraya gelin dertleşelim http://www.everywherechat....php?defaultRoom=bosradyo