hocam şunu demek istedim, yine bu benzetmeden yola çıkacak olursak; bigün bi uyanıyorsun en sevmediğin, hiçbir getirisi olmayan ve olmasa da olur bir pozisyonda yıpratıcı bir işte çalışıyor olarak buluyorsun kendini. istifa edersen seni nerede olursa olsun bulup ölene dek işkence ile tehdit ediyorlar.

patronu hiç görmedin ama onun var olduğu iddia ediliyor. sadece çalışanları görüyorsun. sana diyorlar ki "sen bebekken kimsen yoktu ve kısa sürede ölecektin. ama çok şükür patronumuz senin canını kurtardı ve seni yetiştirmek için yanına aldı. hepimiz gibi. bu şirkette bu pozisyonda ölene dek çalışmak zorundasın. çünkü patrona borçlusun. senin canını kurtardı o".

bakıyorsun bu adamın başka yetiştirdiği insanlar da var ve havadan çok güzel bi pozisyonda işe başlamışlar. bu durum seni sıkıyor. "sokarım maaşına" deyip çıkmak istiyorsun. lakin öyle bir seçeneğin yok.

ben bu adamın sevgisini istemediğim gibi bana kin besleyip işkence etmesini de istemiyorum. sadece bıraksın işten çıkayım.

Evet ilk iş yerlerindeki performansa göre değerlendiririm. Benim yapmam gerekende bu olurdu. Ben sonsuz değilim. Kişisel amaçlarım var. Ayırırım kayırırım.Ama sonsuz O ZÂT istediğini istediği gibi yapar. Kimse hesap soramaz. ikinci iş yerine iyi çalışanıda alır sabrını dener, kötü çalışanıda alır ondan da hâlâ saygı hürmet bekler. Ayrıca açık delillerle bunu destekler (bkz: ateistler gelin bi anlaşma yapalım).

Hesaba katmadığın bir etken var. Bataklıktan çıkmak, görüp kenarından geçmekten daha zordur.Ama düşen kişi için görüp kenarından geçme hakkı verilmişti. Hatta daha öncesinde güzel görünen bir bataklıkla karşılaşacağı söylenmişti. Bataklığa düşmeden kenarından geçen mi 1. olur yoksa düşüp tekrar çıkan mı ? Belki de düşüp tekrar çıkan durumunun kıymetini bilip hiç düşmemiş adamı geçebilir ya da kendini daha fazla yormak istemez ikinciliğe katlanır. Sonunda ulaşmak istediği yere ulaşır. Ama 1. ile 2. arasında elbette mükâfat farkı olur.Ve bu gayet adaletli olurdu.