meraba öncelikle ne bileyim bugün kendimi daha bi değişik hissediyorum onun gittiği günden beri içimdeki olan acı bitmek bilmedi belkide gitmek istemedi ama mecbur kılmıştı kendini buna ama kendini yenmeyi başaramadı ve hayallerimizi gibti. liseye ilk başladığımda sevgilim vardı 1 hafta olmuştu zaten daha elini bile tutmamıştım sonra sınıftaki başka şerefsizler yüzünden ayrıldık yani bu kıza göz koymuşlar ayrıldığımız günün ertesi sınıfta o kaşarı başkasıyla öpüşürken yakaladım gittim yüzüne tokadı yapıştırdım ama hissettiğim acının o oldugunu sandım daha dertlerimin başlangıcı oldugunun farkında değildim ilk darbeyi ordan aldım . sonra büşra adında bir kızla kesişiyoduk okulda cesaret edip yürüdüm bu kıza kızın çok güzel sesi vardı ama çok trip atıyordu 1 ay kadar olduktan sonra onla aramız bozulduğunda bu benim hayatımı giben kızla tanıştım sonra ayrıldım ve buna aşık oldum ilk başta o kadar masum hayallerle başladım ki hayatta aklıma bile getirmezdim her neyse bu büşra tanıştıgım bu kızla bi ilişkiye başladıgımı duymuş kızı sıkıştırmışlar o zamanda doğum günüydü 16 mayıs hala aklımdan çıkmayan rakamların arasında duruyor yerini hiç bırakmıcakmış gibi. her neyse bende o kadar kafa çalışmıyoki o zaman küçücük bi ayı aldım göz okulun arka tarafına çağırdım benden önce gelmiş bankta oturuyo göz yaşları içinde hiç bişeyde anlatmıyodu göz yaşlarını görünce o kadar içim acıdıki aşık olduğumu o an hissettim dedim bu kız benim için ağlamamalı neden ağlıyo diye bi ton soru ve vicdan azabına tutuldum. ayıcıgı vermek istemedim çünkü bilemedim onun gözündeki parlaklığın bana baktığında değişip değişmiyeceğini ben ayrılıp gidicek sandım diğerlerinin yaptığı gibi ama ayıcığı elimde gördüğünde ona aldığımı anladı gözlerinin içi o kadar çok parladıki bana bakarken o kadar güzel olduki yüreğim sanki zütümde kelebekler uçuşuyo cidden şuan bunu yazarken bile içim gülüyor her neyse sizide fazla sıkmadan olayları sıralıyayım büyük bir özgüvenle tutuyordum elini sıkıca ilk dudaklarından öptüğüm kız bu benim onu gönlümdeki hayal kırıklığı kitabına kapak resmi yapmam için bir sebepti çünkü bazıları bir öpücüğe bile anlam yükler bende böyleyim . yanyana geldiğimizde bizden mutlusu yoktu sanki karı kocaydık ufak tefek problemlerimiz oluyodu fakat hep telefondan konuştugumuzda böyle oluyodu yan yana oldugumuzda gram dert tasa keder yoktu buna kalıbımı basarım çünkü gerçektende öyleydi . 1 kere ayrıldık yapamadık barıştık 2 kere ayrıldık yapamadık barıştık çünkü anlıyoduk bazı şeylerin farkına varıyoduk küçük olmamıza rağmen şuan çok mu büyüğüm hayır ama insan olgun düşünüyo böyle olunca biz birbirimize çok bağlanmıştık birbirimize kelepçelenmiş gibi yapamıyoduk aga yani olmuyo . her neyse hızlandırayım olayları lise bitti bunun kaşar arkadaşı beni hiç sevmiyodu çekemiyodu bunu sevgilimede söylüyordum bak arkadaşın bize zarar vericek mesafeni koy diye o koymadı ben idare ederim ikinizide sorun yok dedi eyvallah çektim . üniversiteyi ben farklı yazdım lisede beraberdik üniversitede sıkılmasın benden ayrılmasın diye aynı şehirde yazdım fakat faklı yerlerde sonra bu ehliyet çıkarmaya şubeye gidicekti benimde vize zamanlarımdı bizim burdada en bela yere gitceğini bana söylemedi giderkende söylemedi buna laf atmışlar yolunu falan kesmeye çalışmışlar bu ordan uzaklaşınca beni aradı bende sabah 5 6 da kalkıp okula gidiyorum 3 saat yol çekiyorum giderken ve halim kalmıyo arkadaşlara gitmiştik bizde orda uyuya kalmışım ve telefonumda sessizdeydi 9 10 kere aramış msjlar atmış yok ihtiyacım var sen yoksun diye falan . çok ağrıma gitti benim burda suçum yokki birden yağ gibi zirveye çıkmaya çalıştı şok içinde kaldım ne yapıcağımı şaşırdım bişey diyemedim susmaktan başka çünkü onu kırmaktan korktum her defasında yaptığım gibi sözlerimi 5 10 kere düşünerek söylüyordum alınıp kırılmasın biraz bile üzülmesin diye sonra geçti biraz düzelttik ama kız bu abi unuturmu asla sonra biraz geçti bu bana çok kavga ediyoruz artık güvenemiyorum sana ayrılmak istiyorum dedi ben gene şok oldum belki gitmesini istedim bitmesini istedim bilmiyorum ama bişey diyemedim sen nasıl istersen demekten başka . oysaki biz onla 4 yıl boyunca önümüzdeki senelerin hayalini kuruyorduk kızımız olursa adını elif koyucaktık ben onunla çok sevdim bu isimi geceleri gözlerimi kapattığımda gözümün önüne çirkin gülüşü geliyodu ben inanamadım bitirdiğimize ağladım koluma sigaralar bastım çalıştığım fırında fırın tepsisini elimle çıkardım ellerimi yaktım çünkü o anki acımı tarif edemiyorum şuan bile ya bi insan hayallerini kaybedince nasıl oluyosa öyle olmuştum gibtir edemedim çığlıklarımı içime attım hayatıma başkasını dahil ettim yapmak istemedim onun yeri o kadar büyümüşki içimde kimi koysam boş geliyo çokta değil 2 tane kızla çıkmayı denedim olmadı ellerini dahi tutamadım o kızların çünkü hayatımı kaybetmişim ben yani nefes alamıyorum yemek yiyemiyorum sanki en yakınımı kaybetmiş gibiydim elim ayağım tutmuyodu sıkıcı geldiyse yorumlarınızı aldıktan sonra devam etmek istiyorum sizi zamanınızdan alı koymak istemiyorum