herkesin derdi farklı işte kardeşim.
eminim hiç birimiz istemeyiz böyle şeyler yaşamayı.
çok acayip ve düşmanımın başından bile geçmesini istemediğim şeyler yaşamış biri olarak
bir yerden sonra hissizleştim ben.
bu iyi bir şey mi? diye soracak olursan. net bir yanıt veremem aslında. çünkü bazen çevremdeki insanlar tarafından duygusuz, gaddar, vicdansız diye nitelendirilerek dışlanıyorum. küsüyorlar, laf ediyorlar.

belki bir gün ben de senin gibi bir başlık açar ve güzel kardeşlerimle dertleşirim.
ama yaşadıklarımı kendime bile anlatamazken size anlatabilir miyim emin olamıyorum.
neyse... üzme kendini desem bir faydası olmayacak nasılsa bu yüzden
kendine iyi bak kardeşim.

edit: yazmalara doyamadım. kafanı dağıtacak bir şeyler arıyorsan mutlaka ama mutlaka kişisel ve pgibolojik gelişimin için belgesel izlemeni ve kitap okumanı tavsiye ederim. kitaba verecek paran mı yok bir kaç liraya kütüphane kartı çıkarabilirsin. önündeki bütün engelleri hayat çıkarmıyor karşına. bazılarının önünü de sen açıyorsun. (ister istemez)

yeni şeyler öğrenmenin verdiği haz benim kurtulmama yardımcı oldu. yabancı dilini geliştir. ingilizce olmak zorunda filan da değil üstelik. seni özel yapacak şeyler yap mesela. atıyorum ingilizce'nin yanında bir de italyanca öğrenmeyi dene benim gibi. öğrenmesi basit bir dil üstelik. ne kadar hızlı öğrendiğini ve bir şeyler başarmanın verdiği his gerçekten seni silkeleyip kendine getirecek belkide. ve emin ol ondan sonra yaptığın şeyler sana yetmeyecek. kendini şu an içinde bulunduğun durumdan kurtarmanın belki de en etkili yolu kendine yatırım yapman. tavsiye ederim.

Sabah sabah oldu mu be reis? 😕

Rezerved

Ufaklık üzgün :(