+1
hangi yola girsem sonu çıkmaz oldu başka çareler aradım yüzüme kapılar kapandı bunaldım ruhum çoktan ölmüşken gezdim amaçsız hedefsiz ortalıkta. geceleri uyuyamıyorum. dünyada ne kadar huur çocuğu varsa gözümü açtığımda etrafımdaydı insan akrabalarını, düştüğü çevreyi seçebiliyor mu? allah benim sınavımı etrafıma kahpeleri dizerek yapmış diye günlerce isyan ettim. ilk zamanlar sonradan tövbe ediyordum artık ipin ucu kaçtı onu da yapmıyorum. ne arkadaşım ne eşim dostum var evden çıkayım diyorum kimse yok. rahat olduğum tek an uyuduğum andı eskiden 10 12 saat uyuyordum onu da artık yapamıyorum sabaha karşı uyuyorum öğlene doğru kalkıyorum zaten sürekli bölünüyor uykum. sıkıntıdan 31'i yeni keşfetmiş ergen gibi gece gündüz ferre izliyorum. bu şehirde bana göre bir şey yok tercih yaptım tuttu başka şehre gidiyorum orada sonum ne olacak onu da bilmiyorum