rezervatullah

rezeroviç

rezervatuaru akbar

rezzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz

o gün elimden gelenin fazlasını yaptım ve sonuçlar açıklandı. artık bende takımın bir ferdiydim.
ama önümde bir engel vardı hacı babam izin vermesi imkansız gibiydi. karşıydı böyle şeyler benden büyük iki abimde amatör takımlarda futbol oynuyorlardı ama bin bir gizlilikle kaçak göçek. neyse akşam murat hocanın verdiği kağıdı eve zütürdüm ilk önce anneme söyledim onay verdi ama babana danış dedi ulan babamda gece 12 ye kadar çalışıyordu o gün 12 ye kadar bekledim yorgun hargın geldi eve korka korka baba böyle böyle birşey var ne diyorsun dedim derslerin iyi bozmayacaksan oyna dedi ulan belkide ilk defa babama sarıldım artık hiç bir engel yoktu ve okullar arası turnuvalara çok az kalmıştı.

uzun süre bana sabrettiler ama yavaş yavaş birşeyler kapıyordum elemanlardan onların sayesinde basketbola başlamış bulundum ve gün geçtikçe kendimi geliştiriyordum. uzun süre birlikte sokak aralarındaki parklarda oynadık . artık park park gezip rakip arıyorduk . kendi çapımda iyi oynamaya başlamıştım. ve bizim gruptaki arkadaşlardan biri olan onur seneye okul takımı seçmelerine girmemi söyledi ben sadece gülüp imkansız dedim ama gruptaki bütün elemanlar liseye geçmişti ben 6. sınıfa geçmiştim. onur aslında mantıklı birşey söyledi oyunumuda fiziğimide geliştirmiştim. (bu arada liseli zannetmeyin anlattığım hikaye 2000 de başlıyor. )
seçmelerin başlamasına iki hafta kala bana çok şey katacak olan murat hocaya seçmelere girmek istediğimi söyledim ismimi aldı ve tarihini verip gönderdi beni.
nihayet büyük gün gelmişti okul takımında geçmiş senelerde oynayanlarda ordaydı bizim elemanlarda okulda firar edip beni desteklemeye geldiler .

rözötvıd

rezervatuar

bir kaç denemeden sonra pes etmeyi düşünürken sitede oturan süt çocukları tatillerinden dönmeye başladılar ve parktaki saha gün geçtikçe kalabalıklasıyordu.
çocuk aklımla bunlara rezil olmamak için topumu zütürmüyor sadece bu binler nasıl beceriyor bu işi diye izlemeye gidiyordum.
içlerinde kamil diye bir eleman vardı akla zarar bir şekilde diğerleriyle taş taş geçe geçe oynuyordu. gerçekten çok iyiydi. ben yaz tatili bitene kadar bunları izleyip bişeyler kapmaya çalışıyorum. nihayet okullar açıldı . artık okulda oynayanlarıda izleyebilcektim .
birgün okulun bahçesinde 7. sınıflardan bir kaç eleman 4e 3 maç yapıyorlardı beni köşede izlerken görünce gel sende oyna dediler. ulan yok desem olmaz içim içimi yiyor oynayayım desem şut atamıyorum doğru düzgün neyse girdim sadece pas vererek potaya şut atmadan oynadım bunlar gel her akşam oyna bizimle kendini geliştir dediler. olur dedim artık her akşam basketbol oynayacağım bi grup vardı ve yemin ederim o gece heyecandan uyuyamadım beyler.
dinleyen varmı bu arada bir kaç reze devam edeceğim

hikayem kurum ve kişi isimleri dışında %100 gerçektir başlıyorum
istanbul'un gariban semtlerinden birinde doğdum büyüdüm ve mahalle arasında futbol oynamaktan başka sporla alakası olmayan bir çevrem vardı.
basketbol mahallenin az ötesinde oynayan süt çocuklarının sporuydu bize göre.
henüz dokuz yaşındaydım ve mahallenin en kötü futbol oynayan ve sıska çocuğuydum. benim tam zıttım olan abimse mahallenin kaptanıydı ve ben güzel oynayamıyorum diye her gün eziklerdi beni hatta bazen döverdi.
bu durum beni asosyalleştiriyordu ama ben o yaşta bunun farkında değildim.
ilkokul 3. sınıfın yaz tatilinde yurt dışından dayımlar geldi.(hiç sevmem yavşağı ) bunu bi oğlu var adı özcan benim dönün noktam o çocuk oldu bana hediye olarak bir basketbol topu getirdi.
biraz klagib olacak ama o hediye gelen o top hayatımı değiştirdi.
yazın sıcak günlerinde eşofmanlarımı giyip parkın yolunu tutar boyu 1,90ı geçmeyen potalara karpuz gibi top atardım.
futbolda olduğu gibi hiç bir kuralını bilmediğim bu saçma oyundada berbattım.

Anlat panpa

anlatacağım beyler toplanın