Devam et panpa

bir kaç gün sonra kendimi toparladım bir şeyim yoktu ama babam basketbola soğuk bakıyordu artık onu bir şekilde ikna ettikten sonra herşey aynı güzellikte devam ediyordu. hayatıma güzeller güzeli bir kızda girmişti adı aylin.
aylin başka bir ilçeden geliyordu bizim okula evlerimiz uzaktı ama her okul çıkışı bir yerlerde takılıp eve bırakıyordum onu.
o sene ilçede şampiyon olduk ilde ise ilk çıkan rakip amerikan robert koleji olunca sıçtık beyler. bilen bilir robert koleji genelde daçkaya oyuncu yetiştirir.
2. sınıfa geçtiğimde takımın tamdıbına yakını mezun olmuştu bende artık kendimi bayağı geliştirdim hatta bayrampaşada bir lise o sene onların okula geçmemi istedi ama ben okulumu bırakmak istemedim
sezonun başlamasına yakın klüpteki hocam artık başka bir takımda oynayacağımı söyledi.
şaşırmıştım neden diye sorduğumda sorumun cevabını net bir şekilde aldım . oynayacağım klüp taraftarı olduğum klüptü havalara uçtum beyler. gidip görüştük alt yapı sorumlularıyla bir lise öğrencisine göre iyide para vereceklerdi . gidip babama anlattım beni tebrik ettikten sonra bir de uyarıda bulundu kısa ve net dikkat et dedi büyük başın ağrısı büyük olur dedi çokta giblemedim aslında ayaklarım yere basmıyor nasıl gibleyeyim

devam kendimi buldum

antremanlara çıkmaya başladım burdaki ortam biraz daha farklıydı 15 yaşımda ilk transferimi olmama rağmen çok mütevaziydim ama burdakiler zengin züppesi muallaklerdi ruh yoktu takımda sanırsın muallakler dennis rodman yada jordan öyle havaları vardı.
ortama uyum sağlamaya hiç çalışmadım gidip antremanımı yapar sessiz sakin evime dönerdim . birgün aylin ve okuldan bir kaç arkadaşımı maça davet ettim sağolsunlar geldiler. o gün aylin izliyor diye x2 oynadım ve maçı kazandık. maç çıkışında aylini evine bırakaktım. aylin biraz tenha bir yerde oturuyor . dönüşte önümü 6-7 tane keko kesti hepsinde tavuskuşu zütü gibi saçlar tenler kara hatta tak rengi para istediler yok dedim bitanesi vurmaya kalktı geri çekildim kaçmak istemiyorum ama bir iki tanesinde kelebek diye tabir edilen bıçaklardan var bende hayallerimi bir bir gerçekleştirirken bir kaç kekonun buna engel olmasını istemedim. kaçtım beyler ama sinirimden ağlaya ağlaya teke tek hatta ikiye tek gelseler hepsini indirebilcek kuvvetteyim ama kahpe bunlar gelmezler hepsi birden dalar. bunlar peşimde ben önde kaçarken hızla gelen arabayı farkedemedim.

bir sigara içip gelicem beyler rezleri alın

gözlerimi yine hastanede açmıştım. ve yine dört ayak üstüne düşmüştüm şans eseri sadece diz kapağımda ve kolumda çatlaklar vardı. ama bir kaç ay basketboldan uzak kalacaktım en çok bu koyuyordu formumu korumak için 3 ay boyunca neredeyse her gün yüzmeye gidiyordum zinde kalmam lazımdı nihayet son kontrolümden sonra doktor artık basketbol oynayabilirsin dedi . hemen antremanlara başladım daha istekli çalışıyordum. ekgiblerimi kapatmam kısa sürmedi. ama bendeki azim herşeyi başarmama yeterdi.
yavaş yavaş toparlandıktan sonra hem okul takımında hemde klüpte eskisinden daha iyi oynamaya başlamıştım. bu arada kazadan kısa bir süre sonra aylinle ayrılmıştık ama umrumda değildi beni mutlu eden tek şey basketboldu kendi ligimizde sezonu ikinci olarak bitirdik. klüpte hakan hocamız vardı beni bir sene başka bir klübün a takımında oynatıp bir sene sonunda kendi a takımlarına alacaklarını söyledi hatta büyük söz verdi bu daha iyi gelecek daha iyi performans daha fazla gelişim demekti hemen kabl ettim ve basketbola başladığım klübün a takımda oynamaya başladım . aynı takımın a takımında kamilde oynuyordu he bu arada ben gittiğim heryerde ilk okuldaki hocamın verdiği 12 numaralı formayı giymeye devam ettim benim için bir önemi yoktu ama hocam verdikten sonra alışmıştım o numaraya hatta uğurlu sayım oldu o günden sonra 12.
a takımla antremanlara başladım ancak tecrübesiz olmam biraz uyum sorunu yaşatıyordu. bir üst ligden gelmiş olmanın verdiği öz güvenle o uyum sorununuda aştım.
a takımda oynamam sebebiyle iyi paralar almaya başladım ama kendimi hiç bozmadım.
ses verin beyler burdaysanız iki part sonra final yapacağım

burdayız panpa devam

bir alt ligin a takımı falan ama eski oynadığım takımdaki zengin züppelerden daha mütevazi insanlar . hemde benimde geldiğim yer sonuçta . sürekli çalıştım özel hayatım olmadı beyler sadece basketbol vardı hayatımda evede destek olabiliyordum artık hatta hacı babam benim getirdiğim paralarla kendine bi araba bile aldı arada antremanlara zütürüyordu beni.
hocalarımlada takım arkadaşlarımlada aram çok iyiydi bir antremanda hoca yarın aranıza yeni bir arkadaş katılacak dedi sıradan bir durumdu giblemedim . ertesi gün trafikten dolayı antremana geç kaldım hayatımdaki ilk ve tek geç kalışımdı ve hocamdan onlarca kez özür diledim. antreman ortamında yeni ama benim yaşantımda eski bir yüz vardı salonda. kamil oynadığı klüpten bize transfer olmuştu ve bu benim için büyük fırsattı sonuçta iki sene birlikte oynadık ve birbirimizi tanıyoruz.
selam hoşbeş muhabbet derken antreman başladı. o antremanda el parmaklarımdan biri çatladı ve o çatlak ömrüm boyunca benimle kaldı kronikleşti ama hiç zorlamıyor ozamanda sıkıntı olmamıştı. daha büyüklerini görecektim sonuçta hazırlıklıydım bunlara pgibolojik olarak

devam et

kimse kalmamış sanırım ben ufaktan bitireyim hikayeyi
parmağım iyileşti zaten hiç ama sert darbelerde tekrar çatlama ihtimali vardı dikkatli olmalıydım.
sezonun ortalarına geldiğimizde ligin 3. sırasındaydık ve ben gerçekten hakkını vererek oynuyordum arkadaşlarım gece hayatında zirve yaparken ben evimde oturup ailemle vakit geçiriyordum yada antreman yapıyordum .
bir sabah erkenden uyanıp antremana gidecektim yeni aldığım ehliyet cebimde ziyan olmasın diye o gün arabayla gidecektim antremana bizim mahalleyede yeni bir aile taşınmıştı ailenin reisi bizim hacı babayla muhabbeti ilerletmişti çıkarken o adamı gördüm alel acele evden çıktı telaşlıydı gidip ne olduğunu sordum eşi rahatsızlanmış taksi çeviricem dedi gerek yok ben zütürürüm deyip bunların evine çıktık. kapıda ayyüzlü bir kız vardı o an çok ilgilenemedim ama birden gözüme çarptı ve içimden birşeyler koptu sanki. hemen içeri girip hastayı sırtladım arabaya indirdim. hastaneye gittikten sonra klüpteki hocamı arayıp durumu izah ettim oda o gün izin verdi. hastanede o kızla sohbet ettik muarrem amcanın kızıymış adı burcu annesinin kötü birşeyi yoktu eve zütürdük muarrem amca eve davet etti burcuyu biraz daha görebilmek için gittim bende oturduk kahve falan derken muhabbet ne iş yaptığıma geldi basketbolcuyum diyince bi küçümseyerek baktı muarrem amca rahatsız oldu ama belli etmemeye çalıştım burcu anlamış olacakki hemen süpermiş iyi meslek falan salladı bir şeyler beyler kız çok güzeldi ve ben sanırım ufaktan aşık oluyordum.
ertesi gün antreman olmamasına rağmen dünün eksiğini kapatmak için çalışmaya gidecektim arabayı aldım tam binecekken biri seslendi dönüp bir baktım burcu.

hal hatır faslından sonra nereye gittiğimi sordu antremana dedim bende okula ama bugün gitmek istemiyorum seni izlemeye gelebilirmiyim dedi bu mükemmel bir fırsattı.
bu arada istanbul üniversitesinde endüstri mühendisliği okuyormuş bende o sene besyoya hazırlanıyordum.
antremandan sonra kahve içelim dedi olur dedim bildiğim en güzel mekana gittik uzun süre sohbet falan derken birden cesaret hapı yutmuş gibi seni daha yakından tanımak istiyorum dedim olur deyip gülümsedi onu ilk gördüğümde hissettiklerimi anlattım falan oda benzer şeyler hissettiğini söyledi böylece aramızda bir yakınlaşma başladı .
bir iki hafta sonra durumu ailelerimize anlatmak istedik ve anlattık olumlu karşıladılar. sıkıntı olmadı.
bir gün burcu maçımı izlemeye geldi maçtan sonra takımdan ayrılıp burcuyla takılacaktım.
maç bitimi binip arabaya avcılarda bi yere gittik gitmez olaydım keşke beyler mekan çıkışında iki adam birbirine silah çekmişti ben burcuyu arkama aldım herifler birden sıkmaya başladılar

rastgele ateş ediyorlardı ben burcuyu korumak için üstüne kapaklandım bi ara dizimde bi yanma hissettim ama o an tek düşündüğüm şey burcuyu korumaktı emanetti sonuçta adamlardan biri yere yığıldı ve silah sesleri kesildi vuran adam arkasına bakmadan ordan kaçtı.
ben burcuya bişey oldumu diye sorduğumda ağlamaktan konuşamıyor ve dizime bakıyordu dizime baktığım anda gözlerim karardı kurşun isabet etmişti bir anda yere yığıldım.
bir hastane sahnesi daha derken bu sefer işlerin yolunda gitmediği herkesin gözlerinden okunuyordu. başımda babam annem burcu ve hocam vardı.
dizimde enteresan birşey hissettim.
nasılmış diye sorduğumda hiç kimsenin sesi çıkmıyordu.
beni burcuyla yanlız bırakmalarını söyledim burcu herşeyi anlattı diz kapağım parçalanmış ve protez takacaklarmış olayın ciddiyetinin farkında olmadan iyi ya bir kaç ay sonra dönerim basketbola diye düşünmeye başladım.
sonra hocam geldi ve iki kelime söyledi dışardan beni duymuş olacakki ağzından o lanet iki kelime çıktı.
-BiTTi EVLAT
nasıl bitti ne bitti demeye kalmadan bundan sonra benim yardımcım olarak çalışacaksın dedi .
evet beyler maganda huur evlatları yüzünden bir gencin bütün hayalleri suya düştü.
şimdi o etrafa ateş açan şerefsizlerin biri mezarda birinin nerde olduğu belli değil ama sefa sürüyordur şerefsiz ama benim hayatımda en değer verdiğim şeyi elimden aldılar . o sene hiç istemeyerek üniversiteye hazırlandım radyo televizyon sinema kazandım şimdi ise büyük tv yapımlardan birinde çalışıyorum burcu mühendis oldu ayrıldık babası beni çok hor gören bir adamdı ona dayanamayıp ayrıldım şuan hem ilk okulda hemde üniversitede birlikte okuduğum melis diye bir arkadaşım vardı onunla nişanlıyım ve yoğun bir şekilde basketbolu takip ediyorum bazen parklarda sokaklarda yetenekler bulup klüplere öneriyorum. şuanda gördüğünüz tanıdığınız türk basketbolcularla muhabbetim var beyler
basketbolun hep içinde kalacağım ve insanların hayallerini gerçekleştirmesi için elimden geleni yapacağım
dinleyenlere teşekkür ederim
hayallerinizin peşinden koşun pişman olmayacaksınız.

Dostum cidden duygulandım. Emeğine ellerine sağlık onların ben zütünü gibim huur evlatları.