takımdaki herkes giyeceği forma numarasını tartışırken ben sadece ilçe okullar arası turnuvaya odaklanmıştım herkeste bir 7 bir 5 numara sevdası bunun bir önemi yoktu benim için belkide gerektiğinden çok ciddiye alıyordum bu turnuvayı hoca formaları dağıttı herkes istediği numarayı aldı murat hoca kaç numarayı istiyosun dedi ama umrumda değil hocam numaranın önemi yok ben turnuvaya odaklandım atletle bile çıksam sorun değil dedim hoşuna gitti tabi 12 numarayı verdi bana daha sonra anlayacaktım önemini.
turnuva başladı ve biz ilçede 3. olduk bu benim için bir başarı değildi ama takım olarakta çok iyi sayılmazdık. ortaokul boyunca takım olarak hiç bir başarı elde edemedik ama ben ve sınıf arkadaşım Ata bireysel olarak iyiydik.
Lisede hayatımın tamamen değişiceğinden habersizdim aslında kader beni hiç ummadığım şekilde yönlendirdi okuduğum liseye . orta okulu dereceyle bitirdikten sonra lise için tercihleri yapmaya başladım. 4. tercihim bir öğretmenimin yönlendirmesiyle bir saplık meslek lisesiydi ve o tercih geldi . ozamanlar sağlık meslek liseleri şimdiki gibi değil . okul bittiği anda havada kapıyorlar.
ama ben okumak istemedim ve abiminde okuduğu bizim muhitin dandik diye tabir edilen ve oldukça disiplinli olan okuluna kayıt yaptırdık.
abim spor bölümünde okuyordu ve okul basketbol takımının antrenörü sınıf hocasıydı bizimki söylemiş kardeşim böyle iyi söyle iyi diye hoca beni denemek için antremanlara çağırdı. bu arada okuduğum okulda seçmeler olmazdı semih hoca basketbol oynayan herkesi gizlice izler ve denemeye alırdı.
hoca beğenmedi beni ama antremanlara gel geliştir kendini dedi. beğenmemekte haklıydı çünkü takımın tamamı bir klüpte oynuyordu ben ise sokak aralarında .
hikayenin basında bahsettiğim kamilde o okuldaydı ve takımın kaptanıydı.
ben antremanlara gide gele semih hocanın gözüne girdim ve gerçekten çok çalıştım.
yine herkes forma numarası belirlerken ben 12yi istedim ama sadece eski formam olduğu için bi önemi yoktu.
ilçe liseler arası turnuvalar başladı ve ilk rakibimiz mevlana anadolu lisesi diye bir takımdı. ben ilk 5i bırakın arada girermiyim diye düşünürken semih hoca ilk 5 tesin dedi şaşırmıştım herkes öyle taner ve ismail diye iki bin kurusu lise sondular ve bu durumu içerlediler banada uyuz oluyorlardı okul takımındaki tek lise1 olarak gururlanmıştım.
o maç benim için miladtı . semih hoca bir klüpte antrenör olan arkadaşını beni izlemesi için çağırmış .
maçı kazandık ve ben sadece son çeyrek benche geçtim 3 çeyrek boyunca oynadım hem sayı olarak hem oyun olarak katkıda bulundum takıma ama birinin beni izlediğinden haberim yoktu.