Eğitim son hızıyla sürüyor. Ülkeler arası soğuk savas dönemi hala sürüyordu. Anlaşmaya varmaya çalışıyorlar ama herkes patlamaya hazır barut gibiydi. Ülke geneline sosyal medya yasağı getirildi. Halk tarafından tepkiler sürüyordu. Cumhurbaskanı kararlıydı.

" Bu olayları atlatana kadar hic bir basın unsuruna izin vermiycez. Sadece yerel kanal ve yerel radyo işlerini sürdürücek. Olayları size tümüyle aktarıyoruz zaten. Endişe edicek bir durum yok "

Dedikleri hala inandırıcı gelmiyordu. Son 1 yılda inanılmaz derecede yol katetmiştim. Ok kullanabiliyordum. Bazı teknikleri de öğrenmiştim.

" Rusyaya gidiyoruz " dedi senpai.

Neden der gibi baktım. Bir şey demedi.

" Hazırlan " diye ekledi.

Arkasından hercai geldi. Senpai yanımızdan ayrılmıstı.

" Endiseli görünüyorsun " dedim.

" Rusya yeni bir silah peşinde. Atom bombasından daha tehlikeli bir silah. Sadece tek tuşla milyonları öldürücek bir silah. " dedi

" Nedir bu silah " dedim Hercaiye.

" Kendi bünyelerinde çalışan bir giyim markasına zehirli kapsüller yerlestirmisler. Hangi marka olduğunu bilmiyoruz. Birlik ' in istihbaratı sadece bunu aktardı bize. "

Hercai gerçekten çok boş bakıyordu. Ciddi bir şey vardı sanırım. Ama Birliğe hala güvenmiyordum.

" istihbarat ne kadar güvenilir " dedim.

" MiT ten daha güvenilir " dedi soğuk bir şekilde.

Bir şey demedim eşyalarımı hazırlamaya gittim. Yanında 7 kişiyle senpai geldi.

" Başka ajanlar olduğunu bilmiyordum. " dedim.

" Hayır başka ajanlar yok. Sadece benle gidicek 3 kişiyi belirliycem. " dedi senpai.

Hercaiyle göz göze geldik. Ben burda 7 aydır vardım. Onlar ise yaklaşık 3 yıldır burdalardı. Onları yenme şansım yoktu.

"2 hafta sonra kararımı vericem. iyi hazırlanmaya bakın derim. " dedi senpai.

Kafamı çevirdim. Kimseye bakmadan arkamı dönüp ordan ayrıldım. Hercaiyle her gece buluştuğumuz dağdaki mağaraya gittim. Burdan bütün yıldızlar gözüküyor ve insanı gerçekten ferahlatıyordu. Hercai geldi bir süre sonra.

Hikaye Destekleme servisi gururla sunar by mucahit07
Hadi bakalım

Rez s.2 dıbına kodumun malları saçma sapan hikaye okurlar şunu okumazlar

Okuyorum pampa devam et

Beyler okuyan pek fazla kişi yok ve işlerim var cidden ara ara girip 2-3 part atıp çıkıyorum.

Akıt gelsin panpa

rez panpa
sardı

çok iyi hikaye de seri be panpa bekliyoruz

rezz devam panpa

Rez devam edersen okuruz

" Demek ismimi öğrendin. "

Arkamdan geliyordu ses arkamı döndüm. Yine aynı maskeyle karşımdaydı. Yarısı siyah yarısı turuncu olan maskenin kenarı hafif yırtılmıştı.

" Aklımda bazı sorular var umarım yanıtlayabilirsin " dedim.

" Ne o yeni arazi arkadaşın hepsini yanıtlamadı mı " dedi.

Maskesini hafif sıyırdı. Ağzı gözüküyordu. Nedense çok tanıdık gelmişti. Yada bu aralar tanıdık şeyler görmeyi o kadar özlemiştim ki. Sorusuna yanıt vermemiştim. Cedkandan bahsetmiycektim. Onu riske atamazdım. Hala bir sınavda olup olmadığı mı düşünüyordum.

" Ne gibi sorular ? " dedi.

Yüzü birden ciddileşmisti. Yani ağzından öyle anlıyordum.

" Asker olarak yetiştirilceğimiz söylendi. Nedir bu suikast meselesi. " dedim.

" Bak Bin Malik devlet bazı konularda yetersiz kalıyor. Hem dış bağlantılarımız hemde iç bağlantılarımız için bu örgütü kurduk. ismine Birlik dedik. Sorunlu çocukları toplayıp buraya getirdik. Evden kaçmış, evsiz yada hapishanede olanları.

Sorunlu çocuklar cümlesi kafama takıldı. Yanı başımda bir tane ceset asılı ve adamım beni 1 dakika sonra öldürmeyeceği bile kesin değilken bu cümle sinirimi bozmuştu.

" Devletimizde zaten yeterince asker var. Bizim için gerekli olan donanımlı kişiler. Kimsenin bu Dünyada 2. Bir şansı olmayacak 1 tane var oda şimdi. Ve biz bunu kullanıcaz " dedi.

Yüzüm asıldı. Babamda vefat etmeden önce bu sözü her fırsatta söylerdi.

" Babam gibi konuştun " dedim.

Yüzü birden düştü. Arkasına döndü. Sırtında duran yarım ay hançeri aldı ve bana fırlattı. Korkmustum. Hançer Senpai yazısının ortasına saplandı. Hançere baktım. Kafamı geri çevirdiğimde Senpai ortalıkta yoktu.

" Kampa geri dön. Köstebek yuvaları sana yol göstericek "

Cümlesi tapınakta yankılanıyordu. Bir bu ekgibti. Gizemli bir adam. Bir ceset. Ve arkamda bırakacağım bir çok ceset. En kötüsü de, şimdi kampa geri nasıl dönücektim.

Köstebekler konusunda sanırım dalga geçiyordu. Çünkü hafif birde gülme sesi yankı yapmıştı. O an kampın siren sesini duydum. Araziden geri dönüleceği zaman yüzbaşı bu sireni çalardı. Sese doğru gitmeye başladım. Çok geçmeyen bir yürüyüşten sonra diğer kamptakileri gördüm. Başlarında olduğum zaman ki kızda onlarlaydı. Saçından tanımıştım. Göz göze geldik. Bir 5 saniye baktıktan sonra yürümeye devam etti. Bende üstünde fazla durmadım. Zaten bugün yaşadıklarım bana yeterdi. Uyumam lazımdı. Kamp yerine ulaştığımda yine alanda toplanmıştı herkes.

" Evet bugünkü sınava hazır mısınız ? "

Demişti yüzbaşı gülerek. Ne sınavı zaten 10 saattir arazideydik. Yorgunluktan gebercekken birde sınav meselesi çıkmıştı. Yere çakılmış kazıklar vardı. Bizi çarmaha gerer gibi gerdiler. Aniden kafamda ağlama sesleri ve silah sesleri gelmeye başladı. Delirdiğimi düşündüm. Etrafıma bakıyordum herkes acı içinde kıvranıyordu. Maskeyle alakalı bir durum daha vardı sanırım. Bazı kişiler aniden bayılmıstı. Elektrosok cihazı getirdiler. Bayılanlara elektrik vererek ayıltmaya çalışıyorlardı. Tepki vermeyenler ise çoktan ölmüştüm. Aniden sesler kesildi. Karşımda babam duruyordu. Etrafıma bakındım herkes acı içinde kıvranmaya devam ediyordu. Şaşırmıstım.

" Sen gerçek değilsin. Sen ölmüstün. Mezarına gitmistim. Her yıl gitmistim baba. " dedim.

" Gel oğlum, bırak kendini bana gel. Gidelim burdan. " dedi babam.

Etrafıma tekrar bakındım. Herkes kıvranmaya devam ediyordu.

" Sen gerçek değilsin. Bugün de ölmüycem lan " diye bağırdım.

Vücudumda aniden bir yanma hissettim.

" Konuşmak yok " diye bir ses geldi.

Sesin nerden geldiğini anlamamıstım. Etrafımda kimse yoktu. Babam hala karşımda duruyordu. Tam 3 saat babam karşımda durdu. Ve ben tam 3 saat ağlama ve silah sesleri dinledim. Kılımı bile kıpırdatmadan dinledim. Sadece bos boş babama bakarak dinledim...

"ilk başlayanlar için iyi iş çıkarttın "

Bu bir kız sesiydi. Kafamı çevirdim tekrar aynı kızla gözgöze geldik.

" Biliyorum konuşmak yasak ama bu sadece kendi aranızda yani gardiyanlarla konuşmak serbest " deyip güldü ve maskesini çıkardı.

Hala kinlenmiş bir bakışla yüzüne bakıyordum. Onu kampa ilk getirdiklerinde ben vardım. Oysaki şuan gardiyanim diyordu. Ya benimle dalga geçiyor yada ölmeye çok heveslenmisti.

" Kampa ilk getirildiğinde ben başındaydım. Söylesene gardiyan olabilmek için yüzbaşının altına mı yattın üstüne mi çıktın ? " dedim.

Yüzü hafif somurttu. Acır gözlerle bana bakıyordu. Yada söylediklerime içerlemisti. Ve bana kin duyarak bakıyordu. Tam anlamadım.

" Otobüsle getirilirken casus olup olmadığını öğrenmek için ilk kez geliyormuşum taklidi yaptım. 2 yıldır burdayım. Senpai söyledi yeni ekip arkadaşım senmişsin sanırım. "

Güldüm. Yüzüne hafif sırıtarak. Jason Statham bakışı attım ve

" 1 numaralı kural yanlız çalışırım " dedim.

Güldü. Bu salaklığı demin ki sözümü affetsin diye yapmıştım. Sanırım affetmiştide. Gözleri birden düzeldi. Ve cok sevecence bakıyordu. Yani bu şartlarda çok sevecence.

" Evet filmlerle aram iyidir. Ama bu aralar televizyon izliycem vaktim olmuyor " dedi.

Hoşuma gitmişti. Ellerimi çözdü. Elime bir şey sıkıştırdı.

" Makirana. Gece başın ağrırsa yada aynı sesleri duyacak gibi olursan bunu suyuna karıştır iç. Ve lütfen kimseye söyleme " deyip gülmüstü.

Elimdeki otu cebime koyup hücreme doğru ilerliyordum. Etrafıma bakındım. Yine Birlikten eksilenler olmuştu. Bayılıpta tekrar ayılamayanlar..

Sen yaz panpa baya iyi bir hikayeye benziyor

Recaizade