birkaç ay sonra öleceğini öğrenmek hakkında

kankalar adam akıllı oturup buraya yazayım dedim. umarım okunur ya da siz bilirsiniz. nisan ayında ilaç kullanarak ben de intihar etmeye çalıştım. hem de sağdan soldan öğrendiğim kadarıyla baya taşaklı bi ilaç kullanarak. aslında genç yaşıma rağmen sürekli pnömotoraks, gilbert, migren gibi sebeplerden dolayı sürekli ilaç kullanmak zorunda kaldım. o yüzden yatkınlığım ve bilgim vardır bu konularda.

neyse dediğim gibi o taşaklı ilaçlardan 30 tane kullanıp intihar etmeye çalıştım ben de nisan ayında. kendimce doğru bişey yaptığımı düşünüyodum. ama 1 gün boyunca komada kalıp, hastanede gözlerimi açabildim. gözlerimi açtığımda karşımda gördüğüm doktor bana "mucize" deyip durmuştu. normalde 15 tanesi falan öldürmüş o ilacın. aldığım eczacının bana o yüzden tip tip baktığını anlamıştım zaten. bu arada belki soranlar olacaktır, evet reçetesiz bi ilaçtı ve çoğu kez reçeteyle alınması konuşulmuş falan.

doktorların bana sürekli "mucize" demesi çok koymuştu bana, hayatım boyunca mucize bekleyen biriydim çünkü.

intihar olayından sonra beyin sarsıntısı oluştu, geçici hafıza kaybı yaşar oldum. 2-3 ay kekeleyerek konuştum falan. ve en dikkat çekeni içimde bişeyler öldü. birkaç ay sonra öleceğini öğrenmek başlığındaki yazıları okurken bi şeyler hissetmememin sebebi de buydu belki. belki hastanede yattığım o 4-5 gün içinde kaldığım odada, yakınlarının gözyaşları çığlıkları içinde 4 kişinin ayrı zamanlarda ölmesinde de bişey hissetmediğimden başladı. onlar ağlarken, çığlıklar atarken, bayılırken ben sadece yatanın son nefesini verişini izliyordum. sanki o odadaki herkesi lanetlemişim gibi...

demek istediğim şudur ki, o olay esnasında ve sonrasında çok şey yaşıyorsunuz. belki intiharınız başarılı olmasa bile, bedenen ölmeseniz bile, içinizde bir şeyler oluyor.

demek istediğim şudur ki, lütfen ama lütfen ölümle dalga geçmeyin...

okuyanlara teşekkürler ederim.