birkaç ay içinde hayatım nasıl mahvoldu

reserved

ahahaha

sicarken gote sicrayan su
analtıncı nesil inci sözlük yazarı

(online)
genel ulan
bugün: 1
bu hafta: 2
toplam entry: 2930
toplam başlık: 0

seni kim niye giblesin

bu başlık tutmaz

@3 nesle göre yorum yapıyorsun belli kardeşim. benim için sorun olmaz. nesilden ziyade davranışlar ve hareketler daha önemli diye düşünüyorum.

tutmaz

kendimi bildim bileli şanssız bir insandım. belki de kim bilir dıbına koyim şartlandım umutsuzluğa başarısızlığa, ondan dolayı hiçbir işim rast gitmedi. bir gün olur, tüm hayatınızın akışı değişir. o günden itibaren hayatınız şekil almaya başlar.

24 yıl öncesiydi. köydeki şerefsiz akrabalar, dedemizin vefatından sonra mala mülke konmuş; hakkımız olanı gasp etmişti. çok şükür durumumuz iyiydi, ancak akrabalarımıza niçin bunu yaptıklarını sormak gerekirdi. babam astsubaydı, zoruna gitti.

5-6 yaşındayım o sıralar. malatyalıyız biz. babam gitti ve daha geri dönmedi. hatırlıyorum da, annemin ağlama sesine uyanmıştık ben ve ablam. köyde babamı vurup öldürmüşlerdi. kimin öldürdüğünü hiçbir zaman öğrenemedik.

doğuda 5-10 yıl öncesine kadar hak hukuk değil sopa işlerdi beyler. hemen pkk sempatizanı damgası vurmayın, zira bu sözleri hep onlar sarfediyor ancak hakikat böyle. terörün hiç olmamasına rağmen diğer doğu illeriyle aynı davranışa maruz kalan bir kenttir malatya.

jandarma tüm köyü dayaktan geçirmiş, milletin ağzına sıçmış. ama bi allahın kulu tek kelime söyleyememiş. işin tuhafı, kimisi akşam silah sesi duyduk diyor, kimisi sabah. çelişkili ifadeler birbirini kovaladı; dava kapandı. kimseye bi tak olmadı.

olayın arkasında akrabaların olduğu açıktı ama hangisiydi, işte o meçhuldü. babam, faili meçhul bir şekilde ebediyete uğurlandı. o zamandan beri malatya adını anmaz olduk zaten. oranın insanına kırgın değiliz, ama o isim bize lanetli gelir oldu.

sil dedi sildik

birkaç yıl geçti işte. istanbul'da yaşıyorduk. allahtan etrafımızdaki insanlar, akrabalara göre çok daha iyiydi. çok daha yardımcıydı. fazla sıkıntı çekmedik. öyle türk filmlerinde klişeler gibi mahallede ezilmedim de. gayet iyi insanlardı burdakiler. çoğu rum/ermeni asıllıydı (istanbul'un hangi muhiti tahmin edin artık).

hiç unutmam la, 80'lerden itibaren türkiye'de bi faşizm başlamıştı gayrimüslimlere karşı. bakkal vardı sokakta, adam aşırı dindar ve aşırı ahlaklıydı. niye diyorum bunu? çünkü dindar olup da pekekent olan çok insan gördüm. ama bu bakkal farklıydı; bi kez bakkaldaydım. rum veya ermeni, bilemeyeceğim biri girdi içeri. aksanından belli. ordaki çarşaflı bi kadın hemen "gavur bu gavur" demişti de rahmetli bakkal amca "sus! edepsiz!" diye azarlamıştı utanmazı. gerçekten etkilenmiştim.

böyle bir ortamda karakterim şekillendi işte.

@9 eyvallah kardeşim sağol

bi kahve koyayım..

geldim.

işte öyle güzel bir mahallede yaşıyoduk. bu arada tuhaf bi çocuktum la ben. millet iyiydi ama sokağa çıkmazdım, gezip dolaşmazdım. full evde kitap okurdum. sonra zamanla genel kültür, tarih ve ekonomi alanında bilgi birikimim arttı (ekonomi de ne alakaysa). bu bilgiler gelecekte baya bi işime yarayacaktı..

küçükken derslerim baya iyiydi. ablam yardım ederdi belki ondan. sonra işte sınavda yüksek bir başarı elde ettim, alman lisesine kaydoldum. orası ilginç bir yer. havası bile başka. sıkı bir disiplin var, o ayrı. ama eğitiminin çok iyi olduğunu sonradan görecektim.

rezelye
hergün 5 entry okuyacam

ilk yıl öyle kimseyle samimiyet kuramadım. açık konuşayım her ortamda 1 tane arkadaşım olsun isterdim.

alman lisesinde harbiden acaip zengin insanlar vardı. babası trilyoner olandan tut da bürokrat çocuklarına.. son derece güçlü ailelerin çocukları. ilginç olarak, çocukların hepsi de mütevazi ve ahlaklıydı. şimdiki sonradan görmeler yoktu. harbi asil ailelerin çocuklarıydı.

hepsi piyano falan çalardı ben gib gibi meydanda kalırdım la, düşündükçe gülüyorum *

çok iyi hocalar vardı. bir hoca vardı, gerçekten beni etkileyen bir insandı, 17 ağustos'ta kendisini kaybedince hüngür hüngür ağlamıştım. mekanı cennet olsun.

ikinci seneye geçtiğimizde alaattin adlı bir çocukla samimiyet kurdum. bu çocuk, son derece zengin bir aileden gelmekteydi ve acaip meraklıydı. benim bilgilerimden olabildiğince faydalanmaya çalışıyordu, her taku soruyor ben de ayrıntılarıyla anlatıyordum. gariptir, her denileni yıllar geçse de çok iyi hatırlar, çok iyi hafızasına kazırdı.

bu arkadaş keman ve piyano dersleri almıştı, asil bir çocuktu. yanılmıyorsam köprülüzadelerdendi (şu meşhur osmanlı sadrazamı köprülü mehmet paşa'dan bahsediyorum). böyle soru-cevap, bilgi paylaşımı derken samimiyet kurduk, her şeyimizi paylaşır olduk.

açık konuşayım bu arkadaş hediye getirirdi, en pahalısından. nazikçe bu tür hediyeler getirmemesini istedim, altından kalkamazdım valla. adamlarda para tak.

o aralar ekonomik kriz vardı, herkese bi yazlık bi ev bi de araba diye başa gelenler ortalığın dıbına koymuş, millet elindeki avucundaki malı mülkü kaybetmişti. ortalık baya karışıktı.

analtıncı değil birinci nesil olsam buralar entry dolardı.. *

başlar hep böyle gider amk hiç mi bilmiyorsun, 10 sayfa bile tek başına yazabilirsin, ama sonradan bir patlar, yeterki akıcı yaz hikayeyi

bide analtıncısın diye ezikleme kendini mal mısın, dötüncü diye taşak geçilen adamlar şimdi mod oluo amk

alman lisesinde yabancı dil eğtiimi süperdi zaten ona değinmiyorum bile. onun dışında neredeyse herkes bilgimi farketmişti -burada kendimi övmüş gibi oluyorum kusura bakmayın-. kendimi göstermeye çalışan bir tip değildim, ama belli oluyordu karakterim, bilgim.. zaten ikinci sınıftan itibaren sürekli alman lisesini bilgi yarışmalarında temsil ettim, bu da böyle bir anımdır *

bu alaattin denen arkadaş son derece cömert olmakla beraber içli dışlıydı da. her şeyini paylaşırdı. valla ailesini pek hatırlamıyorum. ama beni ısrarla evine davet ediyordu.

gitmek istemezdim, la daha sokağa çıkmaya çekinen çocuktum, milletin evine gitmek tuhaf geliyordu. bir gün harbiden tuttu kolumdan zorla arabaya bindirdi. valla her insanın böyle aşırı samimi arkadaşı olmaz *

şunu da söylemeden geçemeyeceğim, okulda kendimi gerçekten farklı gösteren (yani zengin rolü yapan) biri değildim. neysem oydum, olduğu gibi söylerdim.

neyse işte alaattin'in evine özel arabayla gittik, üsküdar taraflarındaydı. ordan toplu taşıtlarla okula gelmeye çalışsan eben skilir. ama çocuğun özel aracı var dert yok..