Yaz panpa yaz doldur buraları

Rezzzzdfvjyfkl

akşama kadar çok sıkılacağım kesin gibiydi. nilanın gelmesine daha çok vardı,
dışarı çıkmaya da korkuyordum ama bi şeyler yapmazsam çıldıracaktım o evde.
hem biraz kafamı dağıtayım hem de belki zaman kazanırım diye babamı aramak
geldi aklıma. biraz hal hatır muhabbeti yaptıktan sonra asıl aklımda olan konuya geçiş yaptım.
ne de olsa şu an okul olayımın falan olmadığını, önümüzdeki kışa kadar boş boş durmamın absürdlüğünü, şu an burada yaşlı bir tekel çalıştıranın yardıma ihtiyacı olduğunu ve yazın onların geleceği zamana kadar burada kalıp çalışabileceğimi söyledim. ilk başlarda sıcak bakmasa da olaya, ısrarcı yanıma yenik düşüp kabul etti. tek şartı, o haftasonu, yanlarına gidip doğru dürüst konuşmaktı bu olayı. her ne kadar dondurduğum okula geri dönmeyeceğimi veya yeni bir üniversiteye başlamamın inandırıcı olmadığını bilse de, hem arabayı onlara bırakmam için, hem 3-5 parça eşyayla yazlığa gittiğim için, hem de bi umut beni ikna edip kışlıkta bana başka bir iş bulabilme şansı olduğunu düşündüğü için yanlarına çağırdı. bunların sırf adet yerini bulsun diye yapılacak şeyler olduğunu bildiğim için kabul ettim sorun çıkarmadan.
araba yaza kadar bende duramazdı zaten, haklıydı adam. babamla yaptığım konuşmadan sonra, kafama takılan konuların bir kısmı aradan çıktığından dolayı az da olsa rahatlamış hissediyordum. sırada o geceyi beklemek vardı.

Hadi hadi rez amk

Rez amk fena sardi

taktım kulaklığımı çıktım teresa müziklerim eşliğinde, gece olabilecek şeyler hakkında tahmin yürütmeye başladım. 1-2 saati de öyle yedikten sonra, gece vakit bulamam diye, arabayla xxx in dışına çıkıp yol kenarında çok güzel bi restaurantı olan benzinliğe gittim. sahile yakın olmak istemiyordum yalnız başıma.
akşam yemeğimi orada yiyerek hallettim. amaçsız bi araba gezisinden sonra, nilanın kapıyı kendi açıp girdiği ana kadar salonda pinekledim elimde karalama defterimle birlikte.
hadi hazırlan, hemen gidiyoruz dedi, hiç de sakin olmayan ses tonuyla. defterimi çaktırmadan koltuğun altına itip, ceketimi giymem yetti hazır olmak için.
çok hızlı bir şekilde ilk gün bigibletle gittiğimiz eve gittik. dıbına koduğumun kızı öyle bir sürmüştü ki, deist adama ilkokulda öğrendiği bütün duaları hatırlatmıştı.
evin önüne geldiğimizde ilk defa kalabalık bi grup görmüştüm. 4 tane motora 2 şer kişi halinde yerleşmişler, önceden bindiğim jipe 2 siyah jip daha eklenmiş, bizle birlikte tam 8 araç vardı. içerden çıkan miko ve serananın jipe binmesiyle harekete geçti herkes. en önde 2 tane motor, arkalarından içinde kim var bilmediğim jiplerden biri, arkasından diğer 2 motorlu grup, onları takip eden seranalar, seranaların arabasının hemen arkasında biz ve en arkadan gelen diğer jip kimsenin sırayı ihlal etmediği bir şekilde yola çıkmıştık.

bu ne dıbına koyayım? nereye gidiyoruz böyle? şaşkınlığıyla birlikte, yüzümde anlamsız bir gülümseme vardı. belki gurur verecek bi şey değildi, ama o an yanımda bu 2-3 günlük tanıdığım manyaklar varken hiçbir şeyden korkum yoktu.
kimsenin bu adamlar yanımdayken bana zarar veremiceğini düşünüyordum. aptaldım...
nilaya sarılmış halde ve 30 kişiye tek başıma girebilcek anlamsız özgüvenle bekliyordum olacakları. hiçbir şey söylememişlerdi bana.
seranayla takıldığımız kulubenin o son yoluna sapmadan, daha geniş yoldan ilerledik tepeye doğru. tepenin son yokuşuna gelmeden önceki araya saptı kalabalık.
indiğimiz yolda geniş bi arazi ve bizi bekleyen yaklaşık 20 tane motorluya eşlik etmiş 5-6 tane lüks araba vardı. yaklaşık 50-60 kişi vardı o an ki tahminlerime göre. ama enteresan bir şekilde en ufak bir korku duymuyordum. efsane bir filmin can alıcı bi sahnesindeki, herkesin güvendiği başrol oyuncusu gibi hissediyordum kendimi. oysa sadece hiçbir gibten
haberi olmayan bir piyondum. herkes yerini aldıktan sonra, miko araçtan indi ve karşı gruba doğru ilerledi. jipten sadece seranayla miko inmişti. serana yanımıza geldi, miko diğer adamlara doğru ilerlerken. bugün mikonun başına ne gelirse aynısı senin de başına gelicek diyip döndü kendi jipinin durduğu yere. o ne demekti şimdi dıbına koyayım.
bizim arabalardan başka kimse inmedi. motor tayfası da motorlardan inmemiş şekilde dikiliyorlardı. mikonun ilerlediğini gören kalabalıktan 2 kişi ona doğru ilerlediler. ağzım açık halde izliyordum olacakları. hararetli bir tartışma başlıcak gibiydi 3 ü arasında. miko niye tek gitmişti ki ?
hiç konuşacaklar gibi bakmıyorlar birbirlerine diye düşünürken 2 sini bi anda kafa kafaya tokuşturup bayılttı dıbına koduğumun hastası. ne bizden ne karşı gruptan ses çıktı bu hamleye. donup kalmıştım dıbına koyayım.

efsane gidiyor abi ya devam.

devam et devammmm

Hadi be olum çok heycanli inş gerçektir:)

okurum bi ara

serananın söylediği laf aklıma gelince, nilanın yanından ayrılıp, mikonun yanına doğru ilerledim hızlı adımlarla. düşmüş adamların yanında dimdik durmuş,
hiç konuşmadan, tehditkar bakışlarla motordaki korkutucu tiplere bakıyordu. yanına geçip beklemeye başladım hiçbir şey söylemeden. neden böyle bir şey yaptığımı ben bile bilmiyordum. anlamsız bir sessizlik vardı. büyük bir olay öncesi yaşanan korkutucu bir sessizlik olduğunu dünyadaki en aptal insan bile anlardı.
ne anlamsız bir sahne lan gibicem artık, ne oluyorsa olsun artık diye düşünmeye başlamışken lüks arabalardan birinden 60-65 yaş aralığında bir adam inip, yanında
2 izbandutla birlikte bize doğru geldi. o yaştaki bir adamda nasıl oluyor da dünyanın kurucusu gibi bir görünüm oluyordu, anlam verememiştim. o ana kadar korkmamıştım ama o şık giyinimli cins adam, 2 azmanla birlikte yanımıza gelince zütüm biraz titremişti. adam hiç konuşmadan tam dibimizde durup mikoya sağlam bir tokat patlattı.
ilk hasgibtiri o zaman çekmiştim. bu adam harbiden taşşaklı çıktı dıbına koyayım, acaba 3 adım geride mi dursam lan diye düşünürken 1 tokat ta bana asıldı. feleğim dönmüştü dıbına koyayım.
3-4 kişi dalarken öyle afallamamıştım ben önceden. vurcağı yeri biliyormuş pekekent. direk denge sistemimin dıbına koydu oturdum kaldım yerde. kendi yediği tokada sesini bile çıkarmayan miko, bunağın bana attığı tokattan sonra, yanındaki izbandutların anasını kanırttı çok kısa bir sürede. sonra elini kaldırıp kısa bir tereddütten sonra yaşlı adama da vurup yere serdi erifi. sessizliğin bozulduğu an tam olarak o son hamle olmuştu.

Rezz hadi

Vay amk rezzzz

2 taraf da 2 farklı zombi grubuymuş gibi birbirine koşturmaya başlamıştı. tam ortalarında kalmıştık mikoyla birlikte ve yerdeydim hala mal gibi.
tam nilalar yanımıza geldiğinde kalkıp, eşlik etmiştim onlara. bıçak dahil hiçbir silahın kullanılmadığı o anda ölümcül bir kavga başlamıştı. nila ve serana yan yana motorlu grubu
bizimkilere hiç gerek olmucakmışcasına indiriyorlardı. ama mikonun nasıl bir adam olduğunu o günkü kavgada anlamıştım. hayatımda gördüğüm en cesur adamdı o bin.
(ilk tanıştığımız gün, onu kurtardıktan sonraki yaptığı gırgırı hatırladıkça gülerim. adamlar karı gibi dalıyordu, uyuya kalmışım tarzı bi şey demişti.
o gün niye kaçıyordu hiç sormamıştım ama herhalde, o adamlara en başta karşılık verseydi hiçbir şekilde tanışmamıza gerek kalmazdı.)
tuttuğunun bi tarafını kırıyordu resmen tek hamlede. ya da bana öyle geliyordu o anki şokla. kimle karşı karşıya gelse anlamsız güreşme durumu söz konusu olmadan
bitiyordu, karşıdaki adam hareketsiz kalıyordu bi anda. ortalık hafif durulur gibi olduktan sonra tamamen onların arabalarının ve motorlarının olduğu kısma tek başına yürüyen miko, adamın indiği arabaya girip, elinde 2 çantayla birlikte döndü kendi jipine. serananın dönüyoruz lafıyla birlikte, bizim tayfa motorlara döndü ve karşı tarafın bunağa odaklandığı o sırada, dönüş yoluna geçmiştik.

Hadi amk uykum geldi

Rezerve

evin önünde tekrar toplandıktan sonra, herkes yapması gerekeni biliyor diyip seranayla içeri girdi, çantaları nilaya vererek. motorlar ve jipler bi anda kayboldu.
nila yanıma gelip çantaları bana verdi direksiyona geçti ve bizim eve döndük çantalarla birlikte. bunlar niye bizde kalıyor dıbına koyayım, bunağı eve musallat edecekler, babamların başı belaya gircek falan diye korksam da sesimi çıkarmadım hiç. gibtir et olum, bi şey olmaz bu adamlar yanındayken, bak! böyle bi olayda bile zütümüzü kaşıyarak gidip geldik, bu muydu yani önemli gece dedikleri falan diye rahatlatırken kendimi, nilanın çantaları koltuğa bırakıp gel benimle hemen demesiyle kursağımda kalmıştı her şey. benim sıramın yeni geldiğini o an anlamıştım. meğer hiçbir şey yapmamışım ben.
banyoya sokup güzelim saçlarımı aldı elimden huur. kızlar haricinde tek saçları uzun olan adam bendim harbiden grupta. kısa saç takılıyordu adamlar anlamsız bir şekilde.
buz gibi soğuk suyu da açtı, bu suyun altında yıkan şimdi diyip çıktı. ahlaya vahlaya ve fazla bağırmamaya çalışarak yıkandım.
niye o çıkınca suyu ısıtmadım bilmiyorum ama zütüm tireye titreye, saçsız versiyonumla buz gibi duşu da aradan çıkarıp odaya döndüm. ben çıktığımda nila çoktan gitmişti.
çantanın birini bırakmış diğerini almış ve not bırakmıştı bir tane. adres ve saat vardı yine sadece. şifreli olan çantada muhtemelen para vardı ama hiçbir açma girişiminde bulunmadan hazırlandım.

Hadi rezz Pikachu

saat yaklaştığında arabaya atlayıp, adrese doğru yola çıktım. keşke araç isteseydim dıbına koyayım, bu arabanın başına bi şey gelirse hayatım kararır benim diye tırsarak ilerledim. denilen yere gittiğimde 2 kişinin beni beklediğini gördüm uzaktan. arabayla yanlarına kadar gitmeden inip çantayla birlikte yürüdüm.
beni bekleyen kato ve tanımadığım sığır gibi bi adamdı. tanıdık yüz görünce rahatlamıştım biraz. çantayı elimden alıp peşlerinden takip etmemi istedi.
kato kavgada da yoktu bugün. ben niye hem kavgaya zütürülüp hem taşıma kısmında yer alıyordum dıbına koyayım. nereye diye sorduğumda, sadece bakıp cevap vermeden
ilerledi. içimden o an sövmüş olsam da, takip ettim katoları. bu sefer bi tane evin önünde durduk gayet lüks. ama evin içine girdikten sonra, kanım donmuştu dıbına koyayım. hayatımda hiç o kadar korkunç bir dizayn ve tipler görmedim. bizim burdan ancak cesetimiz çıkar diye düşünürken, kato erifin biriyle o an anlayamadığım bi dilde diyaloğa girdi. içersi tıklım tıklım çirkin adam doluydu ve hepsi bize odaklanmıştı. konuşma tamamlandıktan 2 dk sonra kas yığını görünümlü ve liderleri olduğunu düşündüğüm yanık suratlı adam indi yanımıza. çantayı eline alıp, katoyla diğer sığırı kafa kafaya vurdu ve yere düşürdükten sonra adamlarına tekmeletti çırpınmaları kesilene kadar. elim titriyordu o an. ama katoyu tanıdığımdan dolayı içim o kadar parçalanmıştı ki, yan taraftan küçümser bir suratla ve sessiz bir mimikle gülümseyen adamın suratına tükürüp bi anda 3-4 tane yumruğu arka arkaya vurdum. hiç kimse nolduğunu anlamamıştı. o hareketten sonra öldürülmeyi beklerken, o yanık suratlı bin çantayı açıp elime paralardan 2 deste verip, mikoya selamlarımı ilet dedi gibik aksanıyla, diğer arkadaşlar bizim misafirimiz olacak diyip gitmeme izin verdi.