birileri hep anlatır

işin aslı... sahte olanlar kadar acı değildir.bu yüzden üzülme... hiç kimsenin umrunda da değildir dünya tarafından gibilmen...
cebine düzenleyip koyduğun kulaklığı çıkarmak istediğinde nasıl bu kadar karışmış olduğuna veremediğin anlam gibi çözülemez değildir hiç bir şey...
ellerin cebinde yürürsün... bir yaşlı hanımefendinin ellerinde ki selpak mendilleri satmaya olan çabasını gördüğünde düşünürsün... onu buna zorlayan sebepleri... vicdan denen o şeyi hala kaybetmediğine sevinirsin...
çünkü insanlar senin bi kalbin olduğunu öğrendiklerinde onu parçalamak için sıraya girerler... sıranın sonuna geldiğinde kalbinin artık göğüs kafesinde olmadığını görürsün...

birileri hep anlatır ya... dinle bak
rockyi izlemeyen yoktur... italyan aygırı... izlediğim bir filmi vardı... şu serisi olan popüler filmlerinden bahsetmiyorum...
rocky hayatı boyunca dövüşür... taks yıllarının en popüler zamanlarında artık kendisi için rakip bulunamaz olmuştur... rocky artık bir efsanedir... ve efsanelerde yaşlanır... rocky normal bir insanın ortalama yaşının üstüne geldiğinde “yenilmez”lik ünvanıyla birlikte rakipsizliğide taşır... rocky evlenir... her kadının hayalinde olabilicek şöhretli bir efsane evliliğinin sekizinci yılındadır. rocky eşi ve rockynin aynı zamanda menejeri olan abisi ile bir aile yemeğinde iken abisi rokcy’e bir rakip bulduğunu söyler. rakibi genç ve hiç yenilmemiş bir taksördür...
bu film tanıdık geldi değilmi?...
abisi rocky’e bulduğu bu rakibide yendiği taktirde rocky’nin hiç rakibinin kalmıycağını ve zirvede bırakabiliceğini söyler... işte bu filmde ki şu dialoğu hatırlarım...
abisi rocky’e – bu çocuk çok genç ve hızlı onuda yenersen önünde kimse kalmıcaktır... der
abisi bu sözleri sarf ettiğinde rocky’nin yanında bulunan eşi söze girer ve
-evet o genç ve yakışıklı biri onuda yenersen hiç kimse kalmaz... der... aslında kadın bu genç ve yakışıklı taksörü bilinçaltının verdiği histeriyle övüyordur...
rocky bunu anlayarak abisine aynen şöyle der...
-abi... bu kadına dikkat et...
rocky’nin abisi ise rocky’i kendi karısına bulunduğu bu ithamdan dolayı pgibopatlıkla suçlar...
rocky’i abisine şöyle bir cevap verir
“hayır abi pgibopat değilim... sadece biliyorum ki şartlar ve koşullar el verdiğinde aldatmıcak hiç bir kadın yoktur”
rocky katıldığı o son taks maçında genç taksöre yenilir ve 8 yıllık evli eşi tarafından terk edilir...
bir taksör olmamana rağmen anlarsın sende... ”italyan aygırı”nın ne kadar haklı olduğunu... her kadın aldatır.

yaz panpa.. şukuluyorum.. akşam sana katılırım, yazarım bir kaç satır.

değişmek istersin... sanki değişirsen her şey güzel olucak gibidir... bu yetenek yoktur sende değişemezsin... çünkü değişmek bi hayli zor ve zahmetlidir...
bi yağmur damlası gibi düşürsün kendini... tonla sen gibi yağmur damlaları varken etrafında gider kaldırım taşını seversin...
onca damlanın arasından kilometrelerce yüksekten kaldırım taşını seversin... ve çarparsın o kaldırım taşına bin bir mikro parçaya bölünürsün... üzülürsün bu haline bunu ilk ve son yaşayanın sen olduğunu düşünürsün...
sonra görürsün ki... seninle aynı kaderi paylaşan onca yağmur damlası var...
çünkü yer çekimi öyle serseri bir gibin mahsulüdür ki... newtonunda kanunlarında amk dersin...

ne olarak yaşamaya karar verdin... bir çınar ağacı gibi içi boş kuruyarak ölmek gibi... bence de çok değersizsin... bu söylentiler kendini değersiz hissettiren onca şeyin kumasıdır zaten...
he bu arada ne ergensindir nede melankolinin tribinde...
sadece sıkılmışsındır...
çünkü her günü birbirinden farklı yapan hiç bir şey yokken... fark aramak yormuştur seni...

boşvermeni söyleyenler kadar gereksiz kimse yoktur bu gibim dünya da...
cennet cehennem bir zütün iki yanağından başka bir şey değildir de zaten...

reserved

birileri hep anlatır...
dinleyen bi çift kulak bazen bulmak zor olur... zaten seni dinleyenler sırf sıranın kendisine geçmesi için dinlerler...
artık hayal gücüne de pek güvenmezsin... çünkü o büyük hayaller küçük insanlarla küçülür... bu yüzden bir hayalin varsa onu gerçekleştiricek yeteneğin de gücünde olmalı... eğer yoksa ısrar etmiceksin hayal kurmakta... sonu üzücü olur...

dolaştığın sokaklar olur... ellerin cebinde zaten bu ikisi ayrılmaz ikilidir ruh halinin gözler önünde canlanması adına büyük kolaylık...
bir bir zahmetle ve zor uğraşlarla ulaştığımız her şeyi nedense çok kolay kaybederiz...
sen anlatırsın panpa... dinleyen biri olmasada anlatırsın... zaten günün birinde yalnız kalıcaını artık bi başına yaptığın pazar kahvaltılarında anlamışsındır...

tanrıyla aynı düzleme ayak basmadığını görürsün... bir söz vardı söyleyeni pek bilmem ama şöyle diyordu...
"bana yukarıdan bakarsanız bir aptalı aşağıdan bakarsanız bir tanrıyı tam karşıdan bakarsanız kendinizi görürsünüz"
peki ya sana nasıl bakmalarını istiyorsun ?hangisine izin verdin...
sana bir aptalmışsın gibi bakanlarda olucak bir tanrı gibi görenlerde... ve sende kendisini görenlerde...

lakin sen farklısın be panpa... küçükken bi yağmur göletinde boğulmasın diye karıncalara yardım etmiştin hatırla...
hatırladıkça anlıyorsun zaten... yaptığın iyiliklerden karşılık beklemenin ne kadar imkansız olduğunu...

sen terbiyesiz yada edepsiz değilsin panpa...
öfkeni kesmeyen yumruklardan dolayı küfür etmenin deyimini bilirsin...

bir birinden farkı olmayan günlerden birini daha yarıladın...
zaten ne olucaktı ki farklı... bir gün bungee jumping yapıp bir gün yamaç paraşütümü açıcaktın...
sabah kalkıp kim için ve ne için çalıştığını bilmediğin iş yerine gelirsin... paydostan sonra evine geçersin...
sen özgür değilsin panpa... çalışmak senin fikrin mi ?yoksa bunlar toplumun mu fikirleri...
amaçsızca yaşamıyorsun hayatını her ne kadar anlattıkların bu izlenimi versede bir amacın var senin panpa...

bi tyler durden değilsin...

göründüğüm gibi yazamasamda hissettiğim kadar güçsüzüm be panpalar
herkes tarafından boş verilmek istemiyodum bu hayatta...
suç bende mi ? pek alakam yok fakat eyvallah pekala.. arkadaş
beni anlamanın tek yolu var gözlerin olmalı kan çanağı
tek parlayan bilgisayarımın ekranı ve odam karanlık bu akşam
beni bu hale getiren güzel şey eserinle gurur duy dilediğince alkış al...
çocukken de böyleydim bilirsin ben hiç değişmedim nasılsa...
kardeşimin kırdığı vazolardan sebep dayak yiyordum babamdan...
sokaklarda büyüdüm dokuz kat top ve ezanlar bir kaç arkadaş toplanıp üst mahalle ile kavga eder sonra alay eder gülüşürdük...
çocuk der geçerdin tanısaydın o sıra... okul sıralarında bir ekmeği dörde bölüşecek kadar yürekliydik ayrıca...
o yürekle sevdim seni ne bilirdim bu denli kolay harcıycan...
gözlerim nedenmi nemli altları neden mi mor sanma bir kız için ağlıyorum panpa sanma içim o kadar boş...
beni ben gibi anlayan yok zaten hiç bir zaman da olmadı
sana değer verdim kusura bakma git o pekekentin ol malı...
ağzımı açamıyorum çünkü hıçkırıklar yutuyorum bu sıra boğazıma batıyor kılçık kadar olsa dahi anılar... bi dağ gibi...
başıma gelen son kötü şey değilsin bu ilk defa da olmuyor...
tamam lan işte bu dediğin her insan seni yanıltmaya doymuyor...
hayal kırıkları umutsuzluk ve hüzün... herkes bir rol oynuyor... herkesin maskesi var...
onlar var ya işte onlar "para her şey demek değil" diyen yalancı pinokyolar...

bu başlığımda ki tüm entrylerimi şukulayan gizli kahramanım kim ya...

panpa sen kısaca yazdığın her şeyi bana yollasana bulana kadar canım çıkıyor (:

düşlediğin gibi gitmez hiç bi zaman kurduğun hayallerin işte böyle döner yaşam çarkın
birde geçip giden zamanın dişlerinin izleri vardır saat misali... teninde taşıdığın...
pekte umrunda değil gözlerinden akan yaşları artık hesaba bile katmazken yaşlanırsın...
ama panpa korkutur seni bu umursamazlık çok geçmeden fark edersin ki artık insanlıktan uzaksın...
damarlarında kan pıhtısı uykusuzluğuna haplar ve göz altlarına morlar sahip olur yavaşca ve derinden...
en içinden atamadıkların nereye gidersen git gelir hep seninle...
ellerin cebinde yürümek derler ya panpa pek içli dışlısın bu ara... pek samimisin yalnız kalmakla pek bi durgunsun hayırdır ?
yoksa tek mi kaldın rüyanda ?
neyse gibtir etmeyi öğrenmelisin bence gerekiyorsa gece gündüz bunu etütle... dumanında kaybolan hayaller var yaktığın her tütünde...
bazen gemileri yakmayı bilmekten öte olur yaktığın her gemiyle birlikte boğulmak...
bazende istersin onun hayatında en ufak bir zerre olmak... ama senden başka herşeyle dolmuşsa gözenekler sana yer kalmaz...
sen zayıf aldığın bir sınavın ardından öğretmenine koşup not dilenen değilde sıranda tek başına oturup hiç kimseye dudak bükmeyen o öğrenciydin... bu yüzden kutuplardan basık ekvatordan şişkin bu sınıfta hala yalnız kalabiliyorsun...

sadece anlatıyorum...

ending love theme