üç arkadaş bir yaz günü yaya yolculuğa çıkmışlar. etrafta su filan yok. dayanılmaz sıcakta yürürken bir bağ görmüşler. ama bağların da en olgun zamanı.

“iki salkım üzüm yiyelim de ağzımız ıslansın, parası neyse veririz” diye bağa girmişler, başlamışlar yemeye.

derken bağın sahibi gelmiş. üçünü de üzümlerini yerken görünce kan beynine fırlamış. birine bakmış, kıyafetinden Ermeni ve papaz olduğu da belli. diğerine bakmış, konuşmasından Kürt olduğunu anlamış. üçüncüsü de bildiğin Türk. bağcı güçlü adam ama üçüyle birden dalaşmayı zütü yememiş...

dönmüş Ermeni’ye şöyle demiş:

“bak bu adam Türk, yesin malımı. benim kanımdandır. helali hoş olsun. bu da Kürt’tür ama din kardeşimdir. Sen niye yiyorsun benim üzümü mü?”

bu laf, Türk'ün de Kürt’ün de hoşuna gitmiş. adam, papazı bir güzel dövmüş. kıpırdayacak hal bırakmamış,

bağcı biraz sonra Kürt’e dönmüş. “müslümansın da niye bağıma izinsiz giriyorsun. bu adam benim kanımdan yediyse afiyet olsun, çünkü o Türk’tür. kardeşimdir,” diyerek bir güzel onu da dövmüş.

bu durum Türk’ün tam hoşuna gidecekken adam Türk’e dönmüş ve “tamam anladık Türk'sün, aynı kandanız, aynı dindeniz ama sahibi olmadan başkasının bağına girilir mi?” diyerek Türk’e de vurmaya başlamış.

Türk bir odun darbesiyle yere düşüp yuvarlanınca Kürt’e dönmüş ve şöyle demiş:

biz papazı dövdürtmeyecektik...

edit: trende girmişiz şukulayan cugulayan her panpama selam olsun