Birgün çarsıdan eve dönüyorum akşam vakti lan nasıl sıçasım var anlatamam hafiftende cırcırım .Can çekişe çekişe eve gidiyorum .Artık dayanacak gücüm kalmadı soguk soguk terler akıyor suratumdan .Koşar adımlarla gidiyorum eve .Son düzlükte Başladım koşmaya . Apartmana Geldim Bizim ev 5. katta asansorde yok. Yine koşarak cıkıyorum merdivenleri kapıya geldim pat pat vuruyorum kapıya .Neyse içerden Kim o dedi kız kardeşim çabuk aç kız benım dedim.Kapıyı açtı neyse tuvalet kapının hemen yanında oluyor içeri girdigim an daldım tuvalete .Sonra koyuldum sıçmaya patür kütür gidiyor . Lan... 1 dk.Bu bizim tuvalet degilki !? megersem ev bizim daire degil bi alt kattadi daireymiş .Kapıyı açanda kız kardeşim değil komşunun kızıymış O an tuvaletin penceresinden atlamayı düsündüm çaresizce sıçtım.Bir yandanda sıçmanın verdigi mutluluk ,öteki yandanda komşuya be kızına rezil rüsva olusum mal gibiydim işim bitince tuvaletin kapısını açtım, çıktım,baktım etrafta kimse yok , ev halkı salona geçmiş ,kapıyı kapatmış ,anlayışlı insanlarmış .Hemen cıktım kendi evimize .O komsularlada bir daha yüz yüze gelmedim