Burada bile kimse tarafindan giblenmeyecegimi dalga gecilecegimi bile bile yaziyorum maksat icimiz az da olsa rahatlasin

18 yildir hayatim tak gibi, olumlu giden hicbirsey yok. Insanlarla aram kötü, arkadaslarim sirf konusma zorlugum oldugu icin beni ciddiye almiyor. Cok guzel top oynarim, ozumde iyi bir insan olup kimseye zarari olmayan sessiz sakin tiplerdenim fakat hicbir arkadasim birgun olsun gel halisahaya demedi. Onu gectim 18 yasindayim 1tane sevgilim olmadi. Sevdigim biri olmasina ragmen nasil acilicagimi bilmedigim icin ya ret yersem ya konusamazsam korkusuyla kizla muhabbet kuramiyorum. Birazda ailemden soz edeyim ufak yaslarda surekli baskici bir tutum sergilediler. Surekli onu yapma o sana vurdugunda dokunma diyip tecrube kazanmam adina 1 tane ise koymadilar. Bu sene her ne kadar dalga gececek olsanizda ygs ve lys ye hazirlaniyorum ygs de 252 alip ordan da bir darbe yedim. 31i birakayim dedim 15 gun dayanabildim sonra mi? Cehenneme devam. Dedigim gibi surekli ailem yuzunden utangac yetistirildim insanlar tarafindan saf gozuyke bakildim arkadaslarimla 18 yasinda olmama ragmen 1 gun olsun gezemedim ailem nereye ben oraya. Markete gittiler beni goturduler oraya gittiler beni goturduler yillardir tutsak hayatindan farksiz bir yasam surdum. Boyle bir hayat yasamak nasil olurdu beyler? Kotu degil mi hatta igrenc. Iste 18 yilimi boyle gecirdim ben.

Ne anlatayim beyler? Ulan konusmayi bile beceremeyen beceriksizim ben.