Merhaba arkadaşlar , Önceki yazımdan beni tanıyanlarınız olabilir . Önceki yazımdan bu hikayemde bahsetmek istemiyorum . isterseniz bkz verebilirim . (bkz: sevginin ne demek olduğunu bilmeyen biri) Bu hikayemi okuduktan sonra , bu yazacaklarımı okur iseniz benim hakkımda daha sağlıklı bilgilere sahip olabilirsiniz .

Önceki hikayemde , anlatmak istemediğim , "Deli Hastanesi'' nde yaşadığım olaylar vardı .Benim için berbat anılar olsa da , dün bir şey farkettim . insan birilerine birşey anlatınca rahatlıyormuş gerçekten . Hastanede geçirdiğim ilk önce 3 aylık süreci , sonra da geçirdiğim 4 senelik süreci anlatacağım . iYi OKUMALAR ...

+Çağatay abi ben deli değilim, biliyorsun değil mi?
-Tabi ki değilsin canım kardeşim benim .
+Abi bizim burdan kaçmamız , kurtulmamız lazım .
-Yapamayız bunu kardeşim . Tahlile gelsinler , adam gibi konuşur . Deli olmadigimiza inandırırız onları . Rahat ol sen .
+ Ben o kadar bekleyemem abi .
- Ne yapabilirsin ki ?
+ Bahçeye çıktığımızda anlarsın ( güldü)
- Oğlum bak bir delilik yapayım deme sakın .

Ulan ettiğim lafa bak . Deli hastahanesinde bir deliden , delilik yapmamasını istiyorum . Ah ulan ne yapacak bu manyak ???

3-5 REZE DEVAM..

Öğlen sularıydı . Tekin ile beraber hastahanenin bahçesinde dolaniyorduk. Tekin iyi çocuktu . Deli olmadığını söyler dururdu . Onunda pek iç açıcı bir geçmişi yoktu . Annesinin eskiden hayat kadını olduğundan , babasının öldüğünden bahsederdi bana .

Tekin iyiydi iyiydi de . içerde bana söylediği şey neydi acaba ne yapacaktı ? Ben bunları düşünürken , bahçede bulunan insanlar gözüme çarptı tekrar . Ne değişik insanlar vardı burda be. Şaşırmamak gerekti ne de olsa deli hastahanesi ...

TAMAMDIR BEYLER . DÜNKÜ GiBi BiR KiTLE OLUŞTURACAĞIMIZA iNANiYORUM . ÖNCEKi YAZDIKLARIMI YARIDA BIRAKMADIĞIM GiBi BUNU DA YARIDA BIRAKMAYACAĞIM. iYi OKUMALAR...

Arkadaşlar . Beni dinlediğiniz için çok teşekkür ederim . Yine içimi boşaltım yine maziyi deştim . Sizi üzmek gerçekten istemiyorum . Ağlattın falan yazdiniz. Gözümden yaşlar akarken yazıyordum beyler ben bunları . Acitasyon yapmak istemiyorum lakin 2 gündür ben ilk defa birşeyleri dışa vuruyorum . ilk hikayemde mutlu son aradınız . Bulamadım , bulamadık . Bundan da mutlu son bulamadık . Gerçekler hep acı oluyor arkadaşlar . Sonunu değiştirmek istemedim . Elbette burada size güzel bir sonla elveda demek isterdim . Ama bende bu şans varken hiçbir zaman güzel son olacağını düşünmüyorum .

Sizin desteklerinizle şu 2 gündür tabularımı yıkmayı öğrendim . inanılmaz duygusalım . Bundan sonrasını da yazmak istiyorum lakin o da bugün değil . Belki yarın belki hafta sonuna ... Bilmiyorum arkadaşlar , gerçekten huzunlendim . Hangi birini yenecegimi bilemedim . Hiçbir zaman bilemedim . Hep kararsız kaldım ve hep yenildim

Siz yenilmeyin e dostlar . Siz bırakmayın . Siz iyi yaşayın . Siz birşeyleri farkına varın . Varlıklarınızı elinizin tersiyle itmeyin ...

Sevginin ne demek olduğunu bilmeyen bir insan.
-Keske beni sevseydin-

Okulumda kimse benim hastahanede neler yaşadığımı bilmiyordu . Kimse de öğrenmemişti . Hatta hala bilmiyorlar bu 3 ayda olanları ilk defa birilerine anlatıyorum . O da bu platform . Burada bu eski olayları , beni hatırlayan olursa bana ulaşsın. Arkadaşlar 12. Sınıf surecimi bir önceki hikayem olan (bkz: sevginin ne demek olduğunu bilmeyen biri) nde anlatmıştım . Ondan dolayı tekrar yazmak istemiyorum .

-işte bildiğiniz olaylar-

Tekrar hastahaneye gönderilmiştim ...

+Çağatay abi ne düşünüyorsun böyle .
- Hiç be Tekin'im ...
+Abi sen benimle kaçacak mısın? Kaçmayacak mısın ?
- Oğlum yapma , 1 ay sonra tahlile gelirler , adam gibi sorularını cevaplarız . Özgürlügümüze kavuşuruz ..
+ Ben o kadar bekleyemem abi ...

Ulan dışarıda yapacak neyin vardı ki senin ? Hayat kadını annenin yanına mı gidecektin ?
Babanın mezarına mı gidecektin ? Benden daha kötü bir geçmişin vardı . Ben acaba burda hayatıma devam etsem mı diye düşünürken sen neden sabırsızca dışarı çıkmak istiyorsun ki ?

22 yaşıma girmiştim . 4. Senemdi burada . Artık gitme vakti gelmişti sanırım . Artık kirli dünyanın pis insanlarıyla uğraşmak zorunda kalacaktim . Bir temmuz günüydü . Çok iyi hatırlıyorum . Hastaneden ayrılmıştım . Dönüp arkama son bir kez bakmamistim bile . Kapının önünde belki bir bekleyenim vardir diye düşündüm .

Yoktu arkadaşlar . Tahmin edeceğiniz gibi kimsem yoktu yine . Yine tektim . Cebimde müdürün ve bakıcıların bir araya getirdiği 500 liradan başka hiçbir şeyim yoktu . Çantam , defterlerim , kalemim ve bir miktar param . Çok değişmişti buralar . Bir durağa yürüdüm . Gençliğime dönecektim ...

Yalvardım ona , Lütfen Tekin'e ne olduğunu söyle dedim . O ise bana , Tekin ucuz yırttı , ama şuan GATA'da tedavide . Bu kadarını bil yeter . Ama tekin buraya bir daha dönemez onu da bilmiş ol , Çağatay'cığım dedi .
Buna da şükür diye düşünmüştüm. Hiç değilse yaşıyordu . Ben onu görmesem de olurdu .

(- Sonradan öğrendim bunu , hastahaneden çıktığım zaman Tekin'in o gün orda canını verdiğini -)

Tek kişilik o koğuştan çıkmıştım . Doktorlar tahlile gelmişlerdi . Evet , karar vermişlerdi . Çıkabilirsin , okuluna kaldığın yerden devam edebilirsin dediler.

ARKADAŞLAR 1 PART DAHA ATIP , DUŞA GiRECEĞiM . MÜSADE iSTiYORUM SiZDEN . BiRAZDAN BiR PART DAHA ATACAĞIM . VE ONDAN SONRA 30 DAKiKA EN FAZLA 1 SAAT PART ATAMAYACAĞIM . DEDiĞiM GiBi DUŞTAN ÇIKTIĞIMDA SERi SERi YAZACAĞIM .

HEM GECECi TAYFA DA DAHA iYi OTURUR . DÜNKÜ ORTAMI OLUŞTURMAK iSTiYORUM . iLGiNiZDEN DOLAYi TEŞEKKÜR EDERiM..

ANLAYIŞINIZ iÇiN TEŞEKKÜR EDERiM...

Burası artık evim olmuştu . Ne buradan çıkmayı ne de dışarıda insanları görmek istiyordum . Buraya ilk geldiğimde deli değildim . Delirmek uzereydim sadece . Ama artık delirmiştim . Deniz beni gömmüş , üstüme toprak atmıştı resmen .

Keşke böyle olmasaydı be . 18 yaşında yağız bir delikanlı olabilseydim . insanlar birazcık beni sevselerdi . Evet be biraz sevselerdi onları trilyonlarca kat daha fazla severdim . Ama artık beynimde "sevgi" kavramı kalmamıştı . Bir daha hiç kimseyi sevemem diye düşünüyordum .

Bahçeye çıkmıştım . Tam Tekin'in çitlere tırmandığı yere doğru gitmiştim . Uzun uzun baktım o duvara . Mete ortaya çıktı bir anda . Mete hala buradaydı. Hani gitmiştin sen Mete ? Nereden çıktın ?

Mete uzun uzun beni süzdükten sonra duvarların üstünden yola doğru atlamisti . Aynı Tekin gibi ...

Sevilmek . Evet sevilmek .
Düşünüyorum da beni biri sevse ondan nefret etmeyi geç , onun kulu olurdum . Çok vahimdim bundan mıydı acaba ?
Hiçbir zaman şunu anlayamadım . Birine onu sevdiğinizi söylerseniz . O kişi sizden nefret etmeye başlıyor . Sevilmek nefret edilecek birşey değil ki .

Gizem geldi yanıma . Konuşmak ister misin Çağatay dedi .
Konuşalım , kafamı düzeltmem lazım dedim .
+Çağatay başhekimim biraz senin hayatından , neler yaşadıklarından bahsetti . Ne kadar doğru ne kadar yalan bilmiyorum . Ama ben çok üzüldüm sana . Biliyor musun benim de annem küçük yaşta vefat etti . Ama ben hiç pes etmedim . Sen neden pes ettin ki ?
- Gizem , neler duydun , neler söylediler bilmiyorum . Annen vefat etmiş senin , Allah senin ömrünü uzun etsin. Neden mi pes ettim . (Gülerek) hiç bilmiyorum be gizem . Neler oldu neler bitti neden burdayım. Neden bunları yaşadım bilmiyorum ..

+Çağatay abi hakkını helal et , ben bu citlerden sıyrılıp kaçarım .
- Lan oğlum deli misin sen ! (Aslında evet)
+ DELi DEĞiLiM BEN !!! DELi DEĞiLiM.
- Ulan neden böyle şeylere kalkisiyorsun o zaman . Hadi citlerden geçtin . Duvardan yerin mesafesi nereden baksan 3-4 metre . Bacağın kırılır ulan ne yapabilirsin!!!
+ Hakkını helal et abi ...

Ulan ne kadar da yapma etme desem de Tekin çitlere tırmanmıştı . Arkadan " in aşağı , çabuk!!!" Diye sesler gelmeye başladı . Evet , bakıcılar bize doğru koşuyordu .
Bende Tekin'e inmesi için yalvarıyordum . Bakıcılar yanımıza gelmişti . Tekin'den bizim tarafa atlamasini beklerken , o yola doğru atlamisti ...

Durakta bir afiş gözüme ilişti . Duman konseri vardı . Bostancı da idi . Halka açıktı . Ve en güzeli de bugündü .
Ne kadar severdim müziği , ne kadar iyi gelirdi bana müzik. Yolumu değiştirdim atladim otobüse doğru Bostancı . Saat Aksam 9 a yaklaşıyor . Kaan sahnede . Sevgilisini kaybetmiş Kaan ' da . Yine sarhoş , yine melankolik .

Kafasını ordan oraya çeviriyor. içimde müthiş bir rahatlama var . Senden daha güzel , Beni yak herşeyi yak derken bir anda Kaan duraksadı . Herkes susstu . "BAL" dedi Kaan . Herkes sustu Kaan konuştu . Öldürdü beni , kendini de öldürdü . Ne kadar insan varsa orda göz yaşına boğuldu .

Ne kadar güzeldi be . Ağlamak bile insanla güzeldi ...

Ben yine camdan dışarıyı izlerken bir bakıcı geldi . Tuttu kolumdan , müdürün odasına zütürdü beni . Anlam verememistim . içeri girdiğimde karşımda Gizem duruyordu . Gözlerimin içi parladı bir anda . Koştum gizeme sım sıkı sarıldım ona . En son Deniz'e böyle sarılmıştım . O da hayaldi zaten .

Ama bu hayal değildi . Gizem de bana sarıldı . Müdürden izin aldı . Vekaletimi aldı galiba diye düşündüm . 1 kaç saatliğine dışarıda dolasabilecektim . Beni tehlikeli olarak görmüyorlardı . Müdür Gizem'e güvenerek bize 1 kaç saatliğine bizi idare edebileceğini söyledi .

Cok mutlu olmuştum be . Yanımda Gizem vardı . istanbul sokaklarindaydik . Hani o hastahanede hayal etmiştim ya . Aynı öyleydi
...

Şok olmuştum . Tekin , Tekin diye bağırıyordum sadece . Bakıcılar da şok olmuştu . Küt diye bir ses duyduğumu hatırlıyorum . Hala kulağımda çınlar bu ses . "Küt" sesinden sonra , "Çat " sesi ve ardından gelen amansız korna sesleri .
Anlamıştık . Tekin'e araba çarpmıştı . 3 bakıcı birden beni sakinleştirmeye çalışıyordu . Herkes başımıza toplanmıştı . Dışarıdan , ağlamaklı sesler duyuluyordu .
Tek arkadaşımı kaybettiğimi düşünmüştüm . Bu olayın üzerine 1 hafta geçti . Ben tek kişilik bir oda da delirmeye mahkum bırakılmıştım . Yemeğimi getirdi Halil abi . Halil abi en sağlamlariydi . Arada benle konuşuyordu .

Evet babaannem . Babaannem neden beni hiç arayıp sormuyordu ? Tamam dedem beni oldum olalı sevmezdi ama ya babaannem neden benden vazgeçmişti . Bu kadar basit mıydı birisini silmek ? Bu kadar acımasız olabiliyor muydu insanlar ?

Kalemim elimde , defterim dizimde . Başladım yazmaya . Yazıyordum . Patlamış bir volkancasına , hayvan gibi calkalanmis bir kola gibi . Bendimi çiğniyor , aşıyordum . Gizeme şiirler yazıyordum . Eskileri yazıyordum . Tekin'i yazıyordum . Mete'yi yazıyordum Deniz'i yazıyordum . Annemi , babamı , dedemi , babaannemi , Ferit amcayi , Eski okul müdürümüzü , beni tanımayan eski sınıf arkadaşlarımı , hocalarımı ...

Gizemle buluşmamızdan sonra tam 1 ay geçmişti . Ben hergun Gizem'i bekliyordum camın önünde . Gözüm hep onu arıyordu . Onun beni terk etmesini düşünmek bile istemiyordum . Kendime yediremiyordum bunu .

Çok bekledim arkadaşlar . 1 sene bekledim . 2 sene bekledim . Bekledim , bekledim . Sadece bekledim . Gençliğimin baharında yine kazık yemiştim . Yine sol yanım acıyordu . Yine sevilmemiştim . Oysaki o bana " seni seviyorum " diyen ilk insandı .

O bile unutmuştu beni be . Gizem de gitmişti ...

+ Çağatay bak sana acıdığımı düşünmeni istemiyorum . Gerçekten sen çok akıllı , çok hoş bir çocuksun . Hem bana da benziyorsun . Ben seninle gerçek arkadaş olmak istiyorum. Seni oradan kurtarmak istiyorum . Çünkü senin yerin ora değil bunu biliyorum .

Neden yapıyordu ki bunu ? Hayatta tutunacak hiçbir şeyim kalmamışken , o neden ona aşık olmamı istiyordu ? Gizemi sevseydim ne olurdu ki ? Ben " deli Hastanesi'nde " iken o dışarıda olacaktı . Hem nasıl olabilirdi ki böyle birşey . Ah be yine soru işaretlerine doğru yol alıyordum . Deli Hastanesine geldim tekrardan . Herşey yine sıradandı . Artık doktorlar tahlile geldiklerin de daha çok deli taklidi yapıyordum . Dışarıda ki hayat beni çok korkutuyordu ...

Günler günleri geçiyor, beyin hücrelerimi yavaşça kaybettiğimi düşünüyordum . Artık düşünemiyordum . Hani Kemal Sunal'ın bir filminde . Deli Hastanesi'ne yatıyordu Kemal abimiz . Orada bir arkadaşıyla top oynuyorlardı . Hani top olmadan birbirlerine penaltı atıyorlardı .

Çok gülerdim ben o sahneye . Ama ben orada o sahneyi canlı gördüm arkadaşlar . Ve gerçekten çok trajik bir olay . insan ne bileyim ben bir hoş oluyor . O sahneyi artık her izlediğimde . Gözümün önüne Gizem , Tekin , Mete , Deniz geliyor .

"Meraklı köfteci" idi sanırım filmde . Hepimizin gülüp izlediği o film benim için artık ölüm gibi birşey arkadaşlar .

Mete , Metee !!! SEN GiTME BARi METE . SEN GiTME NOLUR ...

Bahçede Mete diye bağırıyordum sadece . Herkes yine pür dikkat beni izliyordu. Kimse görmüyordu ki Mete yı . O benim hayalim di . Hayalimdeki bendim . Ve ben kendimi bırakmıştım artık . O an yıkıldığımı anladım arkadaşlar. O an aklımdan hiç çıkmayacak . Ne babamın , ne annemin , ne de babaannemin ölümü , Deniz'in terk edişi hiçbiri bu kadar etki etmemişti bana .

Düşünebiliyor musunuz ? Kendimden vazgeçtim . Artık bir hiçtim . Mete'nin ardına koştum . Tekin de oraya gitmişti . Kurtulmuştu . Belki bende kurtulurdum . En son duvara doğru son hız koştuğumu hatırlıyorum .

Ve sonuç yine aynı . Yine ölmedim , yine kurtulamadım . Gözümü hafif araladim . Yine bembeyaz duvarlar . Elim kolum sarılı . Ama birşey farklıydı . Başımda güzeller güzeli bir kız ...