bir şizofrenin aforizmaları 1x

Mutluluk aptalların işidir. Çünkü her şeyin farkında olanlar mutlu olamazlar.

Sorun ne biliyor musun?

- Sorun, senin gerçekleştirmek için çırpındığın hayallerini başkalarının bakkaldan ekmek almaya gidiyormuşçasına kolay gerçekleştirmesi.
Hem de hiç hak etmeden...

Her uykusuzun kendine ait teorilerle dolu bir evreni vardır. içinde hiçbir misafir bulundurmayan bir evren! Yaşarken ölmeyi, ölerek yaşamayı sadece uykusuzlar bilir. Gözlerinin altında biriken her küçük torba gördükleri hayallerle doludur.

valla bilader ben ölmeyi denedim ve öldüm cehennemden yazıyorum. zebanileri başına musallat ettim. züt deliğini gibmeye gelcekler geceleyin.

bu başlığa sadece benim gibi şizoid olan panpalarım gelsin.
Şizoid kişilik bozukluğu 1x

http://imgim.com/8241incix7340965.jpg

bir çoğunuz kendi ölümünü düşünmüştür elbet. hatta initharı da..
kaçınız kendi ölümünü planladı peki?
kaçınız yol ayrımlarının gölgesinde boğuldu?
kaçınız denedi, öldü?
kaç kez ölmeyi beklerken, tam da noktayı koyarken, binlerce virgülün içinde kayboldu?

Yaşamak; üçüncü sınıf pavyon şairlerinin sınıfı belirsiz kadınlara yazdığı şiirler gibi iğreti duruyor üzerimde.

müziğide açın okurken ; http://www.youtube.com/watch?v=mx04rGwuqtU

ya sıktır gıt ananı sıkeyım sıktır gıt bu sozlukten

Ağır liseli ciddiye aldırmayın

senin ağzını yüzünü giberim çocuk şimdi bırak şu emo tavırlarını git bi elini yüzünü yıka bidahada tumblra girme.

Eskiden derdim ki;
insanın başına gelebilecek en kötü şey, bir gün yapayalnız kalmasıdır...

Öğrendim ki;
Hayatta insanın başına gelebilecek en kötü şey, yapayalnız hissetmesine neden olan insanlarla yaşamasıdır!

Duygu ile mantığın bağlarını kopartıp paramparça olduklarını izledim o gece.
Mantığıma sapladığım her darbe duygu boşluğumun daha çok büyümesine ve onunla birlikte hafiflememe yardım etti.
Evden çıkarken kapıyı kapattığım andaki sesi bu hafiflikle açıklayabiliyorum sadece.
Arabaya atlayıp en uzak yolu seçmemin sebebini ise sadece 2-3 şarkı daha fazla dinlemek istemiş olabileceğime bağlıyorum.
Şarkılardan medet uman bir hayat, kendiyle ne kadar çok baş başa kalırsa kalsın sadece daha çok içselleştiriyor yalnızlığını; daha çabuk kabul ettiriyor, daha kolay kayıyor kelimeler boğazdan sözlere eşlik eden notalarla.
Şarkılar kuramadığım her cümlenin dışavurumu gibi gözükse de benim dışımda olup biten her şeyin içimde oluşturduğu kocaman gölge oyunları…

çoğu insan nasıl yaşanacağını,
ancak ölme vakti geldiğinde öğrenir, çok yazık.
çoğu insan ömrünün en güzel yıllarını, bir apartman dairesinin odasında,
televizyon seyrederek geçirir.
çoğu insan yirmi yaşında ölür ve ciksen yaşında da gömülür.

Bir keresinde canıma kıymayı dahi denedim. Fakat intihar mektubu yazarken uyuya kaldım.
O kadar sessiz bir yalnızlıktı bu...

ne çeşit bi manyaksın lan sen

Ömrün, saçların kadar uzun ve güzel olsun ” dedi giderken adam. Ve kadın, o günden sonra bir daha hiç uzatmadı saçlarını.

ruhsal sağlığı iyi olan hayatı toz pembe yaşayan huur çocukları gibtir olup gitsin bu başlıktan. yazmaya devam et kardeşim.

-peki her şeyin bambaşka olmasını ister miydin? bir kadınının, bir işinin, çocuklarının, evinin olmasını ister miydin?
-ben isterdim de onlar beni ister miydi?
-senin gibi bir babam olsaydı, onu öldürürdüm.
-tamam işte, benimde bu yüzden bir çocuğum yok.

Ne kadar hızlı koşarsan koş kendini geride bırakamazsın.
Unutmak istediklerin hep yetişir.

Oysa her gece balkona çıkan kadın intihar etmeyi düşünürdü. Aşağıda, ağacın dibinde serenat yapan adam, kendisi için çıktığını sanardı.

Bilekleri kesmek falan hikaye, hiç umudunu kestin mi? Ben kestim. Sanki kanaması durmak bilmeyen hayat damarlarından birini kesmişsin gibi. Kanaması durmuyor ve her saniye daha çok acıtıyor. Daha kötü olan ne biliyor musun? Ölmüyorsun..