bir şarkı kalır geriye

önce bana gel der sonra geriye doğru git diye ittirir. aşkının karmaşıklığında boğulmak isterdim ben hep. bazen her şeyin farkındayken seninle oynamak için izin verirdim. sütten olan sendin her şey serbestti sana aşkta.

http://www.youtube.com/watch?v=bVe2-pDRfxI

hala tık yok beyler. gerçekten nefret etmeye başlamış lan sanırım benden. yalan söylememiş. tiksinmiş lan benden. ben onu ne kadar sevdiysem o o kadar tiksinmiş sonradan.

az önce blue valentine adlı filmi izledim. izlerken yaşayamadığımız ne varsa gözlemleyip üzüldüm. hatta toplamda üç kere gözüm doldu ama ağlamadım. birincisi kadın adama sarıldığında, buna çok ihtiyaç duyduğumu, özellikle de senden ihtiyaç duyduğumu fark ettim. ikincisi kadınla adam evlenirken. bir de otobüste birbirlerine sarılmışlarken. bir de en sonda sanırım. öyle işte. hala dolu gözlerim.

yaşayamadığımız ne varsa.

sen bana gel sarıl demediğin için, ben demeni beklemeden gelmediğim için...

biliyorum fazla kaptırdığımın da farkındayım kendimi. ama ben böyleyim kolay sevmiyorum. eşşsiz bir melodi çıkınca karşıma sürekli onu dinlemek istiyorum. yapacak bir şey yok. senin gibinde bile olmayan bir sürü şey olabilir. ben bunlardan biri olabilirim. belki döner diye ümit bile edebilirim lan. o kadar çaresiz olabilirim belki ümit ederken kendimi kandırdığımı bile düşünebilirim ama olmuyor be gibi gibine ağlamaklı oluyorum işte

korkuyorsun değil mi lan her şey güzel bitecek diye?

çevrimiçi değil diye sevnebilir mi lan bir insan.
ben seviniyorum şahsen

http://youtu.be/cWpPBhmK-E0

kısıtlamalara gelemezmiş aslanlar. haaaaa...

sanırım bu sefer bir fırsatı değerlendirdim. benim dışımdakilerin fırsat olarak gördüğü bir şey sanırım ama benim için fırsat değil. neden yaptım bilmiyorum. sanki senden gizli bir intikam alıyormuşum gibi hissediyorum bazen ama...

bir filmde ahtapot salatalı sahne denk geldi. bizim ahtapot salatası mevzusu canlandı gözümde sonra tekrar yaşadım o anı. sonra bir iki damla yaş... çok yağmur yağdı bugün. sırılsıklam oldum. kıyafetlerim kurur umarım yarına kadar. kahvemi içtim balkona çıkıp bir sigara yakacağım. sanırım hala seviyorum. bu arada bu işte bir yalnızlık var adlı film tak gibiymiş. romanını okudun mu bilmem ama...

birkaç ay önce şu yatakta uzanmış tam beraber uyuyacakken yanıma gel diyordun ya şarkıyı dinledikçe aklımda o anlar canlandı ve gözlerim doldu. o 3 kere aramış özel numara sen miydin?

http://www.youtube.com/watch?v=1BfFG8S_gHc

özel numaradan senin aradığını biliyorum bu sefer. amacın ne peki amk?

ayrıca onun burcu ilgiyi severmiş ilgisiz olduğun an kaybedermişsin onu. yani ilgisiz olmam da var kaybetme sebeplerim arasında...

profil fotoğrafını değiştirmiş. birazdan içeceğim o sevdiğim çıkık elmacık kemikleri çok belirgin çıkmış. biraz çalıp söyleyeyim dedim gözlerim doldu. öbür kıza da yolu vereceğim sanırım ya. kendimi veya kendimizi kandırıyoruz. madem seviyorum ben onun gibi olmak istemiyorum. yalnız ve güçlü adam olmaya devam etmeliyim belki de...

ilgisiz davrandığım her saniyenin zütüme girişine şahit olsaydın geri dönerdin bence. entrylere baktım da kaç ay olmuş.

sanırım aşk ne yapman gerektiğini düşünürken hiçbir şey yapamamak oluyor.

geçen gün yine yazdı konuşmaya başladık. artık hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını biliyorum ya da ne bileyim öyle hissediyorum işte sadece. sanki her konuşmada farklı bir role bürünmüş gibi, sanki tek ihtiyacı eğlenmek gibi. ben de o yazınca onun gibi davrandım başlarda ama daha fazla tutamadım kendimi. deveyi diken insanı giben felsefesinin farkındayım da severken fikirleri uygulamak kolay değil. ne olacaksa olsun ya da ne olmayacaksa olmasın. şu an neden bana yazıyor bilmiyorum. neden ona böyle davranıyorum bilmiyorum. bildiğim tek şey içimden böyle geldiği.

ha bir de sana da bahsettim; ölüm gördüm, ölüm farklı, ilk defa böyle yakından gördüm. ilk defa haber almaktan fazlasını yaşadım. yani her açıdan çok düşünce katıldı zihnime; aile kurmanın takluğu, ardında birilerini bırakma ihtimalin, içine atmanın ömründen ömür çaldığı falan...

seni hala seviyorum. senin için her şeyi yapabilirim; ama artık hiçbir gibimin önemi yok gibi. sanki dünyadaki her şey zaman aşımına uğramış gibi senden sonra, sanki boş mahkeme salonu gibi. böyle sessiz, bomboş, gereksiz...

artık neler olmayacağının farkındayım sanki, ona göre plan bile yapabiliyorum yine de seni çok seviyorum. çok saçma, çok gereksiz, belki çocukça bir takıntı ama seni seviyorum. hayatımın geri kalanını seninle geçirebileceğimi hissediyorum. senin benimle geçirmek isteyip istemediğini bilmiyorum tabi ki. umarım güzel gelişmeler olur ve buraya yazarım.