belki zaman hızla geçer,
belki hayatın çok değişir, belki sen çok değişirsin,
belki hiç bir şey eskisi gibi olmaz,
hatta belki hafızan bile başkalaşır, normalde her şeyi hatırlayan sen birden unutur olursun,
belki kesip atarsın hayatından benim kapladığım kuytu köşeyi,
ama belki bir şarkı duyarsın uzaklardan,
belki özlemlerden bahsediyordur bitik sesli genç adam,

ve kim bilir belki o şarkı fonda,
sen bizi özlersin...

belki sen de değişmişsindir;

belki uyanır uyanmaz günaydın demiyorsundur artık sevgiline...
günaydın öpücüğü yabancı geliyordur...
belki bir zamanlar bir an önce geri dönmek istediğin evin artık yabancıdır,
adımların başka sokaklara zütürüyordur belki seni...
belki yolunu değiştiriyorsundur anılardan kaçmak için,
kurak şehrin havası bile ağır gelmiştir belki...
belki yağmurun altında yürümek garip gelmeye başlamıştır artık,
şimşekler artık delice korkutuyordur seni...
belki perdeyi aralayıp sokağı gözlüyorsundur geceleri,
herşeyi paylaştığın insan ölesiye yabancıdır artık sana...
belki artık konuşmayan sessiz bir kadın olmuşsundur,
telefonunun sesini kapatıp uzak köşeye atıyorsundur belki...
belki sessizce fısıldadıklarım hala yankılanıyordur kulaklarında,
oysa sen yalnızlığını örtünüp kaçmaya çalışıyorsundur belki...

belki insanların yargılarla dolu dünyasından kaçma ateşiyle tutuşuyorsundur,
hiç konuşmadan saatlerce yanında durabileceğin kimse yoktur belki...

belki her duyduğun ayak sesinde o canlanıyordur gözünde,
hiç gelmeyen aslında hep beklenendir belki...

ve uzaklardan bir şarkı duyarsın bir gün,
üzerini örttüğün, unuttuğunu zannettiğin anıların canlanır,
çoktan geride bıraktığını umduğun herşeyin taptaze seninle yaşadığını farkedersin...

bir şarkı duyarsın o gece,
ve o gün,
belki bir gün özlersin...