Direk başlıyorum beyler. 2,5 sene falan önce 11. sınıfım o zamanlar kasım ayındayız bi çocuk var konuşuyoruz. Hoşlanıyorum biraz böyle o da hoşlanıyor gibiydi. 3 ay falan konuştuk böyle ama çok güzel konuştuk yani.

11 Ocak günü bizim müzik grubunun ufak bi konserimsi etkinliği var işte son provayı alıyoruz yarım saate çalıcaz falan. Mesaj geldi aldım telefonu elime 'Ya ben öyle üstü kapalı laflar edemem seviyorum seni' yazıyor. Ulan o an dünya durdu resmen. Şu hayattaki en mutlu insan bendim yani ağladım falan o kadar sevindim. Gitarı falan da çalamadım abi elim ayağım titriyordu.

Neyse sonra aradan iki-üç ay geçti, ilişkimiz süper gidiyor böyle hiçbişey yok. Annemle tanıştı annem çok sevdi bunu böyle oğlum falan dedi o günden sonra. Bi süre sonra bende onun annesiyle babasıyla falan tanıştım.

Neyse herşey güzel işte biz çok iyiyiz tatile falan gittik arkadaş grubuyla 1 haftalığına. Herkes sevgilisiyle. Döndükten 2-3 gün sonra buluşacaktık ben bulaşacağımız yere gidiyorum. Onun hep geçtiği bi sokak var böyle ağaçlı, yerlerinde resimler falan var güzel bi yer. Oradan geçecektim. Neyse yürüyorum ben sokaktan aşağı resimlere bakarak.

Sokağın ortasına gelmiştim mesaj atayım diye telefonu alırken elimde düşürdüm. Yerden telefonu aldım kafamı bi kaldırdım. Benim çocuk bi kızla öpüşüyor. Beynimden vurulmuş gibi oldum aq sokağın ortasında.

Bu beni görmedi ben döndüm gerisin geriye nasıl koşuyorum. Ağlayamıyorum ama bir damla yaş akmadı gözümden. Ne zaman ki o sokaktan çıktım yaşlar akmaya başladı. Eve geldim ama hala ağlıyorum artık yaş falan akmaz oldu.

Benimki de aramış bir iki kere falan mesaj atmış 'niye gelmedin' falan diye. Cevap vermedim. Annem babam falan sürekli soruyorlar noldu diye bir şey de diyemiyorum. Babam benimkini aramış neyi var bunun falan diye. Neyse aradan 1 ay falan geçti ben mesaj attım görüşmemiz lazım diye. Sayıp sövecektim aq sen nasıl insansın diye. Neyse o sokakta buluşacağız bir de.

Ben tam bunların öpüştüğü yerde bekliyorum geldi bu. 1 aydır da görmüyorum nasıl özlemişim zor tutuyorum kendimi ağlamamak için. Durduk biraz bişey demedik hiç. Tam ağzımı açtım başlayacağım konuşmaya çekti kendine sarıldı. Ulan bütün sinirim, nefretim gitti bir anda. Söveceğim diye gittim sarılıyoruz aq.

Bundan sonra 1-1,5 ay kadar konuştuk. Bu üniversite kazandı gidecek. Bir yandan da onun hüznünü yaşıyorum. Ne olursa olsun seviyordum işte aq. Neyse bunun gitme günü geldi bende herkes ayrıldık biliyor diye yolcu etmeye gitmedim. Otobüsün kalkmasına yarım saat kala falan aradım bunu. Açmadı. Milletle vedalaşıyodur müsait değildir diye üstelemedim bende. 1 saat oldu 2 saat oldu ses seda yok bundan. Napayım bende uyuyakalmışım taktan bi halde. Gece mesaj sesine uyandım baktım benimkinden. 'Seni seviyorum ama ben üniversiteye gidiyorum artık ve kendime sıfırdan bi hayat başlatacağım.' demiş.

Ben yine şok oldum. Bu sefer kendime kızıyorum ama. O kadar şey olmuş ben niye hala bu çocuğun benden ayrılmayacağına inanabiliyorum diye. Sabaha kadar ağladım aq.

Sonra daha da yazmadım ben buna. Bitti aq artık o benim için. Neyse aradan 3 ay falan geçti ben kendimi unutacağım diye gazlıyorum artık. Ne yapıyor ne ediyor diye takip etmeyi bırak aklıma bile getirmiyorum nerdeyse. Okuldayım bir gün pat bu mesaj attı 'naber?' diye. Hiçbir şey olmamış gibi yazıyor bir de. Sinirlendim 'Ulan o kadar şey oldu kalktın mesaj attın konuşmak istemiyorum.' dedim.

Ulan aradan kaç seni geçmiş gram sevgim yok ona karşı. Çektiği kadar acı çeksin ulan. Şimdi bir sigara yakarım

Neyse beyler devam ediyorum. Lise sona geçmiştim işte kafamda sadece sınav vardı başka bişey düşünmüyordum. Yine bir gün okulda sınav var sabah erken kalmışım. Yoldayken mesaj geldi benimkinden 'Seni çok özledim' diye. Cevap vermedim aq. Bir hafta falan sürekli mesaj attı konuşmamız lazım diye. Bende dayanamadım mesaj attım konuşalım diye. işte konuşmaya başladık öyle. Amk o kadar şeye rağmen hala sevdiğimi hissediyordum. Konuşurken salak salak gülüyorum falan.

Bu her mesajında, aramasında seviyorum diyor. Yani sevgili değildik o an ama garip bişeydi işte. Bu Edirne'yi kazanmıştı. Haftasonu için geldi bi ara görüşecektik. Yine aynı sokakta buluşacağız diye konuştuk. Neyse o gün buluşmaya gittim.

Görür görmez sarıldım ama amk evladını nasıl özlemişim. Sarılmayı falan bırak şöyle gözlerine bakabilmeyi bile özlemişim. O görüştüğümüz süre içinde ne kadar bakabildiysem baktım lan belki bi daha göremem diye.

Neyse bu gitti tekrar Edirne'ye. Salak ben yine ümitlendim aq beni seviyor diye. Kendi kendime karar verdim ben Edirne kazanacağım diye. Bilen bilir Patronun Kizi nickli yazarla başladık çalışmaya. O da istanbul istiyordu. Canım panpam kazandı gitti. Neyse işte ben hayaller kuruyorum benimkiyle beraber okuyacağım, beraber kalırız falan diye.

işte biz sınava kadar böyle hayal kura kura çalıştık. Sonra sınav olduk falan sonuçlar geldi tercih yapacağız. Ben yazdım ilk sıraya Edirne. Tabi benimkinin bundan haberi yok sürpriz yapacağım. Hiçbişey söylemiyorum ama Ankara yazdım falan dedim. Üzüldü biraz keşke yakın bir yer olsaydı dedi.

Neyse işte yaz bitti ben gideceğim Edirne'ye. Eşyalarımı falan topladım. Akşam otobüse binecektim benimki aradı. Açtım iyi yolculuklar dedi. Neyse ben bindim otobüse gidiyorum.

Yolda dayanamadım mesaj attım buna ben geliyorum diye. Neyse vardım Edirne'ye benimki karşılamaya gelmiş. Baya sevindi falan böyle. Beni yurda bırakacaktı neyse gittik biz yurda. Vedalaştık falan gitti bu kendi yurduna. Beyler ama nasıl mutluyum aynı şehirdeyiz ya.

Neyse biz beraber okuyoruz işte. Okulda falan beraberiz sürekli. Bir gün mekanın birinde oturuyoruz bi tane kız geldi buna seslendi böyle sarılmalar falan. Tepem attı ama çaktırmıyorum. Kız gitti dedim kimdi o? Ya işte bi arkadaş falan diyip kem küm etti biraz şüphelendim bende tabi. Neyse ben bunu yazdım aklımın bi köşesine kapattım konuyu.

Sonra baya bi süre görmedim o kızı. Tabi bu süre içinde benimki yurttan ayırılıp eve çıkacaktı. Beraber ev için eşya seçiyoruz böyle güzel zaman geçiriyoruz aramızda iyi yani bi sıkıntı yok.

Bunun doğum günü yaklaşıyordu bende plan falan yapıyorum sürpriz yapacağım buna. Bir kaç gün kala bunun evde oturuyoruz 'ya ailem çağırdı 1 haftalığına yanlarına gidicem doğum gününde kaynayacak kusura bakma' dedim. Biraz morali bozuldu bunun surat astı falan. Neyse işte bu durumu anlamasın diye başka bi kız arkadaşın evinde kalıyorum hani benim yurtta şey olmasın falan diye.

Bunun doğum günü sabah kalktım hazırlandım dışarı çıktım. Alışveriş yapıyorum akşam buna sevdiği yemekleri falan yapacağım sürpriz olsun diye gittim sanıyor ya birde. Bütün gün alışveriş hazırlık falan koşuşturdum. Neyse akşama doğru bunun eve gittim açtım kapıyı. Elim kolum dolu direk mutfağa gittim. O ara evde değilmiş buda. Neyse ben başladım işte hazırlık yapmaya. Yemek falan vs. Aradan 2-2,5 saat falan geçti kapı açıldı. Bende sevinçle koştum kapıya bunu karşılayım diye.

Ulan ne göreyim. Yanında bu mekanda otururken gördüğümüz kız. ikisinin de kafa güzel kahkaha ata ata girdiler içeri. Beni görünce sustular. Amk çocuğu yanıma geldi 'niye öyle bakıyorsun ne yaptım ben' dedi. Zaten şok olmuşum bir de bunu söyledi ya dellendim. 'Ulan o sokakta kızla öpüşürken de sen bişey yapmamıştın dimi şerefsiz' dedim çıktım gittim.

Suç bende gittim tekrar güvendim o amk evladına. Lanet gelsin ona da her yaptığı işe de

Beyler bu amk çocuğu az önce beni aradı sanırım kimseyi bulamadı