bir yerden tamamlanır hep

her yeni gün yeni başlangıçlar ve fırsatlar demekmiş. gibtir!

bu yorucu hayat dışarıdan cehennem, içerden ise sarhoş edici.

doktoru dinleyip dün yazdırsaymışım ilaçları keşke

http://www.youtube.com/watch?v=Xn01nSG4cvU

saate bakınca farkettim 7 saattir gitar çalıyormuşum. yorgun ama huzurluyum, bi yerlerden tamamladım yine. ama dün gece biraz tamamlandımda. güzel bir hismiş

ceketini aldı ve evden çıktı. biraz yürüdükten sonra elindekilere baktı o ana kadar elinde bir şeyler olduğunu farketmemişti bile. birisi için alınmış birkaç parça. yürümeye devam etti. ona benzeyen onu andıran birisini arıyordu, bulabileceğine kendisi de ihtimal vermiyordu sadece kurtulması gerekiyordu, o çok istekli, hevesli adam çökmüştü. sonunda pes etti, karşıdan gelen kırmızı paltolu kıza elindekileri uzatıp bi dakika tutarmısın rica etsem dedi. kız cevap veremeden eline tutuşturdu ve arkasını dönüp gitti.

nedensiz bir sıkkınlık var. aslında herşey belli, sadece nedenleri kabullenmek istemiyoruz. hepimizin başına gelmiştir canın çok sıkılır ama birşey yok der geçersin. ben bunu kendime yapıyorum işte sorun bu. birşey yok deyip geçiyorum ve onlar birikiyor birikiyor birikiyor

edit: gaz varmış dağılabiliriz.

saçma idealar ve kavramlar peşinden koşan saçma insanlar. hepsini bir kenara bırakıp dinlenmek gerek.

https://www.youtube.com/watch?v=PGwPSPIhohk

çok içtim yine telefon yasak. çok içmemde yasak.

insanlara olan tavırlarımızın değişkenliği garip. verdiğimiz değerle alakalı. beklediğin karşılığı alamazsan üzücü. ne kadar üzücü o kadar değişken. ne kadar değişirse o kadar kaybediyoruz. kaybedenim.

bunlar hep hayatın içinde olan şeyler işte

http://www.youtube.com/watch?v=nngbv6829Fg

gittikçe yoruluyorum, nefes almak an ve an zorlaşıyor. ekgib hissediyorum.

insanlar beni sadece yoruyor.

insanlar genellikle dertlerinden kurtulmak için geleceğe kaçarlar, zamanın yoluna düşsel bir çizgi çeker ve bu çizginin ötesinde o anki dert ve sıkıntılarının sona ereceğini sanırlar. Oysaki ben geleceğimde böyle bir çizgi göremiyorum. sadece geçmişe bakıp avunmakla yetiniyorum

düşüncelere yoğunlaşıp derinliklerinde kaybol. belki o zaman gerçekten ne istediğini bulabilirsin demişti birisi. denedim ve gördüm ki en başından beri ne olduğunu biliyormuşum zaten.

http://www.youtube.com/watch?v=1knh-_SYrfQ

tamamlayamıyorum artık. kafa karışıklıkları ve bulanıklıklar istemiyorum. adını bilen son insan yok olduğunda hiç varolmamış olacaksın. insanların adımı bilmesini istemiyorum. adları umrumda olmayan insanlar. varlığımın onlar için gereksizliğini veya etkisizliğini görmek zorunda kalmamak. evet sanırım olay bu.

http://www.youtube.com/watch?v=PW0mCBRVL-o

hayatımdaki en önemli insanla az önce vedalaştım ve sanırım birdaha görüşmeyeceğiz. kabuslar gerçek olur herşey kararır ve düşünce hali başlar. diğer yollar gözünde canlanır acaba böyle olsaydı nasıl olurdu diye. adaletsizliği düşünmeye başlarsın. sürekli kendine o gibik soruyu sorarsın neden. eminim ki hayatım boyunca o sorunun cevabını asla öğrenemeyeceğim. şuan bile onla tekrar görüşebilmek ve eskisi gibi sohbet edebilmek için can atar oldum aradan 10 dakika geçmesine rağmen. kendim için birşeyler yapmalıymışım gibi hissettim ondan bitirdim sanırım. bugüne kadar hep onun için birşeyler yapmaya çalıştım ama hepimizin tükendiği anlar varmış. onca yaptığım şeye rağmen karşılığında tek isteğim diğer erkeklerin züt muhabbetinin aksine samimi bir surat ve gözlerimin içine bakan bir çift gözdü. hayat progressive müzik kadar komplike ve anlaşılmaz benim için. kendimi hiç bu kadar taktan hissetmemiştim veya birisini bu kadar büyütmemiştim sanırım. eski günlerimi özlüyorum bazen kimseyi giblemediğim ama o günlerin bana veremeyeceği mutluluğu verdi o bana. bundan sonra başkasına ve özellikle kendime bir şans daha vereceğimi sanmıyorum. fikirlerim 1 sene öncesine göre çok daha katı ve net hale geldi. insanlar senden sadece istediklerini alır ve karşılığında verdikleri tek şey sorun en azından bu benim için böyle bunu yaşadıklarımdan görebiliyorum bir daha denemeye zütüm yemez sanırım. duvarları yıktı ve sonrasında daha geniş bir alana daha sağlamlarını kurdu. nasıl sonuçlanırsa veya ne olmuş olursa olsun hala değerli ve benim gibi gibik işe yaramaz bir adamla görüşmeyi vakit kaybetmeyide haketmiyor. yapmam gereken şeyin ne olduğunu bilmiyorum bundan sonra ne yapmalıyım nereye gitmeliyim. onun dışında hiçbir his, istek, arzu yok.

aykırı tiplerdeniz. kenarda kalan. diğerlerini izleriz. onlar gibi davranıp olmadığımızı iyi biliriz. en büyük umudumuz rol yapmayacağımız bir yer bulmaktır.

Demek hayat böyle iki adım ilerisi bile görülmeyen sisli ve yalpalı bir denizdi. Tesadüflerin oyuncağı olacak olduktan sonra ne diye bir irademiz var ki? Kullanamadıktan sonra göğsümüzü dolduran hisler ve kafamızda kımıldayan düşünceler neye yarar? Yaşayışımıza ve etrafımıza şekil vermek arzusuyla dünyaya gelmekten ise hayatın ve olayların verdiği şekli alacak kadar boş ve yumuşak olmak daha rahat, daha makul görünüyor.

hatırlıyorum bir zamanlar
zihnim narin ve bakire
izledi tanyeri kızıllığını
hayal ediyordum ne bulabileceğini
yaşam doluyken harikalarla
hissettim sıcak rüzgarin esişini
keşfetmeliydim sınırlarını
ötesinde (kış) karın(ın) derinliğinin

masumiyet beni okşarken
hiç bu denli genç hissetmedim
içim yaşamla dolup taşarken
arıyordum hala daha fazlasını

fakat o günler şimdi geçti
ağaçtaki bir yaprak gibi değişti
yok oldu sonsuza dek
serin sonbahar esintisinde
artık kar düştü
ve parlamıyor artık güneşim
çabalıyorum tutunmak için
kalan son gücümle

haksızlık suçluluk
ve incelik kovuğumda
acıyı hafifletmek için çabalıyor
mantığı bulmak icin çabalıyor

beni saran duyarsızlığı bulmak için
hiç bu denli korku dolmadım
tüm hayatım içimden çekildi
ve son yaklaşıyor...

"yapabiliyorken topla dikenlerini gülün,
eskiler uçup gidiyor,
bugün gülümseyen bu çiçek,
yarın ölüp gidiyor"

geçmişten öğrenebiliriz
ama o günler gitti
gelecek için ümitlenebiliriz
fakat hiç gelmeyebilir.

kelimeler zihnime saplandı
öğrendiklerimle uyanıp,
günü yakalamalıydım,
tüm gücümle muhafaza ettiğim
en içten korkuyu hissettiğim
yürüyüp gecenin içine gitti
son bir bakış için döndü
gözlerimin içine baktı, dedim ki
"seni seviyorum... hoşçakal"