bir yaşli çocuğun sessiz çığliklari

gecekondu mahallesinde
küçüklüğüm geçti. babamdan sevgi
görmedim devamlı dayak filan.
(buda kişiliğimde çok büyük etki
yapmıstır.)
karşı komşumuz vardı ondan çok
korkardım çünkü her gördügünde
beni döverdi.(bu bininde etkileri
var tabi es geçmeyelim.) her küçük
çocuk gibi bende camiye kuran
dersleri almaya gidiyordum.
buradaki hocamızdan bahsetmekde
isterim. bu bin beni hep döverdi
çok içime kapanık biri olduğum için
sesimide çıkaramıyordum.(bu
hocada dinden soğumama sebep
olmustur.) ilkokulumdan da
bahsetmeden geçemiyecegim sınıf
ögretmenimiz düzenli olarak beni
döverdi. kaç kere tebeşir
tahtasında kafamın izini
görmüstürüm.(bunu anlatmamda ki
sebep ise okula karşı sogumamdır.
ilkögretimden üniversiteye kadar
bu hoca yüzünden okulda pasif biri
olmuşturum.bu pasiflik, asosyallige
dönüsücek ileri ki zamanlarda)
aileme göre çok iyi mazlum bir
çocugumdur zaten.her nedense bu
durumdan memnunlardı.ama ben
öyle degildim!
gecekondu mahallesinde hayat nasıl
yasayanlar bilir. küçük yaşta
herseye sahit olmusturum. gibiş
filan da dahil. neler neler.8-9
yaşımda sigaraya başladım. arkadas
çevrem gerçekten cok bozuktu.
neyse buraları geçiyorum.
pgibolojim ufak yasta bozulmaya
baslamıstı.
babam emekli olduktan sonra yeni
bir yere taşındık.(dairede
yaşıyorduk artık)
burada adaptasyon sorunu
yaşamaya başladım. kimseyle
arkadaslık kuramıyordum. devamlı
kavga dövüş. kaç kere dayak
yemiştirim .10 kişinin linç
girişiminden zar zor
kurtulmuşturum.bu linç
girişiminden sonra artık iyice
kapanık biri olmustum.o kadar
sessiz biri olmustum ki yolda
yürürken ayaklarımın çıkardıgı
sesten rahatsız olur hale gelmistim.
liseye gitmeye başlamıstım artık.
asosyal+obsesif halim burada en
yüksek noktalara gelmistir.
kızlar mı bu konuya hiç
girmiyorum. erkek arkadas mı o
konuya da girmiyorum. arka
sıralarda yalnız cocugu oynayan bir
pısırıktım.
lise hayatımdan çok fazla birşey
anlatamayacagım.5 senede
bitirmeme ragmen pek anım
yoktur.
üniversite hayatım başlıyordu
bundan sonra. başka şehir başka
insanlar belki düzelebilirim
umuduyla gidecektim. aileden de
kacmış olucaktım hem.
belki sorunlarım iman ekgibliginden
kaynaklanıyor diye . ilk senemde
cemaatte kalmaya karar verdim.1
seneye cemaatte dolu dolu
gecirmistim. bunların bütün
kitaplarını filan okuyordum.
kamplarına düzenli olarak
katılırdım. düsüncelerimde bir
degisme olmadıgına karar verdim.
buradan çıkmalıydım hemen
gitmeliydim. bekar evine cıkmaya
karar verdim. burada özgürlügün
tadına varıcagımı hissettim.ama
burada da olmadı.bu sıralar aileden
iyice baglantıyı kesmistim. bursum
vardı zaten o para bana yetiyordu.
bir sevgilim olsa belki
düzelebilirdim diye düsündüm.ama
kac kere denedim olmadı.bu
zamanlarda para sıkıntısı
çekiyordum.bu sırada saçlarım
dökülmüstü sıkıntıdan ve
yalnızlıktan. işe girmeye karar
verdim. su fabrikasında işe
başladım okulu bosladım artık.
duygu denilen birsey kalmadı
hayatımda artık.her gün isyan
isyan. içkiye de baslamıstım bu sıra
zarfında. hayatım böyle bitiyordu.
ölmek istiyorum sessiz ve yalnız bir
şekilde.