+1
birkaç haftadır içimde büyüttügüm miski amber kokulu o harika artık maddeyi kendi doğal yaşdıbına terketmek için tuvalete koştum. daha fazla dayanamazdı sanki içimde isyan ediyordu o hayranlıgımı sürekli itiraf ettigim artık. içimi derin bir hüzün kapladı.. tuvaletteydim.o saf ne olacagından habersiz sıcak popo yanaklarımı ahşap klozet kapagına teslim ettim. artık geri dönüş yoktu. içimdeki hüzün büyüyordu.o benden gidecekti. çaresizdim.isteksizce ıkınmaya başladım. gözlerim dolmuştu.her ıkınışımda benle olan baglantısı biraz daha kopuyordu. yeni dünyasına gözlerini açıyordu yeni doğmuş bir bebek misali.ama bu lanet olay beni zorlayacak gibiydi. acı çekiyordum. anüsüm adeta isyan ediyordu. neden artıktıki bu illetin ismi . neden benden ayrılmak zorundaydı? benim için artık değildi .bana fazla değildi. tamımdı tamamımdı. bunları geçirdim içimden .çıkarmaya çalıştıgım namı diğer takum içerden gelen teyzemin yaptıgı kakaolu kekin kokusunu bastırıyordu. işte bu güçtü. haftalardır verdigim emeklerin karşılıgı.ama bu olay hüznümü azaltmadı. birazdaha ıkındım yine istemsizce. çıkarmakta zorlanıyordum. sanki sarılmıştı çıkmak istemiyordu. birdefa daha kendimden hayattan nefret ettim. aniden birşey oldu. benden koptu. bıraktı kendini o soğuk suya. kendimi yapayalnız hssettim.bir yanlışlık yokmuydu sizcede? neden bir parçam olarak hissettigim o varlık benden gitmek zorundaydı? kendimi 2 yıl önce sevgilimle ayrıldıgımdaki gibi hissettim.bu adil değildi. haksızlıktı.onu terkettigim soğuk suya baktım. baya heybetliydi.o burayı asla haketmiyordu. çok tazeydi. kaskatıydı.yalnızlığa alışkın değildi. bende öyleydim. birbirimizden hiç bu kadar uzak olmamıştık o empire state görünümlü ulu varlıktan.her hafta oldugu gibi pişmanlıkla ayrıldım tuvaletten.
