Devam panpaa devam sen bizi birakmazsan biz seno birakmayiz.

bizim burda bostancı gösteri merkezi var oraya duman geldiğinde ergenler kendine partner bulmak için gidiyor huur çocukları

o gün yine ayşe'yi eve ben bıraktım. kendi evime dönerken de daha güvenli bir yoldan gittim. haa bu arada ayşe internetten öğrenmeye başlamıştı gitarı. nothing else matters falan açlıyordu. kusura bakmayın panpalar gitarı verme kısmını atlamışım.
çok dağıttım ama kusura bakmayın devam ediyorum.
vizeler falan derken pestilimiz çıkmıştı 2 hafta boyunca. baktım duman konseri var, ahmet'e söyledim. sevinç de gelsin hep beraber gidelim diye. tamam dedi.
nurşen teyzeden ayşe için izin aldım ve biletleri aldık. -duman konserine vereceğiniz parayla çok çok iyi konserlere gidersiniz-
neyse konser geldi çattı girdik içeri. malum, içerisi ana baba günü. "batuhaaaaaaaaaaaaan" diye çığlık atan ibfci kızlar yetiri sayıda vardı.
konser başladı, eğleniyoruz. yanıbaşımdanı çalmaya başladılar. attım elimi ayşe'nin beline, iyice kendime çektim. batuhan o güzel soloyu atarken ayşe'yle tüm hatıralarım gözümün önünde geçti.
3 saate yakın sürdü konser. parası tuzluydu, ama hakkını veriyordu lan adamlar.

lan 10 dakka oldu amk

eve geldim, direk aynaya baktım. panpalar yanağım kıpkırmızı olmuştu amk. ahmet "ne oldu lan sana, kim yaptı dıbına koyalım" gibisinden şeyler saçmalıyordu. sakin ol şampiyon, giberler amk. bu alagavatlardan her şey beklenir. hayatını yakarsın. bu binlerin kaybedecek bir şeyleri yok çünkü. o yüzden korkuları da yok. -bazıları göstermelik artistlik yapar, ama gerçekten piskopatına denk gelirseniz takar bıçağı. ankara orası amk- "ya ahmet sus allahın varsa sus" dedim. kısaca anlattım olayı. çok sinirlendi ahmet. 1 saat kadar buz koydum yanağıma. acısını almıştı, ama ertesi gün moraracağı belliydi yani.
ertesi gün ayşe "dersim bitince size gelicem" diye mesaj attı. "gel" yazdım.
geldi sonra, yüzümü görünce klagib olarak bir çığlık attı tabi. sakinleştirdim sonra. gavatın vurduğu yerden yavaşça öptü. "hemen geçer artık" dedim. güldü bir tanem. yemek yapıp yedik beraber.

angara bebesi mi panpa :D

kek piştikten sonra çayla zütürdük keki. üstüne de bir film açıp sarılarak izledik. geç olmadan ayşe'yi evine bıraktım. annesi eve davet etti ama hiç halim yoktu beyler. kabul etmeyip çıktım evden. hava kararmıştı ve tenha yerlerden geçiyordum. yürürken "la bebe baksana" diye bir ses duydum. arkama baktım 2 tane alagavat var. "bebe ?" dedim. "he la sana dedim gel bakam" dedi. "sen gel la" dedim ben de. adamlar bendne büyüktü ve hiç şansım yoktu. ama kendimi ezdirmem beyler. gavatlar gelmeye başladı. kaçmadım amk. "sana gel diyom da niye gelmiyon la" dedi. bana dedi amk. "sen kim sen lan muallak kılıklı" diyip kafayı gödüm gavata. diğeri de bana bir tane patlattı. çok sendeledim yumruktan sonra. baktım 2 ye 1 geliyorlar, kaçtım dıbına koyayım. hiç ama hiç şansım yoktu çünkü. ayrıca ben o gavata vurmasam o bana vuracaktı. iyi yaptım amk.

panpa hikaye güzelde az hızlı be 5 dakka oldu

geldim başlıyorum

panpa gerizekalısın ama sevdim seni anlat dinliyorum sonuna kadar.

güzel hikaye pampa, devam et bekliyorum
yalnız olum bak gerçek hikaye dimi uydurmaysa belanı gibem senin

beyler 1-2 saat sonra devam edecem. kusura bakmayın. gerçekten önemli.

ilk 1 ay ahmet'i eve çıkmaya ikna etmemle geçti. 1+1 ev bulduk. okula uzak sayılmazdı. artık sevinç ve ayşe bize geliyor, film falan izliyorduk. temizlik ve yemekleri de kızlar yapıyordu. rahattık bu konuda.
sevinç ve ahmet'in evde olmadığı bir gün ayşe'yle sevişiyorduk. bir anda "yapalım mı ?" dedi. şok geçirdim o an beyler. kendimi geriye çekip "pişman olacağız. yapmamalıyız" dedim. ayşe bir şey demedi. yataktan kalktım. "hadi kek yapalım" dedim. havayı dağıtmak zorundaydım. çünkü utanmıştı bir tanem.

Reserved

metroya binip evlerine gittik. annesi güzel yemekler yapmış. özlemiştim ev yemeğini amk. yazın kalkıp yemek yapmak zor geliyordu çünkü. doya doya yedim o yemekleri. yemek yerken annesi "inşallah mürvetinizi görürüm" dedi. ben dondum kaldım amk. ayşe'nin gözleri açıldı bir anda. hiç beklemiyordum çünkü. ayşe'yle birbirimizi seviyorduk, ama evlilik olayını hiç konuşmamıştık panpalar. o gece nurşen teyzenin ısrarıyla onlarda kaldım. sabah da ayrılıp yurda giriş yaptım.

panpalar 1. sınıf bitti, açıktan yazıldığım muhasebeyi de bitirdim. ankara'ya geri dönecektim. ayşe'ye bir hediye alayım dedim. bir müzik markete gidip epiphone bir gitar ve ufak bir amfi aldım. ayşe'nin hayaliydi bir gitarı olması... yine ağzım kulaklarımda gittim ankara'ya. ayşe aşti'de bekliyordu. sımsıkı sarıldık birbirimize. kokusunu özlemiştim lan. doya doya çektim içime. o kadar sıkı sarıldım ki "aşkım acıdı" dedi. kıyamam ki sana ben...

geldim başlıyorum

Yemek yiyim geliyorum

sahur yapıp gelecem panpalar.

neyse, hızlı geçiyorum. bahar şenlikleri falan derken bir güzel eğlendik panpalar. şebnem ferah falan geldiydi. şebnem ferah önemli değil de, gitaristi metin türkcan'dı amk. ayşe ve benim için önemli olan buydu. gözlerimin etrafındaki çizgiler çalarken öpüştük ayşe'yle. o kadar romantik bir ortamdı ki anlatamam panpalar. o günü geri getirmek için canımı bile verirdim amk. neyse, sene bitti ben şehre dönücem. amcamlarda kalamam. abim de yazın onlarda kalıyor yazları malum.
otobüse binerken ağladık ayşe'yle. 3 haftada bir gelecektim ankara'ya, ama yine de ayrılıyorsun sevdiğinden işte amk. o aşti'nin dıbına koyayım ben panpalar...
o yazı staj yaptığım muhasebecinin yanında geçirdim. adam yaşlı falan ama işin ehli sonuçta. çok şey öğretti bana. hakkı ödenmez yani...