çok şey yaşadım panpalar. yaşadıklarımı da sizlere anlatmaya karar verdim. dinleyen buyursun. zevkle okuyacağından eminim.

liseye kadar sosyal ortamı olan, eğlenebilen bir tiptim. lise 1 de babamı kalp krizinden kaybettik. abim, annem ve ben kalmıştık. bu durumun hem okul, hem de aile durumlarına çok etkisi oldu. zaten gibik bir meslek lisesine gidiyordum ve derslerim hiç iyi değildi. aile durumumuz da babamın ölümünden sonra hiç iyi olmadı. maddiyat konusundan değil, babamın ölümünden sonra hiç aynı masada yemek yemedik.

bilen bilir, para yerine güzel bir aile hayatını seçme şansı olsa parayı gibtir edecek çok insan var burda. annem her zaman anlayışsız, abim duruma göre değişebilen biriydi.
lise 1'de babamın ölümüyle kötü olan derslerim iyice bozuldu ve sene sonunda 7 zayıfla eve gittim. anneden bir tokat, abimden küfürler yedim. -abim benden 2 yaş büyüktü ve 11. sınıfa gidiyordu.

okul müdürünün bana gösterdiği tavizle derslerin 4 tanesini verdim ve 10. sınıfa geçtim. sınıfı geçtikten sonra ankara'ya giderek amcamların yanında kaldım ve bi lokantada çalıştım. gibik bir esnaf lokantasıydı. nerede ağzı bozuk, insanlıktan nasibini almamış huur çocukları varsa hepsi yemek yemeye gelirdi. onlara hizmet etmek kanıma dokunmuyor değildi, ama yapmak zorundaydım. maddi durumumuz kötü sayılmazdı, babamdan emekli maaşı kalmıştı ama en azından sigara paramı çıkartmak zorundaydım.

okuyan varsa ses versin.

yaz sonunda yaşadığım şehre geldim. -gibik bir anadolu şehri- geleceğimden annemin ve abimin haberi yoktu. eve girdiğimde annem yalandan bir sarılmayla geçiştirdi. abimse gerçekten sarıldı. abim özünde iyidir. 10. sınıf başladı, gidip geliyorum okula. ne sınıfta, ne de okulda kafa dengi 1 tane adam yoktu. çevremdeki herkes yalandan gülücükler saçıyordu, birbirinin arkasından konuşan huur çocuğu çoktu. en sevmediğim şeydir samimiyetsizlik.

10. sınıfta kendimi biraz daha toplamıştım. sorunsuz sınıfı geçtim. abim de liseyi bitirmişti ve fena olmayan bir üniversitede işletme kazandı. abim adına çok seviniyordum. çünkü bu kokuşmuş şehirden ve nefes alınmaz evden gidecekti. gitti de...
abim annem olacak kadının çantasında gebelik testi bulmuş. o günü hiç unutmuyorum. evde kırılmadık 1 şey bile kalmadı. abim son olarak annemin yüzüne tükürüp gitti. son 2 yıldır soru sorulmadıkça konuşmayan ben hiçbir şey yapamadım. 1 gün sonra abim beni aradı ve amcamlarda olduğunu söyledi. ağladım ve yaz boyunca sigara almak dışında da evden çıkmadım. nasıl çıkayım ? o kadının yüzüne nasıl bakayım ?

dünyam başıma yıkıldı. zayıflamıştım, uykusuzluktan ve ağlamaktan gözlerimin altı mosmor olmuştu. tüm dünyam 3 ay boyunca mor duvarları olan, sigara dumanından sararmış perdeli odam olmuştu. tek yaptığım sigara içip müzik dinlemekti. elimden ne çalışmak, ne de dışarı çıkmak geliyordu. zaten arkadaşım da yoktu.

bataktaydım resmen. bakkaldan sigara isterken sesimin çıkmadığı oluyordu. hala daha bazen oluyor. bir gün facebookta bir rock sayfasında gezinirken yorumlarda bir kız gördüm. biraz profilini inceledim. kız yaşadığım şehirdeydi. kapak fotoğrafında metallica vardı. ergen diye düşündüm. -metallicayı aşağılamıyorum.- ekledim kızı. inanır mısınız, eklerken bile heyecanlandım. profilimde 3-4 tane kız vardı zaten. kızızın ismi ayşe'ydi. esmer, uzun siyah saçlı normal bir kızdı.

https://www.youtube.com/watch?v=xqCKvUgib-I dinleyin, güzeldir.

ayşe kabul etti arkadaşlık isteğini. ama elbette mesaj atacak cesaretim yoktu.
11. sınıf başladı ve ben yine okula gidip geliyordum. sınavdan 1 gün önce çalışan, gri pantalonlu, asosyal bir liseliydim. bu arada abimle de konuşuyordum. annemle sadece para isteyeceğim zaman "param bitti" kelimesini kullanırdım.
günler geçtikçe ben ara sıra ayşe'nin profiline girip paylaştığı şarkıları dinliyordum. bir gün led zeppelin'den moby dick şarkısını paylaştım. hiç beklemiyordum ama ayşe beğenip "deep purple candır" gibi aptalca bir yorum yaptı.

o öyle yazınca yorumda uzun süre tartıştık. hani ne kadar da uğraşsanız çenesi kapanmayan kızlar var ya, ayşe o kızdı işte. daha fazla dayanamayıp durumu kaldırdım. kendi kendime "hasgibtir lan ordan" diyip bir sigara yaktım. sigaramı içerken ayşe'den mesaj geldi. biraz sert çıktım, kusura bakma gibi bir mesajdı sanırım. o gece ayşe'yle tanıştık. uzun süre konuştuk. hangi okulda okuduğundan falan bahsetti. bir liseli tanışması düşünün, öyleydi işte. onunla konuşurken bacaklarımın titrediğini farkettim. gerçek asosyaller bilir, bir kızla konuşmak benim için büyük bir şeydi.

-yeni üye olduğumdan 600 saniye kuralı var. o yüzden yavaşım-
ayşe bir anadolu lisesindeymiş. zaten ben bunu profiline baktığım için biliyordum. 10. sınıfa gidiyormuş. yani benden 1 yaş küçük. o gece ayşeyle konuştuktan sonra gidip aynaya baktım. saçlarım her zamanki gibi incintı. sakallarım zaten yeni yeni sertleşmiş, fena değildim. ama asosyaldim. önümdeki tek engel buydu. 2-3 gün geçti ve ayşe bir daha mesaj atmadı. tüm gücünü toplayıp düşmana saldıran cüneyt arkın edasıyla ayşe'ye "slm" yazdım. hahahahahahahah yazarken güldüm şuan amk.

o da selam yazdı. o gün çok mesafe katettim. bir çok şey konuştuk ayşe'yle. kendini anlattı bana. ben de biraz yalan katarak kendimi anlattım. ayşe cana yakın bir kızdı. çok konuşan, çok samimi bir kızdı. tipik bir sosyoloji öğrencisi gibiydi amk. ama onun bu neşeli halleri hoşuma gidiyordu. samimi bir kız bulmak zor işti çünkü amk. o gün ayşe telefon numaramı istedi benden. şaşırmadım değil amk. telefon numaramı istediğinde salakça gülüp ayağa kalktım ve solana çıkıp dolapta meyve suyu aradım. tamamen saçmalamıştım yani. telefon numaramı verdim. kendi kendime "acaba hoşlandı mı lan benden" falan diyordum. çünkü benden hiçbir kız hoşlanmamıştı amk. ortaokulda 1-2 tane kızla çıkmıştım o kadar.

1 ay kadar hem facebook, hem de telefondan mesajlaşarak ayşe'yle yakınlaştık birbirimize. samimi olmuştuk lan. çok konuşuyordu falan ama çok tatlıydı. birbirimize yaptığımız salaklıkları, kendimize göre çılgınlıkları anlatıyorduk. liseliyiz işte. şimdi bakınca salakça geliyor. unutmuyorum, haziranın 1'inde annem maaş kartını bırakıp gibtir olup gitmiş. abim de amcamlarda kaldığı için yapayalnız, tek başıma kaldım. ağladım, çok ağladım. telefonumu 1 hafta açmadım. evet, anneliği sembolikti ama çok koymuştu.

1 hafta sonra telefonu açtığımda 40 dan fazla mesaj ve çağrı vardı. hepsi abim, amcam ve ayşe'dendi. abimi aradım ve olanları anlattım. hiçbir şey demedi. ankara'ya gelmemi söyledi. ama gitmedim. yengemden hiç hoşlanmıyordum ve zaten abimin de onlarda kaldığı için kendimi de yük etmek istemedim. param vardı. kendime bakabilirdim. zaten yemek yapmayı da, çamaşır yıkamayı da biliyordum. akşama doğru elife mesaj attım. telefonum bozduldu, babaannem öldü faceden de yazamadım gibi bir yalandı.
sevmiyorum yalan konuşmayı, ama iyi konuşurum. zaten yalan konuşmazsanız üniversitede bir tak yiyemezsiniz.

biraz daha konuştuktan sonra ayşe buluşalım dedi. ulan tamam. buluşalım ama ben seninle nasıl yüz yüze konuşayım amk ? zaten hayatım mahvolmuş, 1 haftada yine çökmüşüm. ama buluşmazsam da ayşe'yi kaybedebilirdim. bunu göze alamazdım, çünkü ayşe'den hoşlanıyordum. işi bitse de mesaj atsa diye beklediğim birini kaybedemezdim. ayşe de giderse intahar ederdim heralde.
tamam deyip buluşalım dedim. bir kafe söyledi, orada buluşacaktık. 2 gün sonrası için sözleştik. zaten okul da bitmiş, tatile girmiştik. bundan sonrası boş boş gezmek olacaktı yani.
buluşma gününden 1 gece önce keten bir kapri ve yakalı tişört ütüleyip koltuğun üstüne düzgünce serdim. o gece uyuyamadım lan. yemin olsun uyuyamadım. çok heyecanlıydım çünkü. bir asosyal için bir kızla buluşmak... ne bileyim, zordu işte.

gece 5 de uyuyakalmışım. saat 11'de uyandım. telefona baktım 1 mesaj. "bir aksilik yok deme" hayır dedim, buluşucaz. kalkıp bir tost yaptım kendime. dişlerimi fırçaladım, elbiseleri giyindim ama saçımı yapmadım. ne zaman saçlarımı düzeltmeye çalışsam daha tak oluyordu çünkü. evden çıkıp atladım dolmuşa. ne kadar ter kokan, 10 günde bir yıkanan kahpe evlatları varsa doluşmuşlar amk. miğdemin bulanmasına dayanamayıp indim dolmuştan. 15 dakika yürüdükten sonra geldim kafeye. geldim ama nasıl heyecanlıyım amk. bir kızla buluşacaktım. ben lan ben. bir kızla buluşacaktım. bu asosyalliğin anasını avradını gibeyim ben. burdan asosyal panpalarıma selam olsun. oturdum kafenin balkonunda bir masaya. sigara ve çay keyfi yaptım. mesaj geldi "geliyorum dakikaye ordayım" diye. tamam dedim üst katta bekliyorum. hani heyecanlanınca karnınızda bir yanma olur ya. öyle oldu bana da.

https://www.youtube.com/watch?v=WUNkHdi6-Vw
maaş kartım var, param var yani. zütüm kalkmış murattı içiyorum amk. yaktı bir sigara daha. tam sigarayı söndürürken ayşeyi gördüm. üzerinde kot pantalon, pembe bir tişört, saçlarını salmıştı. çok güzel olmuştu lan. ayağa kalktım. tam hoş geldin diyecektim ki hafif balgam geldi diyemedim. öhümm yapıp hoş geldin diyip sırıttım. hoş bulduk sefa dedi. sesi inceydi. iş görüşmesine gitmiş yeni mezun mühendis gibi tokalaştık. oturdu karşıma.
+ ne içersin ayşe ?
- bi kola içiyim ben.
kolasını söyledim. nasılsın, napıyosun gibi şeyler konuşuyoruz ama bacaklarım inanılmaz derecede titriyor. yüzümün kızardığından da eminim ama çaktırmadı heralde. insanları utandırmayı sevmezdi ayşe.
gözlerimin morardığını söyledi. babaannemin ölümünden falan bahsettim. çok severdim diye yalanlar attım. üzülmüş gibi yaptı. belki de gerçekten üzülmüştü bilmiyorum. ama suratı asılmıştı.
konuyu dağıtmak için müzik konuşmaya çalıştım. zaten bilgim olan nadir şeylerden biri de müzikti amk.

bu gecelik son part gece saat 12 gibi devam ederim.
kafeden çıkıp yürümeye başladık ayşe'yle. yürürken okuldan bir çocuğa rastladık. bu ne ayak lan der gibi baktı resmen bana amk. yürürken ayşe "koluna girebilir miyim" dedi. tabi dedim. ama utanmıştım. eline dikkat ettim o an. tırnaklarına parlatıcı sürmüştü. hafif de uzundu tırnakları. küçüktü elleri.
yarım saat kadar yürüdükten sonra lunaparka gidip çarpışan arabalara, gondola bindik. gülüyordu lan. mutlu gibiydi. ben de ona bakıp mutlu oluyordum amk. lunaparktan sonra evine bıraktım onu. tokalaşıp yanaktan öpüştük. şunu rahatlıkla söylebilirdim ki hayatımda geçirdiğim en güzel gündü.