Ozaman uzun yaz biz onu okuyana kadar saniye gidiyor kısa yaziyorsun.

ayşe kabul etti arkadaşlık isteğini. ama elbette mesaj atacak cesaretim yoktu.
11. sınıf başladı ve ben yine okula gidip geliyordum. sınavdan 1 gün önce çalışan, gri pantalonlu, asosyal bir liseliydim. bu arada abimle de konuşuyordum. annemle sadece para isteyeceğim zaman "param bitti" kelimesini kullanırdım.
günler geçtikçe ben ara sıra ayşe'nin profiline girip paylaştığı şarkıları dinliyordum. bir gün led zeppelin'den moby dick şarkısını paylaştım. hiç beklemiyordum ama ayşe beğenip "deep purple candır" gibi aptalca bir yorum yaptı.

geçeyim buraları. lys'ye girdik. ygs'den daha iyi geçti. ikimiz de havalara uçuyorduk panpalar. hele sonuçlar da açıklanınca öyle bir sarıldık ki birbirimize. birlikte üniversiteye gidecektik, yeni bir hayatımız olacaktı. kurtulacaktık bu gibik şehirden.
ankara'yı yazmaya karar verdik, çünkü daha pahalı bir şehirde okumaya zütümüz yemedi. ilk işim ankara'ya amcamın yanına gidip ayşe ve annesi için 1+1 ev tuttum. ama bu kolay olmadı elbette. sonuçta 19 yaşındaki bir çocuğa evini emanet etmeye korkuyor insanlar. ayşe'nin anneannesi gilin desteğiyle de eve birkaç eşya aldık.
asıl konu ayşe'nin annesi için iş bulmaktaydı. bu konuyu da amcam halletti sağolsun. sigortalı, asgari ücretten daha yüksek bir iş buldu ayşe'nin annesine. nurşen teyzeye...

1 ay kadar hem facebook, hem de telefondan mesajlaşarak ayşe'yle yakınlaştık birbirimize. samimi olmuştuk lan. çok konuşuyordu falan ama çok tatlıydı. birbirimize yaptığımız salaklıkları, kendimize göre çılgınlıkları anlatıyorduk. liseliyiz işte. şimdi bakınca salakça geliyor. unutmuyorum, haziranın 1'inde annem maaş kartını bırakıp gibtir olup gitmiş. abim de amcamlarda kaldığı için yapayalnız, tek başıma kaldım. ağladım, çok ağladım. telefonumu 1 hafta açmadım. evet, anneliği sembolikti ama çok koymuştu.

geldim beyler
ayşe'yi bıraktıktan sonra eve yürüyerek gitmeye karar verdim. elimde sigara, düşünerek yürüdüm. ayşe iyi kızdı. gerçekten hoşlanıyordum, ama bana o gözle bakar mıydı, bilmiyorum. hem ayşe'den önce düşünmem gereken şeyler vardı. koca evde tektim... hadi onu da geçelim, üniversiteye hazırlanmam lazımdı. eve gidince abimi aradım. üniversiteye hazırlanacağımı söyledim. o da atladı hemen dershaneye git falan. lan iyi tamam gideyim ama asosyal bir bin olduğum için yeni insanlarla falan yapamazdım. bu yüzden zor da olsa evde çalışıp hazırlanacağım diyip kabul ettirdim.

aşık olmuştum olmasına ama, o yavuz çetin'di. ben ciksedört'ün gibik gitaristiydim. bakar mıydı ki bana ?
neyse günler geçti ayşe'yle buluşmaya devam ettik. bir yandan ayşe, bir yandan da üniversite hazırlıkları... ygs konularının bitmesine fazla kalmamıştı. yani iyi gidiyordum.
okulların açılmasına 1 hafta kala birkaç günlüğüne abim gelmişti. abim samimi davranmaya çalışıyordu. ama ben pek de samimi davranamıyordum. neyse abim de gitti yine tek kaldım.
okul başladı, staj için bir muhasebecinin yanına gittim. allah razı olsun, adam dükkanda ders çalışmama izin veriyordu ve hakkım olan parayı da bana veriyordu. hem mesleğimde kendimi geliştiriyordum, hem de para kazanıyordum. iyiydi yani.

allah'tan öyle olmadı beyler. kabul etti. rahat bir nefes aldım amk. buluşma günü ayşe'yi evinden alıp kendi evime zütürdüm. "eviniz güzelmiş. " dedi. bilmiyor ki evin her türlü işini ben yapıyorum. "evet güzeldir" dedim. utandım açıkcası. asosyal sefa eve kız getiriyor amk. neyse, ayşe'yi oturttum koltuğa. portakal suyu verdim eline. o da biraz utanmış olacak gözlerini kaçırıyordu. aldım laptopu. "ne izleyelim ?" dedim. "ya ben titanic'ten çok etkilenmiştim" dedi. tamam dedim titanic'i izleyelim. yanaştı yanıma, izledik filmi. zar zor izledik zaten amk. amk ttneti yüzünden dona dona izledik. ama ayşe dert etmedi bunu.

maaşa 1 hafta vardı ve cebimde 10 lira falan vardı. staj yaptığım yerden utana sıkıla para istedim. sağolsun verdi. baba adamdı.
günler geçti ayşe'yle buluşuyoruz falan ygs geldi çattı. ayşe'yle kararlaştırdık beraber gideceğiz, o beni bekleyecek.
o gece uyuyamadım. emek vermiştim ve karşılığını almak istiyordum. sabah oldu, saat 9 gibi sınava gireceğim okulda buluştuk ayşe'yle. bana moral veriyor, gazlıyordu. bense korkuyordum amk. ya yapamazsam diye.
neyse vakit geldi çattı ayşe'yle sarılıp girdim içeri, yerime turdum. bacaklarım ayşe'yle ilk buluşmamızdaki gibi titriyordu. optikler dağıtıldı, doldurduk ve sınav başladı.
türkçeye başladım ve 30 dakika gibi bir sürede bitirdim. soyal de öyle geçti. matematikten 14 tane emin olduğum soru vardı. yok yok... öyle olmadı. çişim geldi sınavda türkçe bitmeden gibtir oldum çıktım, koşarak tuvalete gittim. işerken ağladım panpalar.

ygs yaklaşmış, birkaç kere kendime matematik için özel hoca tutmuştum. esaslı adamdı. indirim yapmıştı bana. gayret ederseniz, efendi olursanız size yardım etmeyecek hoca yoktur. -hoca olup da huur çocuğu olanlar dışında- eee indirim de yapsa da bütçeme ağır darbe vuruyordu bu durum. ayşe'yle buluşacağımız hafta ayşeye bir mesaj attım. "ayşe, bu hafta buluşacaktık ama benim param yok. istersen erteleyelim." bu mesajı atmak bir erkek için zordur, ama dürüst olmayı tercih ettim panpalar. ailevi mese dışında ayşe'ye yalan söylemedim. bu mesajdan sonra ayşe karşı atağa geçti. "ya olur mu öyle şey, ne parası" gibisinden bir şeyler. bunun üstüne "bize gel, annemler yok. film izleriz" dedim. sonradan kafama dank etti amk. ya kız yanlış anlarsa ?

burda olan ses versin panpalar. tek başıma konuşuyo gibi hissediyorum.
https://www.youtube.com/watch?v=-UjZL-iPjgk

https://www.youtube.com/watch?v=qQXP6TDtW0w
çok kötüydüm panpalar. dile kolay, 1 sene çöpe gitmişti. en önemlisi de gibtir olup gidemiyordum yaşadığım şehirden. zaten gitseydim de aklım hep ayşe'de olacaktı...
alkolün etkisiyle duvarları yumrukladım. çok sinirliydim çünkü. zayıf, liseli ergen siniri işte...
ben duvarları yumruklarken ayşe aradı. kısık bir sesle "napıyorsun" dedi. "eve geldim, oturuyorum" dedim.
+ sıkmıyorsun deme canını ?
- bilmiyorum. çok kötü oldu bu.
+ boş ver. seneye birlikte hazırlanırız.
- tamam.
- bak sefa, sen benim için önemli birisin. sen üzülünce ben de üzlüyorum. topla kendini.
tamam, deyip kapattım telefonu.

gözleri dolmuştu lan. içime öküz oturmuştu resmen. o anlatırken babasını dövmeyi düşündüm, ama adam bana 1 koysa feriştahımı giber amk. zayıf bir binim. hayatımda zaten 2-3 kere kavga etmiştim.
o anlattı, ben dinledim. annesinin yanında olması gerektiğini falan söyledim. zaten kız 11. sınıfa geçmişti ve 2 sene sonra zaten üniversite için gibtir olup gidecekti burdan.
üniversiteye gideceğini, annesiyle beraber burdan gidebileceğini falan anlattım. umut verici konuştum yani. zaten asosyaller iyi dert dinler amk. tavsiyeleri güzeldir.
bu konudan sonra bana sordu ailen nasıl diye... "iyi" diyebildim amk.

Devam et.

1 saat kadar kafede dert dinledikten sonra tekrar ayşe'yi eve bıraktım. bu sefer sarıldı lan bana. bildiğin sarıldı. ben de şaşırdığımda tek elimi sırtına koyabildim. bu arada parfümü sabun gibi kokuyordu. güzeldi.
sarıldıktan sonra "çok iyisin sefa" dedi. bir şey diyemedim. gitti evine. yine yürüyerek eve gittim amk. çok şaşkındım panpalar. ilk defa bir kız içtenlikle sarılmıştı bana.
eve gittikten sonra aynaya baktım. sakallarım uzamıştı. yanaklarımda hafif tüyler belirmişti amk. berbere gidip bir güzel traş falan oldum.
tekrar eve geldikten sonra 1 saat banyoda vakit geçirdim. hani başından aşağı suyu tutarsın da düşünürsün ya, öyle yaptım. ayşe'ye aşık oldum panpalar.

neyse, ygs geldi çattı. ben tmden, ayşe sayısaldan giriyordu. kafası çalışıyordu ayşe'nin.
ygs'ye ayrı okullarda giriyorduk. sınav salonuna girmeden işedim ne olur ne olmaz diye. sınavım iyi geçti beyler. ayşe'nin de iyi geçmişti. yaşadığımız şehirden çıkmamıza az kalmıştı ve moralimiz tavandı amk.
sınavdan 1 gün sonra hem ayşe'yi, hem de annesini yemeğe çağırdım. annesi biliyordu benim ailevi durumları. ayşe anlatmıştı, kadın 1 kere bile sözünü etmedi.
sulu yemek yapmayı çok beceremediğimde bimden 3 tane konserve barbunya aldım. kendim de pilav ve köfte yaptım. iyi bir menü olmuştu yani.
yemekte kadın "ben size güveniyorum. iyi yerlere geleceksiniz, sakın birbirinizi bırakmayın evladım" dedi. unutamam bu sözü panpalar.
kadın tipik iyi anne örneğiydi.

annesi gibi esmer, boncuk gibi gözleri olan bir kız çocuğu. hayalim buydu beyler. iyi bir ailem olsun istiyordum. aileme, çocuğuma kendi yaşadıklarımı asla yaşatmayacaktım.
neyse, devam edeyim.
piknikten sonra evime gittik. biralarımızı alıp "zombieland" filmini izledik. -macera, komedi karışımı-
filmden sonra da hayvanlar gibi seviştik. sadece seviştik beyler. hayatımda yaşadığım en ateşli sevişmeydi. zaten başkasıyla da sevişmedim ki amk.

geçtik içeri, oturttum karşıma. "bak ayşe'm, böyle olacağını, incileceğini aklımın ucundan bile geçirmedim. ben seni nasıl inciltirim ? lütfen eskisi gibi olalım. " dedim. ayşe kaldırdı kafasını "beni inciltmeyeceğini biliyorum. özür dilerim, yapmamam gerekirdi." tam olarak istediğim cevap bu değildi. ama beni affettiğini düşünüp yanına geçtim. kollarımı ahtapot gibi sardım. boynundan öpüp uzun süre sarıldım.
birlikte vakit geçirdikten sonra nurşen teyzete gittik. karnımızı doyurduk, televizyon izledik. tam bir aile ortamıydı panpalar. özlediğim ortam buydu benim. tamam, gezip eğleniyorduk ama öyle bir aile ortamın içim burkuldu beyler.

ankara'ya döndük. evine bırakacaktım, ben giderim dedi soğuk bir ses tonuyla. bir şey diyemedim panpalar. durum böyle olunca gözlerim doldu. yaktım bir sigara eve gittim. ahmet de yoktu. malum yaz ayı, memleketine gitti çocuk. o gün içtim. çok içtim. lanet ettim kendime, nasıl yaptım bunu diye. mesaj attım "seni çok seviyorum, böyle olmasını istemezdim. lütfen böyle yapma" cevap gelmedi panpalar. 10 gün kadar ne ben, ne de o arayıp sormadık birbirimizi. ayrıldık mı, bitti mi diye kendi kendime sormaktan kafayı yiyecektim. dayanamayıp aradım... "seni çok özledim" dedim, ses vermedi. "ayşe seni çok özledim" diye bağırdım. ağlamaklı bir ses tonuyla "ben de seni çok özledim" dedi. "ya sen gel, ya da ben geleceğim" dedim. geldi panpalar. kapıda onu görünce içeri alıp 5 dakika boyunca sımsıkı sarıldım. onu görmediğim günlerin acısını çıkartıyordum sanki.

o 1 hafta içinde ayşe'yle birlikte olduk. nasıl oldu bilmiyorum, tutamadık kendimizi. sabah kalktığımda yüzüne bile bakamadım. içimden "lan şerefsiz nasıl yaparsın bunu sen ona nasıl" gibi şeyler geçiyordu. ben ayşe'nin yüzüne bakamıyordum, o da bakmıyordu. suratı asıktı panpalar. daha önce yaptığım gibi tutsaydım kendimi, böyle olmayacaktı. gitmemize 2 gün vardı. biz o 2 günde zorunluluktan konuştuk. zorunluluk derken, yemeğe gidelim gibi şeyler.
2 gün boyunca gülmedi ayşe. gönlünü alacak yüzüm de yoktu zaten amk. ne diyecektim ki ?

saat epey geç olunca uyuyalım dedik. ahmet sevinç'le, ben ayşe'mle uyudum. hatta o biranın etkisiyle çabuk uyudu. ben uzun süre onu izledim. çok düşündüm o gece. ileride ne olacak, ya biterse gibi soruları kendime sordum. bir süre sonra ben de uyudum. öyle güzel uyumuşum ki, yattığım pozisyonda geri kalktım. daha doğrusu uyandırıldım. dudağıma gelen ardı ardına gelen öpücüklerle uyandırıldım. "kahvaltı hazır canım" dedi. belinden kendime doğru çekerek yatağa, yanıma aldım. boynundan öptükten sonra kalktım. güzel bir kahvaltı yaptık.