Ayşe diyo elif diyon yalanın anasını gibtin

burayı kısa keseceğim. yaz geldi. okuum bitti. bu süre zarfında ayşe'nin annesiyle tanıştım, iyi kadındı. ayşeyle sık sık görüşüyordum. bazen dışarıda, bazen de benim evimde. daha çok evde buluşuyorduk. çünkü anneannesi gilde kaldıkları için kızın parası olmuyordu. bir nevi yüktüler onlara. ben de ayşe'yi ezmemek adına genelde eve çağırıyordum.
haziranın sonuydu. kırtasiyeye gidip büyük bir mebla ödeyerek hem kendime, hem de ayşe'ye kaynak aldım. dershane hayaldi...
ayşe'yi arayıp eve çağırdım. aldığım kitapları ayşe'ye verdim. mahcup olduğu her halinden belliydi panpalar. ama ben almasam ayşe'nin kaynak alamayacağını da biliyordum.
uzatmayayım burayı. ilk defa o gün ayşe'yle öpüştük. 2-3 dakikalık bir şeydi. benim ilk öpüşmemimdi. onun da ilk öpüşmesi olduğu çok belliydi. o gün daha fazlası olmadı. o istese de ben yapmazdım zaten.

kahvaltı dediysem, saat 2'yi geçiyordu amk. kahvaltıdan sonra hep beraber çıkıp çay falan içtik. çay içerken ahmet "anıtkabir'e gidelim mi ?" dedi. olur dedik. ankara'da 2. senemdi ve anıtkabir'e gitmemiştim. atamızı ziyaret edip ruhuna fatiha okuduk beyler. duygulanmadım değil açıkçası. ordan çıktıktan sonra go kart mıdır ne gibimse ona bindik. -olum çok pahalıydı lan-
hızlı geçiyorum, ikinci dönemdi ve finaller geliyordu. vizelerim fazla iyi geçmediği için finallere çok asıldım. çok stres yapmıştım ya geçemezsem falan diye. ama öyle olmadı. finallerde zor da olsa geçtim. ayşe'nin dersleri hep iyiydi. sınavlardan 1 hafta önce çalışmaya başlamadığı için rahattı. hatta bir gün final önce "napıyorsun ?" diye mesaja attığımda "gitarla uğraşıyorum canım" gibi bir cevap vermişti. kısacası kızlar çalışkan oluyo panpalar.

şimdi panpalar, babası ölen çocuk eğer babası emekliyse maaş alır. eğer okumazsan bu maaş kesilir. bende hem annemin, hem de benim maaş kartım vardı. kendi maaşımın kesilmemesi için açıktan muhasebe yazdım. yani bu sayede maaşım kesilmeyecekti. neyse bu konuyu aydınlattığıma göre hikayeye döneyim. ha bu arada, ayşenin annesiyle babası boşandılar.
o gün öpüştükten sonra ikimiz de utandık. ama sevdiğin insanla bunu yapmak kadar güzel bir şey yok be panpalar.
yaz boyunca çalıştık ayşe'yle. onun okulu başlayınca ders çalışma dışında vakit geçiremiyorduk. belki hafta sonu birkaç saat. sonra yine ders çalışıyorduk.
ders çalışıyorduk, çünkü bu gerekliydi. gitmemiz lazımdı.

Devam panpaa devam sen bizi birakmazsan biz seno birakmayiz.

bizim burda bostancı gösteri merkezi var oraya duman geldiğinde ergenler kendine partner bulmak için gidiyor huur çocukları

panpalar burda olan burdayım desin la.

yatağın mevresimini değiştirdim başlıyorum tekrar

Moralim hiç bu kadar gibilmemişti lan

zütüne atom bombası sokarim hadi amk

neyse amk. ilk içki içmem de böylece hazin şekilde son buldu. kafamın iyi olmasından doluyo öküz gibi uyudum. hani içersin de yatağa yattıktan sonra kendini kuş gibi hissedersin ya, çok severim o duyguyu.
sabah kalkıp yine tost yaptım kendime. tost yağlı olduğundan hafiften sivilcelenmiştim amk. geçtim aynanın karşısına, sivilcelerime diş macunu sürdüm. -etkili bir yöntemdir ama macunun kaliteli olması lazım- üstümü giyinip dolmuşla sinemanın olduğu yere doğru yol aldım. şöyle düşünün : büyük bir bina ve giriş katından alt kata merdivene iniyorsun. sinema orda işte. girişte ayşe'yi gördüm. ne giydi hatırlamıyorum, ama genelde converse, kot pantalon ve tişört giyerdi. yanına gittim.
+ merhabe ayşe nasılsın ?
- iyiyim sefa. sen nasılsın ?
+ iyiyim, sağoş. çok beklettim mi ?
- hayır şimdi geldim.
böyle bi konuşma geçti aramızda. ondan sonra bi sessizlik oldu. allahtan ayşe durumu kurtarıp "hadi girelim" dedi. ben biletleri aldım, o da mısır ısmarladı. şimdiki kahpeler gibi tüm masrafları erkeklere yükleyen huurlar gibi değildi ayşe.

sizin hiç hayalleriniz bir anda yok oldu mu beyler ? benim oldu. çok zor panpalar. çok zor. bir anda kendini boşlukta bulmak, sevdiğinizin elinden kayıp gitmesi, giderken de hiçbir şey yapamamak, elden bir şey gelmemesi. ben yaşadım beyler. o günlere kadar bu kadar acı yaşamadım ben. çok zor beyler. çok zor.
sona doğru geliyoruz.

basın sagolsun kardesim hikayeyi basından beri takıp ediyordum sonunda gozlerim doldu gercekten cok zor yasadıkların allah sabır versin.

günde 2 saatten fazla çalışıyordum. başlangıç için fena değildi bu. hele ki sınavdan 1 gün önce çalışan benim gibi bunalımda bir liseli için...
yine ders çalışırken bir yandan paragraf çözüyordum, bir yandan da ayşe'yle mesajlaşıyordum. 15 saniyede bir mesaj geldiği için 1 soruyu 5 dakikada çözüyordum amk. onların da çoğu yanlış çıkıyordu.
ayşe yarın boşsan buluşalım dedi. yine elim ayağım titredi amk. olur dedim. sözleştik, sinemaya gidecez. hayatımda 2. defa sinemaya gidecektim. ama önce üstüme başıma bir şeyler almam lazımdı. çünkü giysi dolabım geniş sayılmazdı. bilen bilir, hayatında bir kız varsa hem para, hem de elbise sorun olur.

birkaç gün sonra ayşe'yle pikniğe gittik. gitarıyla bu şarkıyı çalıp söyledi https://www.youtube.com/watch?v=c9-jAUo6GL0 -amfi pilliydi binler, hata aramayın- hem söyleyip, bir yandan da hata yapmamak için gözlerini eğerek parmaklarına bakıyordu bir tanem. harika bir gündü. çimlere uzanıp hayaller kurduk. hatta evlilik konusu ilk defa orda konuştuk. benim hayalim bir kız çocuğu sahibi olmamdı. gitara başlatıp konservatuarda okutacaktım onu. düşünsenize beyler, akşamları terasta sevdiğiniz kızla biranızı yudumluyorsunuz. bir anda uyanıp, uykulu gözlerle küçücük bir kız "baba" diyor...

ondan sonraki gün çarpım tablosunu ezberlemeye başladım amk. -üniversiteye hazırlanan arkadaşlara sesleniyorum, matematik yapmazsanız bi tak olamazsınız. 300 puanla tsden bir yere gidemezsiniz. 250 puanla tm den birçok yere gidersiniz.- çarpım tablosunu 5 e kadar biliyordum zaten. 2 günde ezberledim çarpım tablosunu. ulan çok illet bir şey ama çarpım tablosunu ezberlemek.
ezberledikten sonra ufak ufak başladım matematik çalışmaya. günde 30 tane de paragraf çözüyordum.

Çok üzüldüm lan

bir şeyler atıştırdıktan sonra bilgisayarı açıp birkaç saat cm 03-04 oynadım. gerçekten efsane oyundur. ben pek hatırlamıyorum normal olarak o zamanları tabi. ama gerçekten real madrid'in real madrid, milan'ın milan olduğu zamanların oyunu. ben ne zaman bu oyunu oynasam, -eğer yeni takım kuracaksam- ingiltere 3. ligden blackpool'u alırdım.
oyundan sonra müzik dinleyip yatağa uzandım. ayşe'yle mesajlaştık biraz. günümüzün nasıl geçtiğini falan anlatıyorduk işte.
https://www.youtube.com/watch?v=F3RYvO2X0Oo

Başın sağolsun kardeşim benim tutamadım çok ağladım çok zor şeyler yaşamışsın.

ertesi gün bir kırtasiyeye gidip 0 matematik kitabı ve diğer konu anlatım ve soru bankaları gibi tüm liselilerin korkulu rüyası olan şeyleri aldım. 5 lira ekgib verdi huur evladı. ama ben korkup paramı isteyemedim amk. bas bayağı isteyemedim. asosyallik böyle bir şey beyler. kırtasiyeden çıktıktan sonra mahalle bakalından 1 paket murattı ve bir tane de portakal suyu alıp eve döndüm. yemekle aram iyi değildi. bir öğünü ekmek arası peynirle falan geçiştirebiliyordum. millet bunalımdayken kilo alır, ben iştahtan kesilmiştim.