Buralar değerlencek #rez

önlerden rez

Rezervasyon

Annemim o pazar yerinde tavırlarının bile değiştiğini çok net hatırlıyorum. Ölmeye yakın insanlarda müthiş derecede değişim olur derler, tamda öyle oldu ama ben bunu o yaşlarda nerden bilebilirdim yüzüme dahil bakmayıp beni sürekli tersliyordu ve çok terliyordu ve 15-20 metre arayla sürekli elindeki poşetleri bırakıp dinleniyordu garip bir şekilde

Eve o şekilde 50 metre kadar yaklaştık tam vardık evde rahatça soluklanırız diye düşünürken bir anda arkama dönüp onu sırt üstü düşerken gördüm. Bu anı size ancak bu şekilde anlatıyorum ama inanın o andaki çaresizliğim tarif edilir gibi değil. Yanına koşarak yaklaştım başına doğru eyildim gözlerime bakışı resmen veda bakışıydı hıçkıra hıçra ağlamaktan başka elimden hiç birşey gelmiyordu Allah bu anı en kötü düşmanıma bile yaşatmasın gerçekten zordur . Şimdi düşünüyorumda, şu anda 26 yaşındayım ozamanda böyle yetişkin aklı selim olsaydım acaba elimden birşey gelirmiydi diye

harbi hikayeyse dinliyorum kardeşim Allah kimseye acı duygular yaşatmasın

Biraz düşündükten sonra ecele çare yok diyorum. O anda değil yetişkin, en kral cerrahta olsaydım ölüme meydan okuyamazdım. Neyse çok geçmeden etraftaki esnaf, yolda yürüyen durumumuzu farkeden vatandaşlar vs Etrafımıza toplanmaya başladılar. 3-5 dakika içinde biri bi taksi çağırmış olacakki taksi hemen yanımızda durdu ve annemi alıp taksiye koyup hastahaneye zütürdüler. Meğer o benim annemle son görşümmüş ..

Nerden bilecektimki... Bilsem sarılır öper koklar vedalaşırdım. Ama bilemedim. Çok geçmeden her nerden duyduysa babam ve aynı binadan bir hemşire komşumuz eve geldiler geldikleri gibi birşeyler alıp alelen evden çıktılar komşumuzun göz yaşlarının döküldüğünü hatırlıyorum babamın bize dönüp dönüp bakması
- Siz evde akkıllı uslu durun, biz sultan ablanızla hastahaneye gidip geliceğiz halanızda birazdan burda olur" deyip evden çıktılar. Çok geçmeden halam kapı çaldı halam evden apar topar çıkmış bize gelmiş. iyikide gelmiş annemle çok iyi anlaşırlardı bize sık sık gidip gelirdi elvan halam sağolsun hiçte yanlız bırakmadı..

Çok geç oldu varsa dinlemek isteyen rez alsın yarın devam edicem

Knk sabahlayalim hadi zaten kafam bozuk dertlesiriz

beyler şu anda iş yerindeyim yazamıyorum ama şuku dahilinde rezlerseniz akşam soluksuz devam ederiz

Rez ulan

Rezerved

Evet beyler eve geldim yazmaya devam ediyorum ..

et et devam et

Elvan halam her nekadar hareketleri yapmacık gibide dursa çok samimi bir insandır. Eve geldiğinde de soğuk kanlılığını koruyamamış eli ayağı titriyordu bir taraftanda bize güzel güzel telkinlerde bulunuyordu.
- Yavrularım anneniz biraz rahatsızlandı ama merak etmeyin sultan ablayla babanız annenizi eve getirmeye gitti. Merak etmeyin tamammı benim güzel çocuklarım" demekle beraber göz yaşlarına ve ses tonuna hakim olamayıp aslında bize göre büyük bir pot kırmıştı. Halen hatırlıyorum o anda ne derlerse desinler içimde kocaman bir sıkıntı vardı. Yaşıma göre çok büyük bir olaya şahitlik etmiştim. Bünyem kaldırmoyor durup durup ağlıyordum. Kardeşlerden en büyüğü olarak abilik duygusu beni sarmış olacakki dik durmaya çalışıyordum dik durmam lazımdı en küçük kardeşim daha sadece 6 aylıktı oda, durmadan soluksuz ağlaması halen kulağımda. Sanki herşeyden haberi varda kendi haline ağlıyor gibiydi. Ama şimdi görseniz kocaman drlikanlı kız olmuş kim derdiki bu el kadar bebek 17 yıl sonra üniversiteye hazırlanacak ..

Neyse zaman durmadı tabi gece 3 -4 oldu evin içi bir kalabalıklaştı bütün akrabalıarımız komuşularımız bizim eve toplandı. Aralarında ağlayanda var moral vermek için şaklabanlık yapanda var. Diğer kardeşlerim neyseki uyumuştu. Bir tek ben uyanık kalmıştım. Olayın şokundan olsa gerek ..
Artık sabah olmuştu birden evin telefonu çaldı. En küçük amcam memleketten gelmiş telefonu o kaldırdı ve bende o an istemsiz ve herşeyden habersiz herkezin telefona odaklandığı gibi bende odaklandım şahit olduğum konuşma şöyle..
- evet... Evet .. Peki anladım peki abim nasıl ??başımız sağolsun (burdan sonra ağlamaya başladı) - tamm abla başımız sağolsun ne yapalım mukadderat deyip telefonu kapattı .

içeriye girdi ve büyük amcama dönüp bir kaç saniye baktı ve hüngür ağlayarak ..
-Abi yengemizi yoğun bakımdan kurtaramamıştlar " deyip dizlerinin üzerine istemsiz bir şekilde çöktü. Bütün millet bir anda feryat figan, ağıtlar yakanlar bir taraftan Kuran okuyanlar bir taraftan sesler yükseliyordu. tabi ben bunlara şahit oluyorum ama bitaraftan annemin öldüğünü hiç tahmin bile edemiyorum. Olamaz çünkü annem ölemez benim

Halem durmu üzerime alınmıyorum halen bizim aielmizden biri ölemez zannediyorum nekadarda masumum o zaman..
Maddi ve manevi durumlarımız o zamana göre çok çok güzeldi. Babam ünlü bir temizlik ürünleri firmasında pazarlama müdürü olarak çalışıyordu. Annemde bizimle uğraşıyordu zaten. Neyse bizim eve geçelim. Artık ertesi günün akşamı oldu saat 18:30 felan oldu. Ve kapı çaldı. Kapıya koştum ve dedimki annemle babamlardır heralde sultan ablayla almaya gittiler çnkü diyerek kapıyı açtımki 2 tane yaşlı polis bana şöyle dediler..
-Burası hasan korkmazın evimi ??
+Evet amca.
-Ozaman sende şaban korkmaz oluyorsun " diyerek yanındaki polise güldü ve hadi bizi içeri al şaban korkmaz !! diye şaka yaparak içeri girdiler.
-Seninle biraz konuşmamız lazım şaban"deyip bana sarıldı.
- Şaban sorularıma doğru cevap ver tamammı ?
+Tamam polis abi ben yalan söylemem zaten..
-Peki ozaman senin annen nerde şu an ?
+ Hastahanedeler amca babam onları almaya gittim ama biraz daha kalacakmış" dedim
Polis amcamın gözlerine bakıp ben şimdi bu çocuğa nasıl durumu açıklıyayım der gibi etrafa efkarlı bi bakış attı ..