bir varmış bir yokmuş

ankara'ya kış geliyor. bundan en çok etkilenen artık ankara'da yaşamıyor olmasına rağmen bi arkadaş. kendisi olmadığı yerlerin sıkıntısını çekebilecek kadar yüce gönüllü ve bir o kadar da saf bir kişilik. istanbul'a da kış geliyor arkadaşım işine bak diyenler varsa içinizde, doğru konuşsun. evet ankara'ya büyük bir hızla kış geliyor. yavaş yavaş ama büyük bir hızla. yavaş yavaş beklerken ani bir şekilde yüzünüze çarpan rüzgarla belli ediyor gelişini. ne kadar hızlı koşarsan koş, arkanda seni sinsice, ağır aksak adımlarla takip eden Michael Myers gibi. sonuçta seni yakalar, kaçış yoktur. sen koşarsın koşarsın koşarsın koşarsın... o yürür yavaş yavaş, heyecansız, umursamazca, amacı işkence etmek bile değildir. o o'dur yalnızca. sen panik ve heyecan içerisinde koşarken, düşersin, eğer ormandaysan ki genellikle neden bilmiyorum ama ormandasındır dizlerin çamurlanır, neden bilmem ayakların çıplaktır çalı çırpı batar. o sırada eeh giberim böyle kaderi öldür lan beni öldüüüürrr. michael beni öldür. al beni laaaan! al beni. allah aşkına lan al beni. ölümü gör bak al ulan aaaaaal diyecek hale geldiğinde bir de bakmışsındır ki kış geçmiştir. yerini bahar yorgunluğuna, ot tak böcek alerjilerine, Myers'ın takip etmediği bir heyecana bırakmıştır. çiçek açmış, kuş ötmüş, hayvan uçmuş, aman allahım iyki Myers beni almamış, iyki almamış lan diye sevinirsin. ama boştur. boş bunlar. hep boş. oturup mantıklıca düşündüğünde kıştır baharın sonu arkadaş! neye seviniyorsun? napıyorsun? iyi misin?

Merhaba.

ankaradayım yine. çay içiyorum. sürekli saatime bakıyorum. kontrol halindeyim. bir gelen giden varmış gibi. halbuki yok. bilmem içinizde halbuki ne menem bir kelimedir diye düşünen oldu mu ama ben düşündüm. herkes benim hiçbir şey düşünmediğimi düşünürken ben oturdum bunu düşündüm. hal bu ki sıçtım üstüne tüy diktim - veya - hal bu ki ben öyle demek istememiştim gibi birçok kullanıma elverişli, son derece kültürlü, cici, her eve lazım, görmüş geçirmiş bir kelimedir halbuki.

kışın habercisi soğuk esintiler başladı. kedimin tüyleri pefir pefir esiyor. yine mi diyor? yine mi kış? yine mi soğuk? evet evladım. Myers geliyor. usul usul, kararlı, bu sefer bu işi bitirecek bence. bitse de gitsek diyecek hale gelmenin eşiğinde her an koşarak kaçmaya meyilliyim.

her zaman bir şeyler ekgib. ya bende, ya başkasında. ama hep benim hayatımda. ekgib olan nedir bilemediğimden eksiği bulamıyorum da. bir an tam ekgib olan hiçbir şey kalmamışken, bir an bir bakıyorsun ki kocaman bir boşluk açılmış orta yerinde. beklediğim şey nedir bilemediğimden muhsin gibi aşkım, bitanem nerdesin, tülin nerdesiiiğğiiiinn? diye haykırayım diyorum. ama muhsin'i öyle bağırttıysa kim belir beni nasıl anırtır korkusuyla tülaydan vazgeçiyorum ışık hızıyla. allahım bana görünmezinden sebepler gönder diyorum. bu babannemin kullandığı bir tür dua, temenni, tam olarak ne olduğunu ve ne anlattığını bilemediğim bir teselli ver isteği. neticede babannem olduğundan, ve benden toplam 55 yıl fazla yaşamış olduğundan bir bildiği vardır elbet diyerek Allahım bana görünmezinden sebepler gönder de bari onları bekleyedurayım diyorum.

bir görünmezinden sebep olsun, bir uçak olsun, yeni bir şehir, yeni bir gün, yeni bir uyku, yeni bir rüya, yeni bir dondurma, yeni kullanılmamış bir defter, kalbimden temiz bir sayfa, it kopuk, hırsız, dümenci, denizci, gemici ne olursa olsun... artık bir şey olsun. mümkünse iyi bir şey olsun. yalnızca benim için değil. cümlemize...
bitiremediğim cümlelerin bana olan öfkeleri dindiğinde hiç olmazsa.

bir varmış

bir yokmuş

bir varmış

bir yokmuş

işte her şey bu kadar basit aslında.

bir şey ya vardır, ya yoktur. varsa yok edilemez - yok edilmesi güçtür demek daha doğru olabilir- yoksa var edilemez ( var edilmesi durumu fevkaladenin fevkinde olur ama zordur demek daha doğrudur. sanırım.)

uzun zamandır ilk kez neye ihtiyacım olduğunu anlamış, elde etmiş, bir süre mutlu olmuş ve sonunda kaybetmiş bir insanım. en azından birçoğunun standartlarına göre insanım. sanıyorum öyleyim. umuyor muyum? emin olamıyorum.

tasımla, tarağımla... varımla yoğumla... yanımda olan ve olmayanla... yok olmak zamanı şimdi.