Şeriatın bir ülkede uygulanmaya başlaması, bir şekilde gücü elde etmiş bir azınlığın dayatması ile olmaz. Böyle olursa ülke insanının büyük çoğunluğu takıyye yapar, asıl inancını, düşüncesini ve hayat tarzını gizler, fırsat bulduğu yerde şeriattan çıkar, zora ve şiddete dayanan şeriat uygulaması insanların ondan kalben ve manen uzaklaşmasına, hatta nefret etmesine sebep olur, yine fırsat bulduğu anda insanlar isyan ederek bu uygulamaya son verirler.

Bir ülkeye şeriat uygulamasının gelebilmesi için önce müslümanlara sahih islam'ın (şeriatın) öğretilmesi ve bu bilginin serbest (rejim gereği yasak olmayan) alanlarda uygulanabilmesi için gerekli eğitimin verilmesi gerekir.

insanlar inanarak, benimseyerek, severek şeriatı mümkün olduğu kadar uygulamaya başlayınca toplumda yükselen değerler "islâmî değerler" olur, toplum ekgib kalan kısımların da uygulanması için baskı yapmaya başlar, yönetim de adım adım uygulama alanını genişletir. Bu genişletme yapılırken mutlaka takva sahibi islam alimleri ve diğer ilgili alanların uzmanları ile istişareler ve kamuoyu araştırmaları yapılır. Geçiş sürecinde toplumun ve dünyanın durumu, zaruretler, fitnenin önlenmesi gibi hususlar titizlikle gözönüne alınır.

Bütün bunlar yapıldıktan sonra insanlar zaten daha uygun giyinmeye başlarlar. Kamuya açık yerlerde uygunsuz giyinen ve davranışlarda bulunan müslümanlar uyarılır, kendilerine öğüt verilir, eğitim yapılır, ama şiddet ve ceza asla çare değildir.

Müslüman olmayan islam ülkesi vatandaşları kendi inançlarına göre yaşamakta serbest olurlar. Müslümanlarla aynı mekan ve ortamları paylaştıkları zamanlarda asayiş, kamu düzeni ve genel ahlak (âdâb) gerektiriyorsa bazı kısıtlamalar yapılabilir.