bir türk olarak sikeyim türk milliyetçiliğini

@56 insanlar devlete, (sorunun kaynağında)yabancılaştıkları için ihtiyaç duyuyorlar.

güçlü olan güçsüz olan mevzusuna gelince:
evrim teorisi güçlü olan hayatta kalır değildir. evrim teorisi: en iyi adapte olan hayatta kalırdır. asıl güç adapte olabilmektir. nietzsche delisinin güç istenci ile ilgisi yok. güçlü olan hayatta kalır söylemi çarkların bize dayatmasıdır. hiç düşündün mü neden oradaki insanlar o şekilde davranıyor? devletin düzeniymiş falan filan. geçelim bu söylemleri. neyin devleti? neyin düzeni? bir yerde tek eşlilik varken bir yerde çok eşlilik düzendir. bir yerde bebeklere tokat atmak insanlık dışıyken bir yerde bebekleri diri diri gömmek kanundur. hangi gerçeklikte yaşıyorsun? doğudaki insanlara kendi gerçekliğini dayatıyorsun hepsi bu. onların gerçekliğinde ise düzen o şekilde belki de?
demek ki neymiş? devletin düzeni düzen değilmiş. sadece mevcut gerçeklik içinde kendine yarattığı parçada var olan bir iktidar imkansızlığıymış. belki de senin yaptığın başka yerde düzensizliktir. peki doğal olan hangisi?
doğal olanı bulmak için ne yapmalıyız? doğal olandan kopuşa bakmalıyız. ne zaman doğadan koptuk? mülkiyet ile. o halde önce kendi kendimizin mülkü gibi davranmaktan vazgeçmeliyiz.

topluluk dediğin şey milletle bir tutamazsın, topluluk bir insan kümesidir... =zaten bir tutmadım.
topluluğa anlam kazandıran en büyük kavramda millettir veya dinlerdir... = aşkınsallaştırarak hiyerarşi var ediyorsun. hiyerarşi var ederek iktidarı var ediyorsun. oysa hiyerarşi yok. kendince değerler üretir insanlar. ve ayrıcalık kazanmaya çalışır. yanlış.
dünyadaki tüm türklere topluluk diyemeyiz veya tüm hristiyanlara topluluk diyemeyiz... ortak bir düşünce etrafında hareket eden ve yıllarca dili, kültürü vs. aynı olan insanlara topluluk demek olayı çok basite indirmektir. = olayı basite indirgiyorum. çünkü dil bizim dünya sınırımızdır. dilin ötesine geçebilmeliyiz. dil sadece konuştuğumuz, yazdığımız, iletişim kurmaya yarayan şey değildir. aynı zamanda düşünce yapımızı, davranış tarzımızı vs. şekillendiren bir sınırdır. bunun ötesine geçmek gerek insan olabilmek için. çünkü insan dilin ötesinde bir varlıktır. şu noktadan itibaren kültür yalnızca referans alınabilir bir deneyim topluluğu oldukça kabul edilebilir. aksi halde özgürlüğü hapseden bir muhafazakar eğilim olarak kalır. kültürler etkileşime girerek evrenselleşebilir yahut gelişebilir ve paralellik edinilebilir. kültür sınırımız olmamlı, bir done olmalı.

en iyiye getirmek demişsin. en nedir açıklayamazsın. en varsa sınır vardır. benim görüşümde gelişim sonsuza dek açıktır. seninkinde ene gelir ve biter. ve eğer biri ene gelmişse, ayrıcalığını kaybetmemek için diğerlerinin ene gelimini engeller. savaş, savaş, savaş... en yok sevgili incici arkadaşım. çünkü ilerlemek diye bir şey yok.
batıcıl anlamda ilerleme doğrusaldır. oysa gelişim her yöne olabilir. ilerleme düşüncesi faşizandır, hıza bağlıdır. fütürist anlayış. bilirsin, fütürist manifestoyu yazan marinetti, faşist manifestoyu da yazmıştır. fütürist anlayış, faşist anlayışın temelidir.
ilerleme yok, gelişim var. doğadaki gibi. evrenin genişlemesini düşün. ilerleme değil.

öz olmadan önce var oluyoruz zaten. varlığımızda özümüzü kuruyoruz. yalnız artık kurulan özler yabancılaşmıştır. önce doğaya, ardından kendi doğamıza. biz aslında bu değiliz. bunu fark edip reddetmeli ve tekrar yabancılaşma ötesinde özlerimizi kurmalıyız. olduğumuz şey ile asıl olduğumuz şey arasındaki uçurumun bu büyüklüğü geri dönüşün mümkün olmadığını gösteriyor. ama aslında 2 yol var. ilkini denemeliyiz. unutma, varlığımız benliklerimiz değil; insan oluşumuz. benin ötesinde olduğumuz bir insan var. üzerine yabancılaşmamış bir ben kurabiliriz.

gelişim yükselmek değildir. alt-üst ilişkisi yoktur doğada. bizler de doğadayız, doğanın bir parçasıyız. reddetmemeliyiz. yükseklik tamamen bir yanılsama. doğada yüksek ve ya alçak yok. çünkü alt ve üst yok. bizler hayvan değiliz. ama hümanist düşüncenin bir anlamı yok. insan olmamız bizi diğer canlılardan daha değerli ya da değersiz yapmaz. insanız insanız diyoruz ama kaçımız insanın ne olduğunun farkında? kaçımız ne olduğumuzu biliyoruz? sadece bize dayatılanı öğreniyoruz hepsi bu. insan özgürdür. peki özgürlük nedir? sartre derki: özgür olmaya mahkumsun... işte bunun gibi, bu özgürlük bizi bir içdaralmasına sevk eder. gerçekten dayanılmazdır. bu yüzden kaçarız bundan. insanlığımızdan. bu yüzden şu dönemde insan olmayan bir insanı yaşıyoruz.

emin ol bana, asıl olduğun şeyi sezdiğinde her şey anldıbını yitiriyor. uydurduğumuz her değer, mevki, en...