Rez alıyorum burda kalsın

rezerved

rez !!!

Alüoooovvvvv dayı nerdesin

Rezimi aldım bekliyorum bu konular önemli konular

Rezerved

Bu akşam yok anlaşılan 767 rez Şırnak- Merkez pöh

Rezervulazizim

Rezerve

bu dalyarak biraz sonra yazar buraya işte beyler gibimden kan geldi falan yarın görüşürüz diye gibtir olur gider beyler benden söylemesi

iyi geceler beyler, evdeyim devam.

25 Nisan 2003

Amerika Bağdat'a girmişti. Yani savaş tamamen sonlanmıştı. Amerikanın kesin zaferi vardı Irak-Amerika savaşı için. Tabii ki bir gerilla savaşı olacaktı. Hazırlananlar vardı ama Amerika bunları çok geçmeden bastırırdı.

Zaten yediğimiz yemek, içtiğimiz su bile hayırlı değildi Irakta, Körfez sonrası dağılmıştı tamamen bunlar. Bir tane ıraklı büyük bir lider vardı. Sünni olduğunu düşündüğüm. Onunla sohbete daldım.

"Neden böyle oldu? Basitce düştü?" diye sordum. Aldığım cevap "Amerika satın alarak kazandı." oldu. Yani derine inince şöyleydi. Bilgenin dediği gibi Amerika Irağa 2002 yılında girmiş, halkı içten içe saddama karşı ayaklandırmıştı. Bazı grupları, mezhepleri satın almıştı bu yüzden direniş olmadı. Kuzey Irakta da kürtlere silah verilip asker gibi kullanılmıştı. Denk gelmiştim bazen ama bize karşı bir saldırı halinde değillerdi. (Henüz.) Herkes kararsız ne yapacağını şaşırmış haldeydi çünkü. Bağdatında düşmesiyle birlikte çok şey değişti.

Bekliyoruz...

Hele şükür. Güzel anlatımına şuku vermek için üye bile oldum. Bekliyoruz

27 Nisan 2003

"Türk ajanları Iraktan çıkana kadar siz Iraktan çıkmayacaksınız." dedi Ertuğrul Ağabey. Sinirlenmiştim. Boşuna bekliyorduk. En fazla keşif yapıp Amerikan askeri saldırısını bekliyorduk. "Ağabey o zaman söyle gidelim alalım getirelim Türkiyeye adamları boşuna bekliyoruz." dedim.

"Sen ne zamandır bu kadar emir sorgular oldun?" diye sordu. "Ağabey... " dedim. "Senin gidip alalım dediğin adamlar senden benden daha eğitimli adamlar ki bu vatan için ülkesini bırakıp başka toplumların arasına karışmış kişiler. Acil bir durum olursa gideceksiniz." dedi.

"Yılanı ne yapayım?" diye sordum. "iddiaya göre onun elinde Türk ajanlarının isimleri var. Onu bir şekilde sor, soruştur öldür." dedi. "Adama neden yılan diyorlar?" diye sordum cevap gelmedi. "Serdar." dedim. "Efendim Ağabey?" diye baktı. "Aslanım işimiz çok sürecek gibi burada. istersen seni göndereyim Türkiyeye, haberi olmaz Ertuğrul Ağabeyin alışık değilsin." dedim. Yüzü gözü değişmişti çocuğun. "Aman ağabey, ben bu günler için eğitim aldım. Bu günlerde vatanıma hizmet veremeyeceksem neden buradayım." dedi. Bir şey diyemedim.

takipteyiz. devam...

Rezervajina

4 Mayıs 2003

Uzun süredir Ertuğrul Ağabeye ulaşamıyordum. Neredeyse 3 gün olacaktı hayra alamet değildi. Ayrıca Bağdattan gelen birisiyle konuştum. "Yılan kod adlı bir asker var mı?" diye. "Bir tane deli var, bir ıraklı generalin ağzından yılan sokmuş." dedi. Yalan, uydurma olduğunu anladım. Çünkü O sıralar generaller çok önemliydi. Özellikle Saddamın yerinin bulunması için hepsi sorgulanıyordu.

Ama olabilme ihtimali vardı. Belki de bu yüzden yılan demişlerdi. Çok sinsi olduğu içinde olabilir. Ertuğrul Ağabeye bir kez daha anons geçmeye çalıştım. Yine çıkmadı kimse, sinirim iyiden iyiye bozuluyordu.

Amerikan askerlerinin Irak'a yayılması kesinleşmişti. Bize doğru da geliyorlardı. O akşam yüksek gürüldü ile geldiler. Silahlıydık. Karşılık vermesek alıp zütürürlerdi, karşılık versek çok güçlülerdi. Mecburen sıcak temasa girdik.

Parmaklarina kuvvet

4 Mayıs 2003

Aslında Amerikan askerleri devriye olarak geziniyordu ama bu sefer durum farklıydı. Tamamen bölgede güvenliği sağlamak için geliyorlardı. Karşılık verdik tabii ki, tüm halk tarafından gelen bu karşılık benle Serdara zaman kazandırmıştı. Dağlara doğru izimizi kaybettirdik biz. Serdar savaşmak istese bile esir düşmemek için mecburduk. illa ki sağlanacaktı güvenlik çünkü.

Dağın bir tarafına geçince dürbünden izlemeye başladım olayları. Yerde cesetler vardı. Amerikan askerleri duvarların arkasında değildi. Normal ellerinde silah yürüyorlar, bazıları 3-4 kişilik grup oluşturmuş gülerek konuşuyordu. "Düşmüş." dedim.

Sonra bir evin önünde bir adamın gözünün önünde karısına saldırılıyordu. Görünce daha dikkatli baktım. Evet, adama silahı doğrultmuştu bir tanesi diğeri de karısına saldırıyordu adamın gözünün önünde. "Serdar, sence şerefli bir ölüm mü yoksa kötü bir yaşam mı?" diye sordum. "Her zaman şerefli bir ölüm ağabey." dedi. Sırtımdan sniperı çıkardım. "Ne gördün ağabey?" diye sordu. "Koşabilir misin? Yorgun musun?" diye sordum. "Koşarım ağabey." dedi dürbünü verdim. Çok geçmeden oda görmüştü gördüğümü. "Keşke iki silahımız olsaydı ağabey." dedi.