bir torbacı masalı

" bırakın da yaşayalım. "

birsürü kadın topladı gazella keremin evine. hepsini kobayımıza adadık.

grup ciksin dibini görmüştü o gece. dikkat çekmemek için bir kaç hatun da bizim yanımızdaydı. hepimiz köpek gibi korkuyorduk, gece sonunda evde bir cesetle başbaşa kalmak işten bile değildi. olağan bir şeydi. hatta olma ihtimali yüksekti.

adam topun ağzındaydı şaka maka, belki de hayatında ilk ve son grup ciksini yapıyordu keremin odasında. çarşafına kadar ben düzenledim. ödeşmek için sigaramın tüm küllerini döktüm çarşafın çeşitli yerlerine.

adam gevşemiş bir şekilde çıktı odadan hafifte alkolun etkisiyle zoom olduğu belliydi. yüzünü yıkadı vs.geldi salona. ortam gevşemişti. şarkılar yavaşlamıştı.

salondaki ışıkları kapatıp keremin ses sistemindeki mavi ışıklara kalakaldık.her zaman pgibolojik bir etkisi olduğunu düşündüğüm,bir orhan gencebay şarkısı açtım. bırakın da yaşayalım.

yoldan geçene demek istiyordum bu lafı " bırak da yaşayalım güzel kardeşim. bırak beni yaşayayım."

şarkı yavaş yavaş beynimize girmeye başlamıştı. ayılmaya çalışan godoş iş addıbına cebimden çıkartıp uzattım bu adsız yeni bileşeni.

bak dedim.

bu gördüğünü dünya üzerinde ilk sen deneyeceksin. içinde her kafadan bir ses,her dumandan bir trip var.ne kadar duman o kadar randuman dedi ağzını yayarak gazella.

aynen öyle. bunu denemek senin hakkın kardeşim,bu sana benden bir özür hediyesi.

ilk dumanı aldı. öyle bir koku vardı ki kırk tane adamı bir odaya koyup otuzbir çektirseniz bu kadar ağır kokamazdı. yani cidden berbat bir kokuydu.

ki zaten kireç gibi sertti gibtiğimin nanesi.

ilk dumanı verdiğinde herşey olağandı. ikinci duman üçüncü duman... sigara içer gibi içiyordu elimizdeki bileşimi.ben ise ani düşüşünü bekliyordum.

birden kolu düşecekti ya da başını öne eğecekti.ya da kalkıp kafasını arkadaki sahte bobby sands eserine gömecekti.

bilemem.

adam zevkle içiyordu.bir an duraksadı.

godoş kitlenmişti.

işte şimdi bu bileşenin nasıl bir trip yaratacağını hepimiz görecektik. gazella bakıyordu goril bakıyordu. kerem bile ayağa kalkmış adamı izliyordu. kimyager kendinden emin olmamakla birlikte kuşkuluydu.

godoşun kitlendiği yerde hiç bir şey yoktu. klagib bir hayal görme seansına tutulmasını istemiyordum. kendini dinozorlar dünyasında ya da bir mamutun sırtında görmesini istemiyordum.bu bileşenden çok şey bekledik hepimiz. ancak iki dudağının arasından çıkanlar bizi züt gibi ortada bırakmıştı.

" fazla vergi var bizde,kdv yi düş herkes zengin."

ne ? bu muydu lan.

herkes hayal kırıklığına uğradı. kerem susun lan dedi. konuşsun adam.

hafif pgibolojiden anlayan bir çocuktu.bu klagib bir trip değil dedi. çünkü adam bir dizini sürekli titretiyor diğer ayağının topuğuyla dizini durdurmaya çalışıyordu.

bütün bünyesine yavaş yavaş yayıldı. bonz ayaklarını yerden kesti, maryjane kalbini gümbürdetti ve nihai darbeyi salvia vurdu. salvia tüm beyninde bir boşluk yaratmıştı. yavaş yavaş ilk aklına gelenleri söyleyerek kendini yeniden yaratıyordu.

ve büyük ihtimalle yeniden doğmuş gibi hissedecekti.

bekledik ve gördük. artık ender insanlara yeniden doğma imkanı tanıyacak ve tüm dogmaların dıbına koyacaktık.

partiden sonra gazella bizi dükkanının altındaki türkü bara davet etmişti, gerçek perukların bünyeleriyle beraber satıldığı yere. rakının şalgamla içildiği ender yerlere.

tabi ki oturup derdoları dinleyecek değildik. gecekondudan bozma bir evde oturup akıbetimizi,ne tak yiyeceğimizi tartışacaktık. bermuda şeytan üçgeninin içine girmiştik bir kere... şimdi içeriyi nasıl derleyip toplayacağımızı tartışmamız gerekiyordu.

kabul ettik, kerem aylar sonra zütünü kaldırıp evden dışarı adımını attı. daha doğrusu pek de atmadı, merdivenlerden inip arabaya bindi arabadan inip mekana girdi. kapalı mekan adamıydı o.

mekana girdik, aradan 5 dakika geçti ps kafenin sahibinin gözleri parlamıştı, gorili ilk gördüğü en iyi vucutlu adamla aldatacağını biliyordum.

ama gorilin aldırış etmeyip, gangbangteki boşalma sırasını bekleyeceğini de biliyordum, hatta yanındaki troya dönüp " nasıl ama ? fena gibişiyor değil mi ? " diyebilecek ayarda bir adamdı,ama yine de severim gorili.şu mekanda biri kalkıp bana tokat atsa king kong gibi ayağının altına alır o adamı.

ama böyle bir şey olması mümkün değildi, uzun zamandır dayak yiyemiyordum, fırsat olmuyordu diyelim. birinin beni tutup sağlı sollu girişmesini isterdim. hayatım renksizdi, beyazla yeşili karıştırınca ortaya iyi bir renk çıkmıyordu ya da.

mekanın en dip köşelerinden birisinde oturuyorduk, gazella kimyager bine döndü " nasılsın kardeşim ? keyfin yerinde mi " dedi, kimyager utangaçlık ve korku arasında bir mimik bulup üstüne biraz da " rahatım, korkmuyorum" gibilerinden bir tavır takınarak başıyla onayladı. problem yoktu.

sıkıldım abi dese üstüne ilk osman ablayı oturturdu gazella.

bir iki kadeh rakı içtik, masamız güzel donatılmıştı. türkü barda olabildiğince işte, keyifliydi.vedat milor un ramazan ayında bir eve konuk olup yediği kurufasulyeden aldığı haz gibi bir haz alıyordum mekandan,ama sıkılmıştım da,kafam da gibilmişti. solist olacak hatun erkek karışımı şarkının da dıbına koyuyordu ayrıca. insanın ne bağa ne bostana gelesi kalıyordu.

saat geç oldu der gibi bir hareket yaptım gazellaya," mesaideyiz ulan şurada zütlük yapma bari " dedi,
" eyvallah da sakin bir yere geçelim abi "

tamam dedi, toparlandık.işte bilirsiniz bu insanların toparlanma anlayışını, araba anahtarı sigarave dönemin en moda telefonunu üstüste koyup, avuçiçlerine alırlar.

toplandık geçtik izbe bir evin salonuna, içeride iki üç travesti vardı, birisi kimyagere acayip bir bakış atsa da gazellanın talimatıyla boynunu eğip gibtirolup gitti.

"ee " dedi gazella... ne durumdayız ?