Bir sürü genç kendilerine dayatılan bir eğitimde büyüyor. Sebebini bilmedikleri şeyler öğrenip işe yaramayan taktan şeyleri ezberliyorlar. Bunu da cahil kalmamak adına yaptırdıklarını söylüyor ve insanları ikna ediyorlar.
Oysa ki insan bir şeyler ezberleyerek değil, okuyarak ve düşünerek bilgili olur.
Gençlere tek bir amaç veriyorlar: "Para". Fakat genç anlıyor her şeyin para olmadığını ama iş işten geçmiş oluyor ve taktan bir işte gibik bir hayata sahip oluyor. Öğretmiyorlar ki insana lazım olan huzur ve mutluluk. Genç sıkıntılı dönemlerinde güçlü kalamıyor. Bir zorlukta pes ediyor. Çünkü bu gence hayatla başa çıkmayı değil, gibik bir sayının çift mi tek mi olduğu öğretiliyor. Fakat düşünüyor genç: "Neden ?" Ve bir karmaşanın içine düşüyor. Yoruluyor bir süre sonra, hayattan nefret ediyor. Bunda tabiki sadece pgibolojik savaş değil bir o kadar da çevre etkili. Genç kapitalizmin içinde doğmuştur. Öğrenmiştir marka bir ayakkabı ve havalı saçlar olmadan insanların beğenisini kazanamayacağını. Çünkü sistem insanlara dış görünüş her şeyden daha önemli olduğunu kabul ettirmiştir bu taze beyinlere.
Genç hayatta para olmadan bir şeu yapamayacağını sanmaya başlamıştır. Tek amacı para kazanmak olmuştur. Bunun için çalışır. Fakat anlayacaktır öyle olmadığını. Lanet edecektir bu sisteme ve düzene. Her an sorgulayacak, geceleri rahat yatamayacaktır belki. Unutmak isteyecektir her şeyi, aşık olmak ister, sevilmek ister. Çünkü unutmuştur insani duyguları bu gibik sistem içinde debelenirken. Hayatı böyle geçer bir türk gencinin.
istemediği şeyler yapmak zorunda kalarak bir ömrü tüketir. Umut eder öbür dünyada istediğim şeyler olacak diye. Tanrı işte o zaman unutmayacak beni ve bende mutlu olacağım der içten içe. Belki her şey istediği gibi olur, belki de dünyada olduğu gibi bir hiç olarak evrenin sonsuz karanlığında kaybolup gider. Kim bilebilir...

çay içyom

gibmisim dersini amk geldim ogrenci evine yatiyom