takvimler saatler ve günler artık umrumuzda değildi, günün her saati evin 1 sokak yanındaki harabe evde ve karşısındaki eskimiş koltukların ve bir varilin olduğu köprü altıydı. Buradan geçen arabaları saymak eğlenceliydi ama bizim işimiz bize göre ciddiydi, o sizin çekinip yanaşmadığınız toplumdan soyutlaşıp her gün topladığı bir kaç kuruşla tiner alan çocuklardık. Bazen civar mahallelerdeki marketlerden bir şeyler çalıyor bazende mahallemizde duran çalıntı motorlarla kapkaççılık yapıyoruz...
Bizim hikayemiz burada başlıyor.

beyler okursanız söyleyin yazayım.